Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
30.07.2021 - 20:34
Fragment uit YA historische roman Geheimen van het Tuinhuis – Rihana Jamaludin
352 blz. Blossom Books
paperback met flappen, prijs EU 18,99
Als e-book, prijs EU 9,99
Het was Alexandra alsof haar ogen waren opengegaan. Voorheen bestond haar wereld slechts uit het zorgeloze leventje thuis en de ergernissen op school, nu zag ze hoe de volwassenen zich inspanden om de wonden uit het nabije verleden te bedekken. Hoe haar vader in de morgen met een ernstig gezicht naar zijn werk vertrok, en ’s avonds doodmoe terugkeerde. Dan had hij weer over zijn grenzen heen moeten gaan, de lieve vrede bewaren, want dat was nu eenmaal de o zo langzame weg naar verandering.
Hoe haar moeder alle nadruk legde op haar afstamming van Franse Hugenoten, maar over de voorouders in slavernij zweeg in alle talen. En er was haar strenge verbod voor de meisjes om nengre te spreken.
Als de meisjes met de bedienden alleen waren, spraken ze nengre met hen. Mevrouw Belgrave liet dat oogluikend toe, tenslotte moesten de kinderen ook leren met het personeel om te gaan. In de keuken stelde Alex nu allerlei vragen aan vrouw Karooltje; hoe vond vrouw Karooltje het dat de slavernij was afgeschaft? Was ze tevreden? Vond ze dat er veel was veranderd?
Vrouw Karooltje werd er zenuwachtig van. Waarom stelde misi Alexi deze moeilijke vragen? Natuurlijk was ze tevreden, nee, ze had niets te klagen. Of er veel was veranderd? Wat bedoelde misi Alex? Wat moest er dan veranderen?
Aan de antwoorden van vrouw Karooltje had ze niets, misschien was die wel al te oud. Maar nadat ze ook Lotje en Siene en tenslotte Frits haar vragen had gesteld met dezelfde reacties en als resultaat dat de bedienden haar begonnen te ontlopen, moest ze wel tot een conclusie komen die een nieuwe openbaring voor haar betekende.
De bedienden konden niet doen alsof slavernij nooit bestaan had, toch deden ze alsof, ze moesten wel. Tot voor kort waren zij nog slaven geweest, maar het zou niet netjes van hen zijn om daar nog iets lelijks over te zeggen. Ze moesten het vergeten, en dankbaar zijn. En was er nu eigenlijk veel voor hen veranderd? Vader had gelijk, er moest nog veel gebeuren. De mensen waren dan wel vrij, maar daar hield het eigenlijk op.
Dat was waar Siene haar nog wel op had gewezen voordat ze de kwestie had laten rusten. ‘Misi na misi, nengre na nengre’. De juffrouw is nu eenmaal de juffrouw, en de negers zijn de negers, ieder zijn plek.
Maar was dat nog wel zo, nu de slavernij was afgeschaft? Nu was toch iederéén vrij? En als dat zo was, waarom mochten de vrijgemaakten dan niet doen wat ze zelf wilden? Zoals hun eigen muziek maken?
Haar moeder kon met afschuw over de drummuziek van de negers praten: Kabaal! Primitief, afgoderij en bijgeloof! En ze had het gezag aan haar kant; het was de bevolking verboden om aan heidense rituelen mee te doen, dat was duidelijk strafbaar gesteld. Maar Alex, altijd in voor avontuur en sinds haar vaders openbaring geneigd om te twijfelen aan door het gezag opgestelde regels, was er nieuwsgierig naar geworden.Dus dook ze in de bottelarij achter vrouw Karooltje op, die daarvan schrok, maar nog meer geschokt was door haar nieuwe vraag: of Alex eens mee mocht naar een winti pré, een geestendans. ‘Ih-ih misi Alexi! No, no, sla je mond! Laat je ma je niet horen!’
En Alex gaf gehoorzaam een klapje op haar stoute mond en vroeg niet verder.
30.07.2021 - 7:47
door Diana Lebacs
Roselyn Jessurun (dichteres en voordrachtkunstenares):
“Diana, pabien ku e bunita inspirashon asina bunita! Úniko’.
Ki presiosidat kombinando sumpiña, doló, ku bunitesa di e flor. Wanneer is je gedicht geschreven dus geboren?
Bo a skirbié mainta tempran promé ku solo sali òf djis despues di apertura
Ku bo a yega kas…
Kurioso pa sa e momentu. E dia, e fecha. Pasobra mi por imaginá.
Ta un hoya ku a nase i ku bo a kompartí ku nos. Un hoya di arte di poesia.
Úniko. Presioso.
Pero mi no tin nodi di sa pa i a disfrutá kaba.”
29.07.2021 - 10:25
De rubriek Herlezen vraagt aandacht voor boeken die langer geleden zijn verschenen en de moeite van het herlezen waard zijn. Suggesties? Laat het ons weten via ons emailadres. Vandaag een bespreking van Ghar ghar ke khel/Het spel van huisje huisje van Cándani.
lees verder…
29.07.2021 - 10:07
Mijn gedachten zijn als kwetterende vogels
Mijn gedachten zijn als kwetterende vogels
die uitzwerven over de hemeloceaan.
