blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: poëzie

A.H. de Tirlemont – bernadette

bernadette

als ze heupwiegend in het zicht verscheen
iedereen in het draaien zijn nek verrekte,
floot menigeen dit refrein:

read on…

Alexander Willem Marcus (1880-1953) – Een raad aan halfgeleerden

Een dorpsbarbier won d’eersten prijs
Van honderdduizend zilvren pop,
Maar bleef er even dom bij als voorheen ‑
Of neen, hij werd er wijs, want ras ontdekte hij,
Dat hij om dit vermogen zich moest voegen naar den stand.
Maar hoe? hij had er gaven noch talent,
Van politiek verstond hij A noch B,
En spreken als een tinnegieter doet
Van schoone kunsten, dacht hij, past mij niet.
Dus naar den praktizijn van ‘t dorp. Voor geld.
Zal hij mij leeren wat een rijke zooal past.
Zo sprak de praktizijn: `door ‘t druk geredeneer
Komt uwe ongeletterdheid zoo dadlijk aan het licht,
Op ‘t feest zal men u dra herkennen voor…
Het beste, dat ‘k u aanbevelen kan, mijnheer,
Laat door uw kleeding zien uw stand,
Geef rijklijk fooitjes; woon veel feesten bij,
Vervoeg u steeds bij knappe lieden; mijd
De halfgeleerden; laat de jeugd voor wat zij is.
En als men u tot redeneeren noodt,
Schud dan bedenklijk ‘t hoofd,
Maar spreek geen woord.’

read on…

‘Heb lef en kom uit de moederschoot’ zegt Tedja tegen zijn ‘pornokunst’–kijkers

Kunstenaar Michael Tedja ergert zich met vuur aan omzichtig gedoe over identiteit. In Museum de Fundatie is zijn gecreëerde wereld te zien: relativerend, humoristisch en mysterieus.

read on…

Toneelschrijfster Kamala Sukul overleden

Vandaag, zaterdag 6 augustus 2022, is in Den Haag overleden de toneelschrijfster, dichteres en omroepster Kamla Sukul. Zij was de moeder van dichter Rahi (Raj Ramdas) en journalist Anil Ramdas. Zij werd 86 jaar.

read on…

Kemara (ps. van Vincent Karijowidjojo, geb. 1956) – Nalika budhal tandur/Op weg naar de sawa

Nalikane ing bang wetan sunar surya rantak‑rantak
lan tumetesing ebun amiwiti sinangling ing pepatra,
kadya sinebaran gulma inten lan kencana, kinencar,
sarwi Batara Bayu ndhalang srana mega‑mega,
mayang lampahan mega gagal mendhung nunggal
sarta kelir antariksa lazuardi,
aku kelingan…
kluruke jago, sesautan ngambali crita asih,
kairing wiramaning kodhok ngorek
lan manuk‑manuk ngoceh,
sinartan bethet klawan perkutut dhedhe,
aku krasa…
lunyune galengan‑galengan blethok,
suket‑suket lukar panganggo siram jamas ebun resep,
samparan anyep,
yekti kaelinganku tan bisa klalen wektu kuwi,
nalika sliramu lumaku,
nrabas rerumputan sarta sampingan bathik lawas klebus ebun,
teles klebes sarwi blethok kraket ing tlapakan,
budhal angrapungi tandur sawah pategalan,
sliramu wektu kuwi angasta tanganku
ngidung sarkara pocung,
lela‑lela ledhung, lela‑lela ledhung…

read on…

Elis Juliana – Pijn

diep
verlangende
knagende pijn
in de linkerkamer
van mijn hart
waar jij slaapt
mijn Cayenne

mijn rechterhand
schiet naar mijn borst
mijn droge lippen
fluist’ren jouw naam
roze Cayenne
bloem van mijn naam

read on…

Dorothy Wong Loi Sing – Gedicht

De druk van letters op papier
keur ik niet diep genoeg
om in te werken op jouw stramme rug.
De geprononceerde schreeuw van klanken
door een zelfbewuste microfoon
moet, ritmisch een patroon verklankend
zich rijgen aan een houten spit
in jouw doorkerfd evenwicht
en ter plekke de balans verstoren
zodat je hangt, en ligt, en zit
in onmogelijke standen.

