Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Surinaams Museum
Gebrek aan begeleiding
Het verschilt per docent welke boeken de leerlingen voor hun lijst mogen lezen. ‘Een gebrek aan goede begeleiding en uniforme lijsten van toegestane boeken is hier echt een probleem’, verzekert Parabirsing. ‘De ene leerkracht keurt boeken af die bij een collega wel mogen.’ Maar het grootste probleem is volgens Parabirsing nog de beschikbaarheid van boeken op scholen. ‘Jeugdromans over relatieproblemen, conflicten met ouders, zelfmoord, discriminatie. Boeken van Anke de Vries, Thea Beckman en Carry Slee verslinden de leerlingen, maar die zie je, evenmin als leuke Surinaamse jeugdboeken, weinig terug op de lijsten.’
The Archaeology of Suriname
door Peter Sanches
Een bijzonder boek dat ik uit Suriname heb meegenomen is The Archaeology of Suriname: The Werehpai petroglyph site dat door het Surinaams Museum is uitgegeven. Het is geschreven door Aad Versteeg, Abelardo Sandoval, Irene Meulenberg en Dirk Noordam.
read on…Eva Essed Fruin bij het Surinaams Museum
In Memoriam Eva Essed-Fruin (1929 – 2023)
door Laddy van Putten
In drie In Memoriams die na het overlijden van Eva inmiddels zijn verschenen, wordt haar relatie met de Stichting Surinaams Museum aangehaald. Zij raakte betrokken bij het museum op voorspraak van de heer Ronald Venetiaan en trad aan in de functie van voorzitter van het stichtingsbestuur in 1989.
read on…Boekpresentatie Twintig jaar beeldende kunst van Suriname 1975-1995: Bronnen en Context
Gisteravond vond in Readytex Art Gallery in Paramaribo onder grote belangstelling de presentatie plaats van Twintig jaar beeldende kunst van Suriname 1975-1995: Bronnen en Context van Paul Faber en Chandra van Binnendijk. Auteur Chandra van Binnendijk verzorgde deze presentatie.
read on…Directoraat Cultuur en Surinaams Museum versterken samenwerking
PARAMARIBO – Het Surinaams Museum, beheerder van de grootste collectie nationaal cultureel erfgoed in Suriname, bestaat ruim driekwart eeuw. Het directoraat Cultuur wil de samenwerking verbeteren, zei Clifton Braam, onderdirecteur Cultuur onlangs bij de viering van het 75-jarig bestaan van het museum in Fort Zeelandia. Hij wil ook nagaan hoe de overheid kan helpen bij de voordracht van Werehpai en omgeving als werelderfgoed.
read on…Surinaams Museum brengt boek over uniek erfgoed Trio
‘Nu kan iedereen genieten van de schoonheid van Werehpai’
De fascinerende rotstekeningen (petrogliefen) van Werehpai zijn vereeuwigd in de nieuwste publicatie van het Surinaams Museum. Foto’s, tekeningen en beschrijvingen van alle 313 rotstekeningen zijn opgenomen in dit boek van 400 pagina’s. Daarmee is de unieke verzameling nu ook toegankelijk voor iedereen die niet naar zuidwest-Suriname kan reizen.
read on…Mijn 1e Erwin…
Vanaf maandag 28 oktober 2019 tot half januari 2020 is in het sociëteitsgedeelte van Arti et Amicitiae in Amsterdam de tentoonstelling te zien van veelal Surinaamse kunstenaars uit twee privé collecties van Arti-leden: die van Carl Haarnack en Myra Winter (gezamenlijke collectie met Henry Strijk). Curator is de kunstenaar Harald Schole. Aan de hand van kunstwerken uit de collectie en/ of archiefmateriaal zal Myra Winter in de aanloop en tijdens duur van deze tentoonstellingen haar persoonlijke herinneringen en anekdotes vastleggen. Vandaag deel 3.
read on…Tentoonstelling Brasa mi ori / Groet me met… in Arti et Amicitiae, Amsterdam
Vanaf maandag 28 oktober 2019 tot half januari 2020 is in het sociëteitsgedeelte van Arti et Amicitiae in Amsterdam de tentoonstelling te zien van veelal Surinaamse kunstenaars uit twee privé collecties van Arti-leden: Carl Haarnack en Myra Winter (gezamenlijke collectie met Henry Strijk). Curator is de kunstenaar Harald Schole.
read on…Help ons een 19e eeuws vaandel te restaureren!
Op 29 januari 2015 opent in het Joods Historisch Museum te Amsterdam een tentoonstelling over “Joden in de Nieuwe Wereld”.
Op het Surinaams Museum is het beroep gedaan om een vaandel van Toneelgenootschap Thalia voor deze tentoonstelling in bruikleen ter beschikking te stellen. Het vaandel verkeert echter in zeer kwetsbare staat en zal daartoe eerst gerestaureerd moeten worden. read on…
Tentoonstelling slavenschip Leusden permanent naar Suriname
Paramaribo – De tentoonstelling ‘Het slavenschip Leusden’ wordt permanent naar Suriname gehaald. Een voorproef hiervan was tussen 3 november vorig jaar en januari dit jaar te zien in het Surinaams Museum, onder de naam ‘Smart van een Slavenschip-Scheepsramp op de Marowijne’. Dit maakt het museum vrijdag bekend in een persbericht. read on…
Eerste museumnacht ondanks zorgen erg succesvol
door Christio Wijnhard
“We hielden ons hart vast, zo van ‘gaan er wel mensen komen’?”, “we hadden de drukte onderschat” en “het werkt!” waren enkele reacties van deelnemers aan de eerste museumnacht in Suriname. Opvallend was het enthousiasme van alle medewerkers bij de verschillende musea, maar ook van het aanwezige publiek.
