blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: universiteit

Cynthia McLeod gaf lezing Berkeley

Cynthia Mc Leod gaf een lezing aan de University of Berkeley, California, op 14 november 2013. Zij werd ingeleid door Jeroen Dewulf, hoofd van de Netherlandic Studies in Berkeley.

Nieuwe naam universiteit Curaçao onthuld

Gisteren werd de nieuwe naam van de universiteit onthuld. Dat gebeurde nadat premier Ivar Asjes in zijn hoedanigheid als waarnemend minister van Onderwijs, Wetenschap, Cultuur en Sport een toespraak had gehouden in de aula van de universiteit die tot gistermiddag bekend stond als de Universiteit van de Nederlandse Antillen (UNA). De nieuwe naam van de universiteit luidt University of Curaçao Dr. Moises da Costa Gomez. De onthulling van het naambord werd gedaan door de weduwe van Moises da Costa Gomez, Lucina en Asjes waarna de Curaçaose vlag en de vlag van de universiteit werden gehesen. Ook gouverneur Lucille George-Wout was bij de plechtigheid aanwezig.

[uit Antilliaans Dagblad, 15 november 2013]

Lezing “Suriname, gezond en veerkrachtig”

Het Institute for Graduate Studies & Research organiseert een lezing met als titel: “Suriname, gezond en veerkrachtig”. De inleider is Professor dr. E.R. Seydel. Hij zal aangeven waar een samenleving de veerkracht vandaar haalt om antwoord te geven op de vele uitdagingen van verlies, onzekerheid, risico of verdriet. Seydel is hoogleraar Psychologie en Communicatiewetenschap’ aan de Universiteit Twente.

De lezing wordt gehouden op woensdag 20 november 2013 in het IGSR/Staatsoliegebouw op het Universiteitscomplex en vangt aan om 19.00 uur.
[uit GFC Nieuws, 14 november 2013]

JM Coetzee: Universities head for extinction
 
Novelist and academic JM Coetzee’s foreword to University of Cape Town fellow Professor John Higgins’s new book.
 
Dear John,
Thank you for letting me see your essays on academic freedom in South Africa. The general question you address – “Is a university still a university when it loses its academic autonomy?” – seems to me of the utmost importance to the future of higher education in South Africa.
Hardly less important is the junior cousin of that question, namely: “Is a university without a proper faculty of humanities (or faculty of humanities and social sciences) still a university?”
As you point out, the policy on academic autonomy followed by the ANC government is troublingly close to the policy followed by the old National Party government: universities may retain their autonomy as long as the terms of their autonomy can be defined by the state.
The National Party had a conception of the state, and the role played by education within the state, to which such tenets of British liberal faith as academic freedom were simply alien. The indifference of the ANC to academic freedom has less of a philosophical basis, and may simply come out of a defensive reluctance to sanction sites of power over which it has no control.
But South African universities are by no means in a unique position. All over the world, as governments retreat from their traditional duty to foster the common good and reconceive of themselves as mere managers of national economies, universities have been coming under pressure to turn themselves into training schools equipping young people with the skills required by a modern economy.
You argue – cogently – that allowing the transient needs of the economy to define the goals of higher education is a misguided and short­sighted policy: indispensable to a democratic society – indeed, to a vigorous national economy – is a critically literate citizenry competent to explore and interrogate the assumptions behind the paradigms of national and economic life reigning at any given moment. Without the ability to reflect on ourselves, you argue, we run a perennial risk of relaxing into complacent stasis. And only the neglected humanities can provide a training in such critical literacy.
 
 
I hope that your book will be high on the reading list of those politicians busy reshaping higher ­education in the light of national priorities, as well as of those university administrators to whom the traditional humanities have become alien ground. I hope that, having read and digested what you have to say, those politicians and administrators will undergo a change of heart. But alas, I do not believe that your hopes and mine have much chance of being realised.
There are two main reasons for my pessimism. The first is that you somewhat underestimate, in my opinion, the ideological force driving the assault on the independence of universities in the (broadly conceived) West. This assault commenced in the 1980s as a reaction to what universities were doing in the 1960s and 1970s, namely, encouraging masses of young people in the view that there was something badly wrong with the way the world was being run and supplying them with the intellectual fodder for a critique of Western civilisation as a whole.
 