read on…

André Emiel Gilbert Brouwn – Wi Na Sranang-mang

Mi n’ aab’ trob’ if trawang mek’babarie,
Mi n’e jere tak’ Afrika e karie.
Ma wan san’ mi sab’ wawang:
Mi na Sranang-mang!

read on…

Marjolijn van Heemstra – Het eiland

Wie op dit eiland woont heeft ooit verloren, leeft voor straf
in geklapper van verleden en touw, als hier, waar dagen
zonder houvast door de dunne planten razen, Oost en West
vervallen steigers zijn, en wat verder ligt een vage lijn. Alles wendt

op dit eiland, alles wendt en blijft. De dieren zijn klein het zijn de mensen
die hun sporen laten, wetend dat de zee, de zee,
de zee ze wist, maar nooit vergeet, hun schaduw herinnert
aan vaders van vaders, aan het lichaam dat zich doodvermoeid herhaalt.

Nog kleiner is het lot, een zwart en hoekig steentje, gelegd door de man, door
de vrouw gewiegd, in palmen als armen, palmen van vlees, alles is van mens
gemaakt op deze doodsbenauwde strook; vruchten, verhalen, seizoenen zelfs,
nat en heet, verraderlijk en één.

Wat is dit eiland anders dan een omgekeerde berg, de onderkant
van wat zich steil en woedend naar beneden priemt, de afgrond in, herinnering
aan hoe de mens de mens opjaagt, verscheept, hoe de mens de mens
ontkent, hoe alles wendt en blijft.

Dit is de voet van wie wij zijn, de zool, droog en naakt, uitgeleverd aan de zon.

read on…

Henk Dennert – Ochtendwind

Nergens ligt de dag eenzamer
Dan aan het verlaten strand
Tussen het zand, de schelpen in het water
En het verdriet tussen mijn handen.
Het verleden ruist in zachte plooien
Tot aan gindse, bruine berghelling
En hangt verloren in de cactushaag
Te wachten op de ochtendwind
Die uit de golven rank opstijgt
En langzaam naar het land drijft
Tot in de bekkens van de rotsen
En in de regenbak van het huis.
Op het landhuis hangt de oude slavenbel,
De klepel zucht in de zachte streling
De mispelbomen links en rechts
Weven aan hun vaag patroon.
En ver boven op de heuveltop
Ruist trots de tamarindekruin.

read on…

Van de kust van Guinea naar de Brandaris op Bonaire, met een Caraïbisch poëziealbum

door Klaas de Groot

De kolossale verzameling Album van de Caraïbische poëzie, samengesteld en geredigeerd door Michiel van Kempen en Bert Paasman, is solide gegrondvest. Het boek heeft een voorwoord van Noraly Beyer en een inleiding, een indeling in 12 thema’s, bronnenlijsten, een register, veel voetnoten en vertalingen. Het boek oogt  als een bloemlezing, dat is het gedeeltelijk; maar het is een echt poëziealbum, want er staat ook  niet eerder gepubliceerd werk in.

read on…

Enrique Muller – Seru mesa/Tafelberg

sintá den mi kurá di kas
leu for di dje na Buena Bista
mi ta mira tur atardi
kon Seru Mesa ta yora
manera e so por
bashando lagrima blanku
ku ta pasa pa baranka morto
tin ora mi ta yega para na su pia
pone mi man riba un lagrima
i ora mi wak ariba mira su grandesa
mi ta purba di konvense mi mes
ku nunka nunka lo e no kaba na nada
mi ta bolbe kas mi man muá
tras di mi lomba su kurpa ta tembla
su lagrimanan ta sigui basha
sin mi por yuda mi wowonan ta yena
manda dos pipita di awa pa tera

read on…
  • RSS
  • Facebook
  • Twitter