Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Paramaribo
Historische lezingen Neus, Deul en Mc Leod
Ter gelegenheid van Open Monumentendag is er op zondag 21 juli een tour door de historische binnenstad van Paramaribo. Die wordt begeleid door lezingen van Hilde Neus, Natasja Deul en Cynthia Mc Leod.
read on…Museum voor een slavenhouder schept verplichtingen
door Karwan Fatah-Black
Met zorg en aandacht werkt de stichting Elisabeth Samson Huis aan het opknappen van een voormalig woonhuis van deze markante Surinaamse vrouw en aan het realiseren van een museum op de benedenverdieping. Dr. Cynthia McLeod verrichtte baanbrekend onderzoek naar de carrière van Samson, een vrijgeboren vrouw van Afrikaanse komaf die in de achttiende eeuw opklom tot rijke plantagehouder. Om Samson populaire bekendheid te geven heeft de stichting haar leven samengevat: ‘De eerste zwarte miljonaire van de Amerika’s… was een Surinaamse vrouw!’
read on…Afsluiting restauratie Elisabeth Samsonhuis
Op dinsdag 11 juni 2024 vond de symbolische afsluiting van de casco restauratie van het Elisabeth Samsonhuis plaats, waarmee de afbouwfase gestart kan worden. Cynthia Mc Leod, voorzitter van de Stichting Elisabeth Samson Huis, en Abigail Karioredjo van Remas N.V. openden op symbolische wijze het huis met het plaatsen van de deurhendels en de deuren te open.
read on…Toodeloo – Leren van geschiedenis 121
door Hilde Neus
In het centrum van Paramaribo zijn de mogelijkheden om naar het toilet te gaan voor vrouwen beperkt, dat was vroeger zo, en is overigens nu nog het geval. Gelukkig hebben enkele grotere winkels voorzieningen gecreëerd voor openbare toiletten, waar je tegen betaling een stukje toiletpapier ontvangt van de toiletjuffrouw, die ook de ruimte schoonhoudt. In Europa is er een keten van openbare wc’s opgezet die ‘toodeloo’ heet, een toepasselijke naam: to the loo.
read on…Loslopende honden – Leren van geschiedenis 110
door Hilde Neus
In Suriname leven veel loslopende honden, die kennelijk geen baasje hebben. Ze zwerven over straat, trekken vuilniszakken kapot, verspreiden zo rommel en creëren veel overlast, ook met nachtelijke tirades als weer een horde reuen om een teefje vechten omdat ze loops is. In deze dure tijd is het geen eenvoudige taak om goed voor huisdieren te zorgen. Elke dag kijk ik met bewondering naar mijn buurvrouw, die wel zo’n tien stuks heeft om te voeden. Hondenbrokken worden steeds duurder, en ook bij de dierenarts is de inflatie goed te merken, hij laat zijn medicijnen per slot van rekening ook uit het buitenland komen.
read on…Oude houten huizen – Leren van geschiedenis 105
door Hilde Neus
Momenteel is er discussie over de bouw van een vergaderzaal achter de Assemblée. Zoals bekend, staat de binnenstad van Paramaribo op de Unescolijst vanwege het unieke erfgoed. De stad is oud en van hout, en waardevol vanwege de bijzondere architectuur en witgeverfde panden met donkergroene detaillering. In het verleden zijn pokdalige elementen toegevoegd, zoals de conferentiehal op het Plein. Ik noem dat zo, omdat dit gebouw (en andere) afbreuk doen aan de uitstraling van de binnenstad.
read on…De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (deel 13 – slot)
door Bris Mahabier
92. Boycot van Sinterklaasviering op de Shri Vishnumulo in 1970
In de eerste week van december 1970 organiseerde ik samen met een kleine groep moedige en cultuurbewuste collega’s een boycot van de traditioneel verplichte Sinterklaasviering op de Shri Vishnumulo in Paramaribo. Deze viering (onder schooltijd) zou een louter consumptief karakter hebben en niet meer dan een routinematig feestgebeuren zijn. Wij, de actievoerders, wensten dat minstens een week voor de viering alle leerlingen over de cultuurhistorische achtergrond van Sinterklaas, Zwarte Piet en de attributen die zij gebruiken, geïnformeerd zouden worden.