 
The campaign to rid the academy of what was variously diagnosed as a leftist or anarchist or anti-rational or anti-civilisational malaise has continued without let-up for decades, and has succeeded to such an extent that to conceive of universities any more as seedbeds of agitation and dissent would be laughable.
The response of the political class to the university’s claim to a special status in relation to the polity has been crude but effectual: if the university, which, when the chips are down, is simply one among many players competing for public funds, really believes in the lofty ideals it proclaims, then it must show it is prepared to starve for its beliefs. I know of no case in which a university has taken up the challenge.
 
 
The fact is that the record of universities, over the past 30 years, in defending themselves against pressure from the state has not been a proud one. Resistance was weak and ill organised; routed, the professors beat a retreat to their dugouts, from where they have done little besides launching the intermittent satirical barb against the managerial newspeak they are perforce having to acquire.
This leads me to the second reason why I fail to share your optimistic faith that the tide may yet be turned. A certain phase in the history of the university, a phase taking its inspiration from the German Romantic revival of humanism, is now, I believe, pretty much at its end. It has come to an end not just because the neoliberal enemies of the university have succeeded in their aims, but because there are too few people left who really believe in the humanities and in the university built on humanistic grounds, with philosophical, historical and philological studies as its pillars.
You argue that only the faculties of humanities are equipped to teach students the critical literacy that allows a culture to continually renew itself. But I envisage a telling question will be asked of you: even if we grant that critical literacy is as important as you claim, do students really need to know about Hesiod and Petrarch, about Francis Bacon and Jean-Paul Sartre, about the Boxer Rebellion and the Thirty Years War, to attain a sufficient competence in such literacy? Can you not simply design a pair of one­-semester courses – courses in which all undergraduates, no matter what their career track, will be required to enrol – one course to be entitled “Reading and Writing”, in which students will be trained to dissect arguments and write good expository prose; and the other to be entitled “Great Ideas”, in which they will be briefed on the main currents of world thought from Ancient Egypt to the present? A pair of courses like that will not require an entire faculty of humanities behind them, merely a school of critical literacy staffed with bright young instructors.
Basic courses in cultural literacy are not a new idea. They have been mounted at countless American universities under the rubric of “Freshman Composition”. These universities have been responding to precisely the same pressure that the humanities in South Africa now feel.
 
Christian van Minnen – Piggy Boy
 
There is nothing wrong with arguing that a good humanistic education will produce graduates who are critically literate, by some definition of critical literacy. However, the claim that only the full apparatus of a humanistic education can produce critical literacy seems to me hard to sustain, since it is always open to the objection: if critical literacy is just a skill or set of skills, why not just teach the skill itself? Would that not be simpler, and cheaper too?
I could not be more strongly on your side in your defence of the humanities and of the university as the home of free enquiry. I respect your basic approach, which, as I see it, is to mount a strategic defence of academic freedom, the kind of defence that stands a chance of swaying the relevant decision-makers, as opposed to a quixotic defence that can be easily brushed aside.
But in the end, I believe, you will have to make a stand. You will have to say: we need free enquiry because freedom of thought is good in itself. We need institutions where teachers and students can pursue unconstrained the life of the mind because such institutions are, in ways that are difficult to pin down, good for all of us: good for the individual and good for society.
In institutions of higher learning in Poland, in the bad old days, if on ideological grounds you were not permitted to teach real philosophy, you let it be known that you would be running a philosophy seminar in your living room, outside office hours, outside the institution. In that way the study of philosophy was kept alive. It may be something along the same lines will be needed to keep humanistic studies alive in a world in which universities have redefined themselves out of existence.
Best regards
John Coetzee
This is an edited extract from novelist and academic JM Coetzee’s foreword to University of Cape Town fellow Professor John Higgins’s new book, Academic Freedom in a Democratic South Africa, published this month by Wits University Press
[from Mail & Guardian, 1 November 2013]

