blog | werkgroep caraïbische letteren

Dorothy Wong Loi Sing – Gedicht

De druk van letters op papier
keur ik niet diep genoeg
om in te werken op jouw stramme rug.
De geprononceerde schreeuw van klanken
door een zelfbewuste microfoon
moet, ritmisch een patroon verklankend
zich rijgen aan een houten spit
in jouw doorkerfd evenwicht
en ter plekke de balans verstoren
zodat je hangt, en ligt, en zit
in onmogelijke standen.

In mijn gedichten wil ik jou
in de luren leggen.
Daar lig je dan, als schaschlick,
te marineren,
doordringend stinkend naar mijn ongelijk,
want je moet weten, ik draag de norm
van deze opgelegde maatschappij
met kromgebogen rug.
Zij hebben mij eronder gedouwd,
goed beschouwd:
tot ik gestikt ben in hun geregeld streven.

[Voor het eerst verschenen in: Michiel van Kempen (red.), Spiegel van de Surinaamse poëzie. Amsterdam: Meulenhoff, 1995, p. 647.]

Foto © Michiel van Kempen

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter