blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Cairo Edgar

Edgar Cairo en Franz Kafka

door Joke Gerritsen

De Surinaamse schrijver Edgar Cairo (1948-2000) wordt vaak in één adem genoemd met Astrid Roemer of Bea Vianen. Of met de Curaçaoënaar Frank Martinus Arion. In dat rijtje illustere Caraïbische collega’s misstaat hij natuurlijk niet. Maar je zou Cairo als individu in de wereld én in de literatuur met minstens zoveel recht kunnen vergelijken met iemand als Franz Kafka.

read on…

Wat is Nederlands-Caraïbische literatuur?

Eén vraag, meerdere antwoorden

door Michiel van Kempen

Het eenvoudigste antwoord op de vraag wat Nederlands-Caraïbische literatuur is, luidt: alle literatuur uit de voormalige Nederlandse koloniën in het Caraïbisch gebied, dat wil zeggen uit Suriname en de zes Nederlands-Caraïbische eilanden. Toch is de kwestie veel complexer. Suriname is onafhankelijk van Nederland sinds het in 1975 een onafhankelijke republiek werd. De eilanden behoren nog tot het Koninkrijk der Nederlanden: Aruba, Curaçao en Sint Maarten als landen, Bonaire, Saba en Sint Eustatius als bijzondere gemeenten. 

read on…

Rotzooien met de taal

Edgar Cairo werd als nestbevuiler gezien toen zijn onbevreesde roman over het koloniale verleden in Paramaribo verscheen. Vuile was? Alles meteen aan de waslijn.

read on…

Voort deinde op de spraakvloed de tori-boto

In het Friesch Dagblad van 3 augustus 2024 schreef Arie Kok onderstaande recensie over de heruitgave van Kopzorg van Edgar Cairo.

read on…

Hoe Edgar Cairo in zijn heruitgegeven roman Kopzorg verstikkende vaderliefde omzet in onverschilligheid

Gespletenheid is een prachtig thema voor een roman, maar om dat zo in taal om te zetten, dat is maar weinig auteurs gegeven. Edgar Cairo kreeg dat met Kopzorg voor elkaar.

read on…

Kopzorg van de Surinaamse auteur Edgar Cairo lag als een Doornroosje decennia te wachten om wakker gekust te worden

Volgens Edgar Cairo was de slavernij allesbepalend voor het leven in Suriname. Dat maakt Kopzorg (1988) tot een bijzonder actuele roman.

read on…

Over Cairo, Nankoe en Stolk

In de boekenrubriek van het Max Nieuwsweekend van 13 juli 2024 bespreekt Lidewijde Paris boeken van Edgar Cairo,, Lucia Nankoe en Maddy Stolk.

read on…

Armada: eurocentrische blik op het Caraïbisch gebied

Bespreking van Armada, de vele stemmen van de Caraïben

door Jerry Dewnarain & Hilde Neus

Armada is een tijdschrift voor wereldliteratuur. Dit is jaargang 23, nr. 79 van het voorjaar 2024. Vroeger werd het als boekje uitgegeven, nu is het een krant geworden, wel jammer want die bewaar je niet zo gemakkelijk. Stichting De Nederlandse Boekengids is de overkoepelende uitgever. Voor dit speciale nummer is gastredacteur Thalia Ostendorf aangetrokken. Zij is Nederlands-Surinaams en studeerde literatuurwetenschappen in Utrecht, Californië, Napels en Schotland en is aan de UvA bezig met onderzoek naar Edgar Cairo. Verder is zij medeoprichter van Uitgeverij Chaos, een imprint van Das Mag. En zo zie je hoe zaken veranderen, voor ons een nog onbekende naam.

read on…

Arthur Cairo overleden: “Dat het verhaal doorgaat”

Arthur Cairo is op vrijdag 5 juli 2024 in Amsterdam overleden na een kort ziekbed. Arthur, geboren op 2 maart 1942 in Paramaribo, was de oudere broer van schrijver, dichter en kunstenaar Edgar Cairo (1948-2000). Na het overlijden van zijn broer maakte hij er zijn levensinvulling van om het werk van zijn broer levend te houden, vooral met voordracht van zijn gedichten.

read on…

Edgar Cairo: Met de brede kant van zijn mond

Woord bij de presentatie van de herdruk van Kopzorg, OBA, 3 juli 2024.

door Michiel van Kempen

Edgar Cairo heeft nooit enige literaire prijs gehad. Daar zijn vier redenen voor aan te geven:

1. Het literaire establishment dat in de hoogtijdagen van Edgar Cairo’s literaire productie, de jaren ’70 en ’80, de literaire prijzen uitdeelde, had geen literaire affiniteit met zijn literaire werk; het had geen weet van de Surinaamse achtergrond ervan, het had geen weet van de Afrikaans-filosofische diepte ervan, het kon de vormentaal die in Nederland volstrekt nieuw was niet duiden.

read on…

De na-ijleffecten van het kolonialisme

door Stephan Sanders

Vandaag worden de ketenen doorbroken, ‘Keti Koti,’ weer eens, en steeds vaker ook in Nederland. Het toeval wil dat ik net bezig ben de roman Kopzorg te lezen van Edgar Cairo (1948-2000). Als Gerard Reve in Nederland geldt als de ‘Volksschrijver’ heeft Cairo nog meer recht op die naam, ook al omdat hij de Surinaamse geschiedenis meeneemt en een vanzelfsprekend oog heeft voor het creools-volkse.

read on…

Badal van Anil Ramdas als plaats delict

door Astrid H. Roemer

Hoe is het Karin Amatmoekrim toch gelukt om op een gegeven moment los te komen van LEVEN & WERK van Anil Ramdas?! Hoe omzeil je een ‘zwart gat’  zelfs als je lichtvoetig door het leven gaat zoals zij. Haar promotie is succesvol geweest en zelfs zo dat er van het proefschrift een populaire publieksversie in de boekhandel ligt. In wat voor land leef ik eigenlijk? is niet zo comfortabel als ik eerst dacht niet wetend wat mij te wachten stond. Ik ken Anil Ramdas niet persoonlijk, had niet echt belangstelling voor zijn krantenstukjes, kijk zelden televisie, ben een radiofreak maar vond hem ook op dat medium een aansteller. Maar omdat hij in hetzelfde land geboren is als ik, vergaf ik hem alles. Zelfs toen hij in zijn eerste essaybundel 1992 De Papegaai zoiets, mij zonder schroom wegzette als ‘gestoorde vrouw’; ik vergaf hem het feit dat hij niet in staat bleek te zijn zelfs een goed fictief kortverhaal te schrijven maar brutaal de Surinaamse Literatuur verwierp alsof het kleuterwerk was van laagbegaafde landgenoten van hem, het soort met krullend haar welteverstaan.

read on…
  • RSS
  • Facebook
  • Twitter