Postuum eredoctoraat voor Dobru

door Agatha Castillo

Paramaribo – De overleden Surinaamse dichter, auteur en politicus Robin ‘Dobru’ Ravales heeft vrijdag postuum een eredoctoraat in de Geesteswetenschappen gekregen van de Anton de Kom Universiteit Suriname (Adekus). Dat werd uitgereikt aan zijn vrouw Yvonne Ravales-Resida. “Dit is de rechtvaardigheid voor wat zij hem toen hebben afgenomen”, benadrukt de weduwe tijdens haar toespraak.
Het Adekus-bestuur heeft hiermee voor het eerst in haar 45-jarig bestaan, dat vrijdag werd gevierd, postuum een eredoctoraat verleend. Het is deze maand ook dertig jaar geleden dat Dobru de geest gaf.  Ravales-Resida had ook een cadeau voor de jarige universiteit. “Er staan thuis dozen vol archief. Zelfs op sigarettenpakjes schreef hij zijn ideetjes.” De stichting Dobru stelt dit archief beschikbaar aan de universiteit. Deze mededeling werd met een luid applaus door de zaal gewaardeerd. “De slagen die hij heeft gehad, geestelijk en lichamelijk, zij nu niet voor niets geweest.”
Dobru studeerde van 1956 tot 1957 aan de Rechtsschool. Korte tijd voor zijn afronding werd hij van de opleiding afgeschreven vanwege een politiek incident. Ook Surinames deelname aan Carifesta is aan hem te danken. Dobru overleed op 17 november 1983.
[uit de Ware Tijd, 02/11/2013]

Adek-Universiteit sterk afhankelijk van overheidssubsidie

De Anton de Kom Universiteit van Suriname (Adekus) is sterk afhankelijk van subsidies van de overheid. Dit bleek vrijdagavond bij de 45e Dies Natalis tijdens de presentatie van het verslag van het academisch jaar 2012-2013 door de voorzitter van het universiteitsbestuur dr. Ryan Sidin. In het laatste academisch jaar bedroegen de totale uitgaven van de universiteit SRD 66,1 miljoen, waarvan het leeuwendeel besteed werd aan personeelskosten. De inkomsten waren circa SRD 71 miljoen, waarvan SRD 60 miljoen uit subsidies van de overheid werd verkregen.

[uit De West, 2-11-2013]

Middelmatige plaats Universiteit van Suriname

Paramaribo – De Anton de Kom Universiteit van Suriname (Adekus) neemt een middelmatige plaats in op de ‘Webometrics Ranking of World Universities’. Deze academische rangschikking van instellingen voor wetenschappelijk onderwijs wordt sinds 2004 om het half jaar verricht door ‘Cybermetrics Lab’. Er wordt daarbij onderzocht in welke mate een universiteit zichtbaar is op het wereldwijde web. Bepalend voor de rangschikking is onder andere het aantal publicaties dat de universiteit publiceert (zowel informele wetenschappelijke publicaties als formele publicaties zoals E-journals) en het aantal wetenschappelijke activiteiten zoals presentaties op belangwekkende internationale bijeenkomsten.

