Categorie: [Auto]biografie & egoducumenten

Sarafina: ‘This is my life!’

Sarafina: ‘This is my life!’ is de titel van de autobiografische debuutroman van Helga Fredison.

Ziende, maar op de tast

Een verhaal dat 123 jaar wil overbruggen

door Michiel van Kempen

1.
Dit verhaal begint heel eenvoudig. Ik zit aan de ontbijttafel en kijk naar mijn zoontje. Hij eet zijn boterham niet op, hij houdt zijn hoofd stil en kijkt de tuin in, maar zijn ogen zien niets. Nu zou ik hem kunnen vragen wat er in hem omgaat en hij kan daarvan een heel beperkte weergave in woorden geven. Maar wat er precies in dat hoofd is omgegaan zal ik nooit weten. Hij droomt met open ogen en een droom kan nooit exact genoeg worden naverteld. Ik kan een hersenscan van hem laten maken, maar de print van zijn hersenstructuur zal me niet de informatie opleveren om hem te begrijpen. Hij draagt bovendien mijn genen niet. Hij is volledig soeverein – als ik er maar om denk dat hij op tijd eet.
‘Denk je aan je boterham? We moeten zo weg.’

lees verder…

Kermisvreugde van opa en zijn kleinzoon

Fragment 12 uit mijn opa’s biografie

door Brispath Mahabier

Opa’s belofte, Doháli informeert mij over kermis en de stad Paramaribo, mijn nieuwe kleren, eerste kermisbezoek, lopen langs de Waterkant in 1914 en 1950, stré long en kermisindrukken

lees verder…

Back to my Indian roots

5 juni 2021: 148 jaar hindostaanse immigratie uit India

door Cherida Adamah-De Ziel

Inleiding

Dit jaar 2021 moet ik er aan geloven. Meer dan tien jaar was ik op zoek naar mijn Indiase roots en die vond ik op 25 mei 2021 in het Nationaal Archief (1). Een heuglijke dag voor mij, omdat ik waarlijk de namen en afkomst van mijn hindostaanse familie van mijn vaders’ zijde terugvond. Met name kreeg ik informatie over mijn grootvader (dádá) genaamd Mohi Uddin, die als contractarbeider uit India kwam.

lees verder…

Eenzaam en verdrietig

Fragment 11 van mijn opa’s biografie

Weer eenzaam en verdrietig, wat ik weet en vermoed, opa denkend aan zijn ouders, logeren bij opa en over zijn landhonger en schamele bezittingen

door Brispath Mahabier

Voor de weinige Surinamers en Nederlanders
die op 5 juni het begin van de Hindoestaanse immigratie
in Suriname herdenken en ja: ook vieren.

lees verder…

Enkele bevindingen en indrukken van geloof en bijgeloof uit mijn prepuberteit

Fragment 10 uit mijn opa’s de biografie

Opgedragen aan prof. Peter van der Veer

door Brispath Mahabier

Angst voor een afgestorven boomstam, bezetenheid, een falende genezer en een ‘mislukte’ consultatie.

Dit fragment gaat niet over mijn opa, maar over geloofsverschijnselen en –indrukken uit o.a. mijn prepuberteit.

lees verder…

Mémoires van Shardhanand Harinandan Singh

door Shardhanand Harinandan Singh

Hoe wij hier ook samenkwamen, aan uw grond zijn wij verpand. Een zin uit het Surinaamse Volkslied die mij de aanleiding gaf tot een diepe bezinning.

lees verder…

“Schrijven was het makkelijke deel”

In gesprek met Bernadette Heiligers over haar biografie van Pierre Lauffer

door Margo Groenewoud

Eind 2012 verscheen bij uitgeverij In de Knipscheer Pierre Lauffer, het bewogen leven van een bevlogen dichter. “Schrijven was het makkelijke deel,” vertelde biografe Bernadette Heiligers-Halabi bij de drukbezochte boekpresentatie in hotel Avila. Nieuwsgierig geworden naar de zoektocht en overwegingen die vooraf gingen aan het schrijfproces, ging ik in gesprek met de auteur.

lees verder…

Jhandi’s, een god bestolen, fysieke bestraffing, een liberale visie en eigen moeder benadeeld

Fragment 9 uit mijn opa’s biografie

door Brispath Mahabier

9.1 Over jhandi’s in de Vierkinderenweg (Lielboiti, Wanica, Suriname)

Dat het leeuwendeel van de bevolking van de Vierkinderenweg anno 1950-‘51 sanátani hindoes waren, kon je zien aan bijv. de talrijke jhandi’s, grote offervlaggen geplant in de voortuinen van een dertigtal kleinlandbouwersgezinnen. Op twee na – die waren árya samáji’s – hadden bijna alle hindoegezinnen van Lielboiti een aantal oude en nieuwe jhandi’s bij elkaar staan. In Suriname wordt door hindoes de term jhandi algemeen gebruikt. Het woordje jhanda wordt in religieuze context niet gebruikt. Jhandi betekent ook verering van een godsfiguur, bijv. van Hanumán of Mahávir Swámi. (In het begin van de Vierkinderenweg woonden in de jaren vijftig vijf moslimfamilies. Onze omgang met enkele moslimkinderen was ambivalent. Eén moslim jongeman, die van beroep koeienslager was en soms een groot mes zichtbaar aan zijn brede riem droeg, werd door ons het liefst vermeden. Zijn aardige jongere broer niet.)