Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
This event consists of visual connections to the plantation ground by the documentation of historical narrations about the plantation Berg en Dal and several pages from missionary diaries (1862) describing the personal relationships and complaints of the enslaved after emancipation. Visual aspects of the documentary contain diverse elements of the artistic work of Sarojini Lewis such performance and embodiment of the rituals and stories which she made in collaboration with the main characters of the band Ravech: Chaver Stutgard, Reindell Stutgard, Adam Wakidin and Raydle Santjes.
lees verder…Cineast en auteur Pim de la Parra (1940) is vrijdag na een kort ziekbed overleden in Paramaribo, in het bijzijn van zijn twee dochters. Hij is 84 jaar geworden. De la Parra maakte en produceerde tientallen films en was van grote betekenis voor de Surinaamse en Nederlandse filmcultuur. Zijn Wan Pipel (1976), een van de belangrijkste Surinaamse speelfilms, wordt nog heel regelmatig in en buiten Suriname vertoond.
lees verder…Eén vraag, meerdere antwoorden
door Michiel van Kempen
Het eenvoudigste antwoord op de vraag wat Nederlands-Caraïbische literatuur is, luidt: alle literatuur uit de voormalige Nederlandse koloniën in het Caraïbisch gebied, dat wil zeggen uit Suriname en de zes Nederlands-Caraïbische eilanden. Toch is de kwestie veel complexer. Suriname is onafhankelijk van Nederland sinds het in 1975 een onafhankelijke republiek werd. De eilanden behoren nog tot het Koninkrijk der Nederlanden: Aruba, Curaçao en Sint Maarten als landen, Bonaire, Saba en Sint Eustatius als bijzondere gemeenten.
lees verder…Raymi Sambo maakt in de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen een voorstelling over Michelle en Barack Obama.
lees verder…door Hans Ramsoedh
Tussen democratische landen bestaan verschillen in de manier waarop verkiezingen voor het parlement plaatsvinden. Sommige landen (zoals Engeland) kennen een districtenstelsel met een meerderheidsstelsel waarbij een kandidaat die in een kiesdistrict de meerderheid van de stemmen heeft gehaald een zetel in het parlement krijgt. Weer andere landen (zoals Nederland) kennen een stelsel van evenredige vertegenwoordiging waarbij een partij die één procent van de stemmen heeft behaald ook ongeveer één procent van de zetels krijgt. Het Amerikaanse kiesstelsel is daarentegen veel ingewikkelder. Het gaat daar om kiesmannen per staat. De kandidaat die meer dan vijftig procent van de stemmen behaalt in een staat, krijgt alle kiesmannen. Degene met de meeste kiesmannen wint de verkiezingen.
lees verder…Nieuw-Nickerie, 9 januari 1935 – Paramaribo, 13 december 2023
door William L. Man A Hing
Fung Jung Chia Fung A Foek (*), later bekend als ‘Dokter Anton’, werd op 9 januari 1935 in het district Nickerie geboren en ging op jonge leeftijd naar Paramaribo voor zijn verdere opleiding aan de St. Paulusschool (MULO) en vervolgens de Algemene Middelbare School (A.M.S.). Daarna vertrok hij naar Nederland waar hij 1968 afstudeerde aan de medische faculteit van de Radboud Universiteit te Nijmegen. Na zijn studie keerde hij onverwijld terug naar Suriname waar hij zich vestigde te Paramaribo als particulier arts. Ook na zijn “pensionering” bleef hij functioneren en wel tot zijn laatste werkdag. Zijn patiënten waren zijn grootste zorg.
lees verder…De Universiteitsbibliotheek (UB) nodigt u van harte uit voor onze volgende presentatie, waarin onderzoeker, auteur en dichteres mw. Lucia S. Wijnker-Gangadin, ons zal meenemen in de wereld van sieraden en de verhalen uit de slavernijperiode.
lees verder…door Hilde Neus
Para staat bekend als een district waarin veel verzetsactiviteiten plaatsvonden tijdens de slaventijd. Dit vindt zijn oorsprong in twee achtergronden, die bijzonder waren voor dit gebeid. Het eerste was, dat het dicht bij Paramaribo lag en diende als uitvalsbasis voor de Marrons om hun guerrilla-aanvallen uit te voeren, zowel in de omgeving als naar de stad toe. Daarom patrouilleerden de korpsen Zwarte Jagers en het Mulattenkorps over het Pad van Wanica, om eventuele aanvallen te signaleren en tegen te houden. Daarnaast was het gebied ongeschikt voor de verbouw van suiker of koffie, vanwege de Savanne waarvan de zandgronden niet vruchtbaar genoeg waren voor plantagelandbouw, maar wel veel geschikt kaphout voor de huizenbouw leverden.
lees verder…