read on…

Debat over slavernij in de Amsterdamse Academische Club
Strategieën in Nederland bij het herdenken en herinneren van de afschaffing van de slavernij
Hoe wordt (de afschaffing) van slavernij herdacht en herinnerd? Voor welke strategieën wordt gekozen of zou men kunnen kiezen? Een historicus, een kunsthistoricus, en een dichter/psychiater formuleren vanuit drie verschillende invalshoeken een mogelijk antwoord op deze interessante vragen. Elk delen zij gedurende 15 minuten hun standpunt en kennis, en gaan vervolgens onder leiding van historicus Gert Oostindie in debat. Aansluitend is er ruimte is voor uw inbreng en vragen. Voorafgaand aan het debat nodigen we u van harte uit een bezoek te brengen aan de tentoonstelling Slavernij verbeeld in Bijzondere Collecties van de UvA (ingericht door deelnemer aan het debat Elmer Kolfin!).
Inleidende voordrachten
Dienke Hondius | historicus VU
Het slavernijverleden op de kaart van Nederland zetten.
In 2012 maakte ik met een groep studenten van de VU een eerste kaart van de plaatsen in Amsterdam waar ten tijde van de afschaffing van de slavernij (1863) slaveneigenaren woonden, die toen compensatie ontvingen voor de slaven die ze moesten vrijlaten. De tot slaaf gemaakten kregen niets. Deze kaart was het begin van een onderzoeksproject waarin nieuwe resultaten van historisch onderzoek over de slavenhandel en het slavernijverleden van Nederland en Europa door middel van digitale en andere kaarten wordt getoond. Google maps bieden mogelijkheden om zelf historische informatie te vinden, routes te maken en het verleden dichterbij te halen. Eind juni 2013 stelde ik een eerste voorlopige versie van een “Atlasje van het slavernijverleden” samen en organiseerde de presentatie bij het Stadsarchief, door Nederlandse, Britse en Franse onderzoekers. In deze lezing licht ik het onderzoek toe en laat zien hoe er de komende jaren verder aan wordt gewerkt.
Elmer Kolfin  | kunsthistoricus, UvA
Nut en onnut van musea als herdenkingsplek: zwarte slavernij en het Nederlandse museum.
Vóór 2013 was er maar weinig en zeer versnipperde aandacht voor het Nederlandse slavernijverleden. Het herdenkingsjaar 2013 leverde veel aandacht op, maar wat blijft daarvan hangen als de hype over is?
Antoine de Kom | dichter en psychiater
Een verworpen gewoonte
Wij hebben als Nederlanders allerlei onrecht aangedaan waaronder de slavernij. Herdenken en herinneren is verwerken en onszelf hervinden in een nieuwe, leefbare en gezamenlijke identiteit.
Biografie debatleider en sprekers
Debatleider Gert Oostindie
is directeur van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde en hoogleraar Geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Hij publiceerde vele boeken over het Caraïbisch gebied, met thema’s als slavernij, dekolonisatie, migratie en etniciteit. In Het paradijs overzee (1997) hekelde hij het ontbreken van een Nederlands monument ter nagedachtenis van slavenhandel en slavernij. Naderhand redigeerde hij hierover Het verleden onder ogen (1999) en Facing Up to the Past (2001). In Postkoloniaal Nederland. Vijfenzestig jaar vergeten, herdenken, verdringen (2010) analyseert hij het verband tussen de postkoloniale migraties en de hedendaagse herinneringscultuur rond het kolonialisme, waaronder de slavernij.
Dienke Hondius
is universitair docent geschiedenis bij de Vrije Universiteit, en medewerker van de Anne Frank Stichting. Na haar proefschrift over de acceptatie van etnisch en religieus gemengde huwelijken (Gemengde huwelijken, gemengde gevoelens; UvA, Amsterdam,1999) onderzocht ze aan de Erasmus Universiteit Rotterdam de geschiedenis van het begrip ‘ras’, en daarmee ook de brede en diepe geschiedenis en doorwerking van de slavernij en de slavenhandel. Ze werkt nu onder meer aan een atlas van het slavernijverleden in Europa, aan een studie over de joodse onderduik in Nederland, en aan de mondelinge geschiedenis van Surinaamse leerkrachten.
In juni 2014 verschijnt: Dienke Hondius, Blackness in Western Europe: Racial Patterns of Paternalism and Exclusion. (Transacion publishers, New Jersey USA)
Elmer Kolfin
is kunsthistoricus aan de Universiteit van Amsterdam. Hij maakte met anderen de tentoonstelling Slavernij verbeeld (Bijzondere Collecties Universiteit van Amsterdam, nog te zien tot 22 sept 2013), was betrokken bij de tentoonstelling Black is Beautiful over de verbeelding van zwarte mensen in de kunst van 1400 tot 2000 en publiceert regelmatig over beeldvorming van Afrikanen van circa 1500 tot 1800.
Antoine de Kom
– kleinzoon van Anton de Kom – is forensisch psychiater en dichter. Zijn recentste dichtbundel is Ritmisch zonder string (2013). In 2012 publiceerde hij Het misdadige brein, een bundeling van miniaturen over beruchte verdachten die in Hollands Maandblad verschijnen.
Expositie in Bijzondere Collecties
Op vertoon van de bevestiging van het debat kunt u vooraf aan het debat een bezoek brengen aan de tentoonstelling Slavernij Verbeeld in Bijzondere Collecties van de UvA. Elmer Kolfin is gastconservator van deze tentoonstelling.
Diner: daghap 15 euro
U bent van harte uitgenodigd om na afloop te blijven voor de “daghap” voor 15 euro. Een heerlijke huisgemaakte schotel voor een vriendelijke prijs en de mogelijkheid op tijd te vertrekken.
Programma
·         17.00 uur inloop
·         17.30 uur start  debat
·         18.45 uur einde debat en borrel
·         19.15 uur aanvang diner (optioneel)
Amsterdamse Academische Club
Oudezijds Achterburgwal 235 | 1012 DL Amsterdam
Tel. +31 (0)20 525 1570