read on…Zware brand treft panden, kunst en boeken in Paramaribo
De felle brand die in de vroege ochtend van maandag 15 januari woedde aan de Domineestraat in Paramaribo, heeft drie panden getroffen en beschadigd. Een vierde pand liep water- en schroeischade op. Een van de panden huisvestte de uitgeverij Vaco, en daar gingen onvervangbare manuscripten, boeken en schilderijen verloren. Audrey Hogenboom, uitgeefster en dochter van oprichter Ed Hogenboom, reageert woedend.
read on…Publieksgeschiedenis – Leren van geschiedenis 100
door Hilde Neus
Hoe leren we van geschiedenis? Dit honderdste nummer van deze rubriek heeft een wat andere insteek dan normaal. Bij het reguliere stuk stip ik eerst zaken uit de actualiteit aan, om dat vervolgens te combineren met informatie uit (voornamelijk) de achttiende eeuw. Dat doe ik omdat ik veel in de Surinaamse archieven zit, die overigens allemaal online in te zien zijn. En wel via: ga het na, om dan verder een relevant archief te kiezen, dat elk een eigen inventarisnummer heeft. Bijvoorbeeld de Raden van Politie (criminele en politieke zaken, 1.05.10.02) of de Notariële archieven, als je iets wil weten over testamenten (1.05.10.02). Ook het archief van de Sociëteit van Suriname bevat een schat aan gegevens (1.05.03). Die bakra’s van vroeger waren erg goed in het opschrijven van informatie. Dat ondersteunt het reconstrueren van onze geschiedenis, al is het middels de blik van de witte kolonisator. En laat zien dat er vaak niets veranderd is, of dat we juist een les kunnen leren uit hoe het er vroeger aan toe ging.
read on…En toch zal ik, zegt Teenstra
Boerenzoon Marten Douwes Teenstra (1795-1864) heeft zich stevig verzet tegen de slavernij in de toenmalige Nederlandse koloniën. Het feit dat hij al in 1828 en ook later expliciet de slavernij schriftelijk veroordeelt, maakt hem tot één van de eerste Nederlandse abolitionisten, stelt Jaap Tuma, auteur van En toch zal ik, zegt Teenstra.
door Jerry Dewnarain
read on…De symboliek van het Plein – Leren van geschiedenis 92
door Hilde Neus
De plaats waar de Surinaamse bevolking de democratie het sterkst beleefd is – vreemd genoeg – niet het gebouw waarin De Nationale Assemblee (DNS) bijeenkomt, maar het Plein. In 1975 werd het dan ook van Oranjeplein en Gouvernementsplein omgedoopt in Onafhankelijksheidsplein. Omdat het aan het ontstaansbegin van de stad Paramaribo ligt, is het op vele afbeeldingen te zien. Als hobbelig veld met zelfs een vijver en koeien ervoor, als exercitieplaats, uitstalling voor standbeelden als Pengel en Lachmon (nadat Wilhelmina die voor het paleis stond verwijderd en verplaatst werd naar Fort Zeelandia). Altijd al als centrum van protesten; zo is er een foto bekend van een beweging op het Plein tegen de uitzetting van Anton de Kom (1933). Maar ook als plaats waar herdenkingen (Koninginnedag, Onafhankelijkheid) en feestdagen worden gevierd (gebedsbijeenkomsten van de moslims, dia-ontstekingen, of een kappa met zuiverend water met nieuwjaar). En vanaf 2017 als pleisterplaats voor activisten.
read on…Huurwaardebelasting – Leren van geschiedenis 80
door Hilde Neus
Regelmatig hoor je in Suriname: ‘Waarom verarmt de regering het volk steeds, laat ze het geld gaan halen waar het is’. Gronduitgifte is nog steeds een politieke zaak, en ‘vrienden en familie’ komen als eerste in aanmerking voor percelen. Zonder voorwaarden met daaraan condities verbonden. De enige manier om daar een halt aan te roepen is het openbaar maken van de gronduitgiftes. De dienst Glis (Grondinformatie en Land Informatie Systemen) zou een website moeten hebben waarop iedereen kan zien wie welke gronde waar heeft. Dan kunnen daar voorwaarden aan worden gesteld, zoals vroeger; je moest binnen 10 jaar een product verbouwen op een plantage, anders werd de grond ingetrokken. Voor de stad gold (volgens een verordening uit 1744) dat je binnen 1 jaar een huis gebouwd moest hebben op een uitgegeven stuk erf. In 1746 werd dit, na protest van enige bewoners, verlengd tot 1 ½ jaar.
read on…
RSS
Facebook
Twitter