Hun klanken zijn als echo’s
die de verste sterren raken en keren
naar mij om te vertellen over dingen
die ik niet rijmen kan.
30.07.2021 - 20:34
Fragment uit YA historische roman Geheimen van het Tuinhuis – Rihana Jamaludin
352 blz. Blossom Books
paperback met flappen, prijs EU 18,99
Als e-book, prijs EU 9,99
Het was Alexandra alsof haar ogen waren opengegaan. Voorheen bestond haar wereld slechts uit het zorgeloze leventje thuis en de ergernissen op school, nu zag ze hoe de volwassenen zich inspanden om de wonden uit het nabije verleden te bedekken. Hoe haar vader in de morgen met een ernstig gezicht naar zijn werk vertrok, en ’s avonds doodmoe terugkeerde. Dan had hij weer over zijn grenzen heen moeten gaan, de lieve vrede bewaren, want dat was nu eenmaal de o zo langzame weg naar verandering.
Hoe haar moeder alle nadruk legde op haar afstamming van Franse Hugenoten, maar over de voorouders in slavernij zweeg in alle talen. En er was haar strenge verbod voor de meisjes om nengre te spreken.
Als de meisjes met de bedienden alleen waren, spraken ze nengre met hen. Mevrouw Belgrave liet dat oogluikend toe, tenslotte moesten de kinderen ook leren met het personeel om te gaan. In de keuken stelde Alex nu allerlei vragen aan vrouw Karooltje; hoe vond vrouw Karooltje het dat de slavernij was afgeschaft? Was ze tevreden? Vond ze dat er veel was veranderd?
Vrouw Karooltje werd er zenuwachtig van. Waarom stelde misi Alexi deze moeilijke vragen? Natuurlijk was ze tevreden, nee, ze had niets te klagen. Of er veel was veranderd? Wat bedoelde misi Alex? Wat moest er dan veranderen?
Aan de antwoorden van vrouw Karooltje had ze niets, misschien was die wel al te oud. Maar nadat ze ook Lotje en Siene en tenslotte Frits haar vragen had gesteld met dezelfde reacties en als resultaat dat de bedienden haar begonnen te ontlopen, moest ze wel tot een conclusie komen die een nieuwe openbaring voor haar betekende.
De bedienden konden niet doen alsof slavernij nooit bestaan had, toch deden ze alsof, ze moesten wel. Tot voor kort waren zij nog slaven geweest, maar het zou niet netjes van hen zijn om daar nog iets lelijks over te zeggen. Ze moesten het vergeten, en dankbaar zijn. En was er nu eigenlijk veel voor hen veranderd? Vader had gelijk, er moest nog veel gebeuren. De mensen waren dan wel vrij, maar daar hield het eigenlijk op.
Dat was waar Siene haar nog wel op had gewezen voordat ze de kwestie had laten rusten. ‘Misi na misi, nengre na nengre’. De juffrouw is nu eenmaal de juffrouw, en de negers zijn de negers, ieder zijn plek.
Maar was dat nog wel zo, nu de slavernij was afgeschaft? Nu was toch iederéén vrij? En als dat zo was, waarom mochten de vrijgemaakten dan niet doen wat ze zelf wilden? Zoals hun eigen muziek maken?
Haar moeder kon met afschuw over de drummuziek van de negers praten: Kabaal! Primitief, afgoderij en bijgeloof! En ze had het gezag aan haar kant; het was de bevolking verboden om aan heidense rituelen mee te doen, dat was duidelijk strafbaar gesteld. Maar Alex, altijd in voor avontuur en sinds haar vaders openbaring geneigd om te twijfelen aan door het gezag opgestelde regels, was er nieuwsgierig naar geworden.Dus dook ze in de bottelarij achter vrouw Karooltje op, die daarvan schrok, maar nog meer geschokt was door haar nieuwe vraag: of Alex eens mee mocht naar een winti pré, een geestendans. ‘Ih-ih misi Alexi! No, no, sla je mond! Laat je ma je niet horen!’
En Alex gaf gehoorzaam een klapje op haar stoute mond en vroeg niet verder.
30.07.2021 - 11:44
door Walter Lotens
Met Hans Achterhuis en zijn denkwerk ben je als lezer nooit klaar. Hij trouwens ook niet. Dat heb je nu eenmaal met filosofen, want zij blijven vragen stellen en … vragen achter de vragen. Dat is zeker ook het geval met Hans Achterhuis die tussen 2011 en 2013 de eerste ‘Denker des Vaderlands’ was in Nederland.
lees verder…
29.07.2021 - 12:15
Zaterdag 31 juli 2021 organiseert Dutch Caribbean Book Club een online bijeenkomst met dr. Aart G. Broek over Medardo de Marchena en drs. Junnes St. Jago over de interneringskampen op Bonaire en Curaçao.
lees verder…
29.07.2021 - 10:45
The Case of Jankunu
by Jeroen Dewulf
This article advocates for a new perspective on Caribbean performance traditions by adopting an Afro-Iberian perspective. It argues that we are able to acquire a better understanding of the historical development of some of the most enigmatic Caribbean performances, including Jankunu, by taking into consideration that many of those who built the foundations of Afro-Caribbean culture had already adopted cultural and religious elements rooted in Iberian traditions before their arrival in the Americas.
lees verder…
RSS
Facebook
Twitter