Avalon University Curaçao biedt Suriname medische studie aan
door Raoul Lith
Studenten die door beperkte inschrijving niet kunnen studeren op de Medische Faculteit van de Anton de Kom Universiteit, hebben een alternatief. Zij kunnen zich aanmelden bij de Avalon University School of Medicine op Curaçao. De clinical director Roy Heerenveen zegt dat Suriname een basis kan vormen om studenten aan te trekken die uitgeloot zijn. Dit is een van de weinige medische scholen in het Caribisch Gebied, die is opgericht en wordt gedraaid door artsen opgeleid in Verenigde Staten (VS).Op de Medische Faculteit van Suriname is de studie toegankelijk voor veertig studenten per jaar. “Daarvan worden twintig toegelaten met de beste cijfers en die anderen worden dan geselecteerd door loting”, legt Humphrey Schurman uit. Schurman Advocaten is vertegenwoordiger van Avalon University in Suriname. Voor studenten is het vaak demotiverend of werkt het frustrerend als ze niet vallen binnen het aantal vastgestelde toelatingen. Schurman geeft aan dat de mogelijkheid bestaat om zich in te schrijven op de Avalon University en vervolgens de studie af te ronden aan de Ohio Universiteit in de VS. Volgens Schurman kunnen afgestudeerden met een bul van deze universiteit praktisch in alle landen het medische beroep uitoefenen.
 
Vruchtbare gesprekken 
Een andere optie is dat ook in Nederland deze opleiding gedaan kan worden. “In Nederland is er ook maar een bepaald aantal studenten dat wordt toegelaten tot de universiteit”, zegt Schurman. Hij vindt het jammer dat veel studenten noodgedwongen gaan kiezen voor een andere opleiding of ze doen niets. Van Suriname naar Cuba is ook een andere mogelijkheid om verder te studeren.Heerenveen zegt dat er de afgelopen week veel vruchtvolle besprekingen zijn gevoerd. Op het gebied van onderwijs en geneeskunde zijn met verschillende mensen en instanties in Suriname gesprekken gevoerd. Hij geeft aan dat er heel gauw weer delegatie zal komen voor de verdere stappen die gezet zullen worden. “We willen de ouders persoonlijk antwoord geven als ze vragen op ons gaan aanvuren. Het gaat om de tweede mogelijkheid die we aanbieden”, legt Heerenveen uit.

[van Starnieuws, 8 augustus 2013]

Uitreiking eredoctoraat Elis Juliana
Volgende week, dinsdag 18 juni 2013, vindt de uitreiking van het eredoctoraat plaats aan de gerenommeerde Curaçaose dichter, auteur, kunstenaar en onderzoeker Elis Juliana.
Aangezien er eerst van uitgegaan werd dat de uitnodiging hiervoor persoonlijk was en er een beperkte lijst van genodigden was, is het publiek hier niet eerder op attent gemaakt. Maar sinds gisteren is bekend dat de UNA  besloten heeft hier een publiek evenement van te maken.
Daarom daarmee deze uitnodiging aan collega artiesten en auteurs, zodat we als auteurs, kunstenaars, cultuur- en literatuurliefhebbers massaal eer kunnen betuigen aan onze aller Elis Juliana.
Als je wilt gaan, moet je je wel aanmelden op onderstaande site (want het aantal zitplaatsen is beperkt). En als je verzekerd wilt zijn van een zitplaats, probeer dan minstens een half uur van tevoren aanwezig te zijn.
N.B. Vergeet niet je aan te melden op:  http://www.una.an/juliana/
[bericht van Ini Statia]

