Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: In memoriam
Bea Vianen was een diamant voor de schrijfkunst
Bea Vianen: lezing 15/3 /2019 in Vereniging Ons Suriname, Amsterdam
door Hugo Fernandes Mendes
Dames en heren, Het overlijden van Bea Vianen op 6 januari dit jaar – in een periode waarin ook andere schrijvers zijn heen gegaan – heeft wel wat losgemaakt, er is veel geschreven over haar leven en wat ze heeft betekend. Haar lichaam lag in Paramaribo in de Congreshal opgebaard, dat overkomt maar weinig Surinamers, en onder meer Jerry Dewnarain hield een toespraak die via internet raadpleegbaar is. read on…
Eugène Chateau; Een klein aandenken aan een bijzonder mens
door Ellen Klinkers
Niet lang voordat ik Eugène Chateau in Amsterdam ontmoette, was ik twee oudere broers van hem tegengekomen. Niet in levende lijve, maar in de archieven. In die zoektochten door het verleden, tijdens het omslaan van de vele pagina’s papier komen talloze flarden van levens voorbij. Die van Eddy en Raymond zaten in mijn gedachten toen Eugène zich voorstelde met diezelfde gracieuze achternaam. read on…
In memoriam Eugène Chateau
In zijn 92ste levensjaar, op 9 maart 2019, is in Amsterdam overleden Eugène Desiré Chateau, jarenlang directeur van de Amsterdamse welzijnsorganisatie Welsuria. Wie ook maar ooit een culturele manifestatie in de Surinaamse hoek in Amsterdam heeft meegemaakt, zal zich hem herinneren. Want Eugène Chateau – geboren in Paramaribo op 21 maart 1926 – liet overal zijn forse, maar o zo aimabele gestalte zien, geen boekpresentatie sloeg hij over. Michiel van Kempen herinnert zich hem met het navolgende gedicht. read on…
In memoriam Pak Paino
door Hariëtte Mingoen
Met medeweten en goedvinden van de familie plaats ik hier een hommage aan Pak Paino Resamenawi Donlo Resa; @ Amin Resamenawi.
Gisterenavond [5 maart 2019] omstreeks 21.00 Surinaamse tijd ontving ik het bericht dat Pak Paino is overleden. Pak Paino – zo werd mij verteld door Louise, zijn dochter – was niet ziek. Hij had gewoon geen zin om verder te leven en had, nog helemaal helder van geest, besloten om niet meer te eten en te drinken. Na dit ongeveer vier weken te hebben volgehouden, was zijn lichaam op en wachtte slechts het einde. Dit heeft mij erg geschokt daar ik in december vorig jaar nog bij hem aan tafel zat bij de georganiseerde dagbesteding voor Surinaamse ouderen in ‘Florence Jonker Frans’. read on…
Het einde: Shrinivási, 12 december 1926 – 26 januari 2019
In Nederland was hij amper bekend, maar de Surinaamse dichter Shrinivási schreef wel enkele van de allermooiste gedichten in het Nederlands.
door Michiel van Kempen
Toen realiseerde hij zich
dat de rivier
toch maar een oever had
waarop hij stond
en naar de verte keek
waarin een beeld
uit vroegere dagen
langzaam maar zeker
was opgelost
zodat er toekomst
noch verleden was
verlangen niet
en eindelijk geen verdriet. read on…
Jan Srudjnarainsingh Soebhag (9 maart 1959 – 9 februari 2019)
door Carlo Jadnanansing
Enkele maanden geleden, om precies te zijn op 29 september 2018, had ik het genoegen om aan Jan Soebhag een exemplaar uit te reiken van mijn verzamelbundel 83 Recensies in de Buitensociëteit Het Park te Paramaribo. Mijn bedoeling was om aan enkele personen die zich verdienstelijk gemaakt hebben op het gebied van de Surinaamse kunst en cultuur een symbolische vorm van waardering te geven. Jan was één van deze personen. In deze bijdrage wil ik enkele punten naar voren brengen die hem naar mijn mening typeren. read on…
In memoriam Jan Soebhag
En weer is het Surinaamse culturele leven een drijvende kracht komen te ontvallen: gisteren, 9 februari 2019, overleed Jan Soebhag, die dichtte onder de naam Suraj. Een groot literair oeuvre liet hij niet na, maar als documentalist van de hindostaanse cultuur komt hem een belangrijke plaats toe. read on…
Ruth San A Jong over Shrinivási
Voor Shrini bij Wan Grani in Thalia op 1 februari 2019
Gecondoleerd iedereen.
In 2010 in Willemstad werd ik aangenaam verrast aan het begin van de lezing die ik zou houden voor FPI (een organisatie voor de Taalplanning op Curaçao) toen ik Shrinivási zag binnenlopen in de zaal en rechtstreeks naar mij liep om mij te groeten. Shrini kon hori mi baka. Hij was de enige Srananman die aanwezig was bij die lezing. read on…
Enkele herinneringen aan Shrinivāsi
door Hans Breeveld
Shrinivāsi heb ik vele jaren gekend. Veel van zijn gedichten en verhalen hebben mij geraakt, maar het zijn vooral z’n bijzondere uitspraken en karakter die mij lang zullen bijblijven. read on…
Afscheid van Shrinivási
Gisteren, vrijdag 1 februari 2019, is er afscheid genomen van de Surinaamse dichter Shrinivási (Martinus Haridat Lutchman) tijdens een rouwdienst op Curaçao, waar hij de laatste jaren van zijn leven woonde. In een zaal van Crefona in Brievengat namen vrienden en collega’s het woord, vooral ook: zijn woord, zijn poëzie, dat hij tot zijn 92ste zo virtuoos beoefende. Na de bijeenkomst vond de crematie plaats. read on…
Dichter van de verzoening is niet meer
Shrinivasi (12-12-1926 tot 26-1-2019)
door Carlo Jadnanansing
Martinus Haridat Lutchman werd op 12 december 1926 geboren op de grond Vaderszorg in het toenmalige district Beneden-Suriname. Zijn poëziedebuut maakte hij in 1952 onder het pseudoniem Fernando, maar later gebruikte hij uitsluitend de naam van Shrinivasi. Reeds uit deze naam blijkt zijn nationalistische gezindheid. De naam betekent: Surinamer. Deze is afgeleid van de hindi woorden Shrinám (Suriname) en nivãsi (bewoner). read on…
Waren zij de trieste erfgenamen van het Nederlandse kolonialisme?
door John Jansen van Galen
Kort na elkaar overleden twee iconen van de Surinaamse literatuur: dichter Michael Slory en schrijfster Bea Vianen, beiden 83 jaar oud, nazaten van de jaren zestig. Weerspiegelt zich in hun tragische levensloop de geschiedenis van hun geboorteland? John Jansen van Galen heeft hen gekend. read on…
RSS
Facebook
Twitter
