Eva Essed Fruin bij het Surinaams Museum
In Memoriam Eva Essed-Fruin (1929 – 2023)
door Laddy van Putten
In drie In Memoriams die na het overlijden van Eva inmiddels zijn verschenen, wordt haar relatie met de Stichting Surinaams Museum aangehaald. Zij raakte betrokken bij het museum op voorspraak van de heer Ronald Venetiaan en trad aan in de functie van voorzitter van het stichtingsbestuur in 1989.
Met de andere leden, onder wie Jnan Adhin, Just Wekker en Greta Jharap, vormde zij een sterk bestuur. Dat was in een periode dat de Stichting Surinaams Museum noodgedwongen haar activiteiten op haar eigen terrein te Zorg en Hoop uitvoerde. Van terugkeer naar de voormalige locatie te Fort Zeelandia was in het geheel nog geen sprake. Het was bovendien in een directieloze periode. Reeds gedurende enkele jaren werden de directietaken bij toerbeurt door een lid van het stichtingsbestuur waargenomen. Ook Eva heeft zich gedurende die periode van deze extra taak gekweten. Het beeld komt naar boven van Eva die aan de directeurstafel in de voormalige beheerderswoning of in de woonkamer van het logeergebouw nog met de hand de brieven zat uit te schrijven.
Eva bracht structuur aan in bestuursaangelegenheden. En door haar kordate optreden kon zij eens misbruik van de fotocollectie door derden tegengaan. Niet lang na haar aantreden kon er een nieuwe directeur worden aangesteld. Beiden zaten aan tot 1 april 1995.
In haar periode als voorzitter bezochten verscheidene Nederlandse delegaties Suriname en dan vaak ook het Surinaams Museum, zoals de “Commissie Cultureel Accoord” in september 1990 of het bezoek van minister d’Ancona aan de tentoonstelling Wonebory/Da Dagotua over de inheemse culturen in 1992. Eva trad op als gastvrouw.
Kort na haar aantreden kwam de minister van Onderwijs en Volksontwikkeling op werkbezoek hetgeen er mede in resulteerde dat de ‘deeltijdconservator’ werd uitgeleend door het ministerie en op vaste basis tewerkgesteld kon worden. Eva beschikte over een groot netwerk dat waar en wanneer nodig kon worden aangesproken.
Nadat het Bureau Volkslectuur werd opgeheven, zorgde zij ervoor dat restantvoorraden publicaties aan het museum werden overgedragen voor verkoop in de museumwinkel. Wortoe d’e tan abra of Kri, Kra! zijn nog steeds verkrijgbaar.
Was er bij haar aantreden nog geen zicht op terugkeer naar Fort Zeelandia, bij haar vertrek was daar wel degelijk sprake van. Op 19 februari 1995, zes weken voor haar aftreden, bezocht zij samen met de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken van Nederland, Hans van Mierlo, het Fort Zeelandia. Kort daarna werd bekend dat het fort zou worden teruggegeven aan de Stichting Surinaams Museum wat in november van dat jaar bij gelegenheid van 20 jaar staatkundige onafhankelijkheid en met de opening van de tentoonstelling “Twintig jaar Beeldende Kunst in Suriname, 1975 – 1995” formeel werd gerealiseerd.
Na haar vertrek uit Suriname kwam zij ons tijdens de jaarlijkse bezoeken steevast opzoeken en bleef zij ons ook op afstand concreet ondersteunen. Onder andere schonk zij ons voor het fotoarchief een stapel fotoalbums die betrekking hebben op het werk van Frank Essed, albums die hem werden aangeboden dan wel albums van werkbezoeken e.d. En tot aan haar overlijden bleef ze een trouwe donateur.
Het huidige stichtingsbestuur condoleert hierbij de nabestaanden met het overlijden van Eva in de wetenschap dat zij bijzonder veel voor de Stichting Surinaams Museum heeft betekend en zijn haar daar zeer erkentelijk voor.
Dit is Museumstof 281.
Reacties op museumstof? Bel op 425871 of E-mail ons: museum@cq-link.sr
Zie ook www.surinaamsmuseum.net en www.flickr.com/photos/stichtingsurinaamsmuseum voor foto’s uit de collecties van het museum. Voorts www.amazonian-museum-network.org
RSS
Facebook
Twitter