Samenwerking tussen Adek en Vlaamse uni’s gaat nieuwe fase in

door Ewout Lamé

Paramaribo – “Wij zien jullie graag.” Het is één van de redenen waarom Nederlandstalige universiteiten in België de samenwerking met de Anton de Kom Universiteit (Adek) graag voortzetten.
De uitspraak komt van professor Wim Van Petegem, directeur Onderwijs en Leren van de Katholieke Universiteit Leuven. Gisteren was hij één van de ondertekenaars die de overeenkomst voor de tweede fase in de samenwerking ondertekende. De KU Leuven coördineert de samenwerking met Suriname namens verschillende universiteiten in Vlaanderen, het Nederlandstalige gedeelte van België.
De samenwerking is een vorm van ontwikkelingshulp, zei Van Petegem. “Dat wordt niet bij iedereen gunstig gezien, maar ik vind dat de drie kerntaken van een universiteit, onderwijs, onderzoek en dienstverlening, er mooi in samenkomen. Het is een alibi om met die drie pijlers bezig te zijn.”
Competitie
Hij noemde het voor de Vlamingen een voordeel dat in Suriname dezelfde taal wordt gesproken. Van Petegem: “En er is een beetje competitie met Nederland. Iemand zei dat er op dit moment meer Belgische stagiairs zijn dan Nederlandse in Suriname. Yes, we did it!”
De afgelopen vijf jaar stortte de Vlaamse universitaire wereld 750.000 euro per jaar in de Adek. Voor de komende drie jaar is er 540.000 euro per jaar vrijgemaakt. “We gaan dat afbouwen, want de Adek heeft de verplichting het zelf te gaan bekostigen”, zegt Van Petegem.
Nu zijn er dertig masterplaatsen voor Surinamers in België. Het is de bedoeling dat er uiteindelijk minder Surinaamse studenten naar België en Nederland gaan. De interesse van Vlaamse universiteiten voor Suriname richt zich vooral op de onderwerpen duurzame ontwikkeling en natuurlijke hulpbronnen. Daarom hielpen de Belgen bij de studierichting Technische Wetenschappen een master Natuurlijke Hulpbronnen op te richten, en bij de studierichting Medische Wetenschappen wordt nu fysiotherapie op masterniveau aangeboden.
Zelfstandiger
Voor het inrichten van een master is niet alleen het soort vakken belangrijk, maar ook de manier waarop studenten worden onderwezen, legde Van Petegem uit. “Op masterniveau mag je verwachten dat ze zelfstandiger te werk gaan.” Daarvoor moeten Adek-docenten ook anders les gaan geven, beaamt Van Petegem. De Belgische universiteiten willen daarom bijdragen aan het professionaliseren van Adek-docenten.
Aan de opzet van masterprogramma’s gaat een fase van ‘koppeling’ vooraf. Belgische universiteiten zeggen op welke wetenschapsgebieden ze graag hun expertise inbrengen, en de Adek geeft aan waaraan zij behoefte heeft. “Dat is een kwestie van geven en nemen”, zegt Van Petegem. Zo kan hij bijvoorbeeld niet op voorhand zeggen of Belgisch hoger onderwijs kan helpen om opleidingen voor de goudsector op te zetten. “Er zullen best mensen mee bezig zijn met mineralogie of delfstoffenkunde, maar die moeten dan ook in ontwikkelingswerk geïnteresseerd zijn.”
[uit de Ware Tijd, 30/05/2013]

Robert Vuijsje spreekt op Aruba
De Universiteit van Aruba, Stichting Editorial CHARUBA en de Vertegenwoordiging van Nederland in Aruba(VNO) hebben het genoegen u uit te nodigen voor een lezing van Robert Vuijsje getiteld: Onder de huid.
De spreker:
Robert Vuijsje (Amsterdam, 1970) studeerde Amerikanistiek aan de Universiteit van Amsterdam en de University of Memphis. Daarna werkte hij als journalist voor Nieuwe Revu en De Pers. In 2008 verscheen zijn literaire debuut Alleen maar nette mensen. Daarvoor won hij de Gouden Uil en stond op de shortlist voor de Libris Literatuurprijs en de Selexyz Debuutprijs. Het boek is inmiddels verfilmd. Zijn tweede roman, Beste vriend, verscheen in 2012. Robert Vuijsje schrijft verder een wekelijkse column voor Het Parool. Ook recenseert hij Amerikaanse literatuur voor Vrij Nederland.
Tijdens deze avond zal een paneldiscussie, getiteld onder de huid, plaatsvinden over identiteit in de literatuur. Eric Mijts treedt op als moderator. Het panel wordt gevormd door onder andere Glenn Thodé, Jolanda Richardson en Gregory Richardson. De panelleden poneren enkele stellingen, waar Robert Vuijsje vervolgens op reageert.
Datum: donderdag 16 mei 2013, 18.00 uur
Aula Universiteit van Aruba, J.E. Irausquinplein 4, Oranjestad

« Newer posts ∞ Older posts »

Recente berichten

Reacties

Disclaimer

Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal. Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
  • RSS
  • Facebook
  • Twitter