Stichting Surinaams Museum
Met een totaal aantal van ongeveer 250 bezoekers viel er niet veel te klagen voor het museum. Het oude fort was druk bezocht en had de focus gelegd op het werk van Gerrit Schouten, vanwege zijn gemengde afkomst (blanke vader, gekleurde moeder) beschouwd als de eerste echte Surinaamse kunstenaar. Schouten is bekend van zijn tekeningen van Codjo, Mentor en Present en tevens van zijn diorama’s waarvan er vier zijn opgenomen in de collectie van het Rijksmuseum te Amsterdam en drie in het Surinaams Museum in ons land. Naast Schouten was er ook speciale aandacht voor de inheemse cultuur van ons land. Zo kon het publiek een 1200 jaar oude bijl uit Suriname bekijken.
“Zeer tevreden voor een eerste keer”
Hugo Brunings is meer dan 15 jaar één van de gidsen van het Surinaams Museum. “Voor een eerste keer mogen we absoluut niet klagen. Hierna gaan we evalueren en het is wel de bedoeling dat het een jaarlijks terugkerend evenement wordt.” Brunings vertelt dat er zondags ook rondleidingen zijn in het museum. “We hebben gemiddeld twee groepen van dertig dus zo een zestig man in totaal.” Tijdens de museumnacht waren er voornamelijk kleinere groepen die langsliepen. Gezinnen, koppeltjes maar ook groepjes vrienden en vriendinnen. Zo ook Janice Esajas en Chenua Kroes. Janice woont sinds drie jaar weer in Suriname en ging in Nederland vaker naar het museum. “Nu is het wel de eerste keer dat ik in Suriname naar een museum ga en ik vind het echt leuk!”
“Je hebt meer tijd in de avond”
Ook Chenua vindt de museumnacht een leuk idee en voor herhaling vatbaar. “Ik ben weleens met school geweest naar het museum, maar dan ben je met een grote groep. Dan luister je niet altijd want je gaat toch babbelen. Maar nu konden we samen rondlopen en konden we alles rustig bekijken.” Ook Ivo Fugers en Noor Figdor, beiden afkomstig uit Nederland, vinden de museumnacht een goed idee. “Het is een extra stimulans om mensen naar het museum te krijgen”, aldus Noor. “Ja, zo is het wel uitnodigend om naar een museum te gaan”, vult Ivo aan. “In Nederland is de museumnacht echt vet! Hopelijk is dat hier net zo!”
“Ik werd er stil van…”
Winston Lieveld, werkzaam bij het Rumhuis, is initiatiefnemer van het evenement. Hij kijkt zeer voldaan terug. “Eerlijk gezegd werd ik er een beetje stil van. We hebben bij het Rumhuis meer dan 400 mensen gehad. Toen we wilden opengaan, stonden er al 30 mensen te wachten.“ Lieveld was erg blij met de opkomst. “Het was een mooie, opvallende mix tussen jong en oud. Maar ik dacht echt: ‘mensen gaan niet komen want het gaat toch om musea’ maar nogmaals, de opkomst was echt goed en ik werd er echt helemaal stil van.” Lieveld geeft aan dat het concept niet van hem komt maar dat hij het graag naar Suriname wilde halen. “Ik wilde iets teruggeven aan de mensen, ook vanuit het Rumhuis en de SAB, op het gebied van kunst en cultuur en ik ben blij dat het boven verwachting is gegaan.”
Volgend jaar weer!
Binnen twee weken zal Lieveld met de participerende musea evalueren. “We hebben zelf natuurlijk ook wel wat kleine kinderziektes gehad en mensen gaven aan dat het misschien vaker in het jaar moet gebeuren, maar we moeten ook ervoor waken dat het speciale er niet af gaat. Daar moet dus over gepraat worden.” Lieveld zal ook kijken naar zaken als parkeren. Op de route van de MAS naar het Rumhuis waren de trottoirs vol met geparkeerde auto’s waardoor het publiek genoodzaakt was op straat te lopen waar natuurlijk ook verkeer aanwezig was. “We gaan daar zeker iets mee doen. Misschien dat we volgend jaar een shuttlebus inzetten. Dus dat mensen ergens waar er genoeg ruimte is parkeren, en dan met die bus de verschillenden locaties kunnen bezoeken.” Lieveld hoopt voor volgend jaar meer musea te betrekken bij het evenement. “In ieder geval heeft de MAS al toegezegd!”
[uit de Ware Tijd, 19-05- 2014]
Zunder: “Surinaams museum moet plaatsmaken voor NRCS”
door Euritha Tjan A Way
Paramaribo – Na de eerste bedreiging met ontruiming voor Carifesta, wordt het Surinaams Museum in Fort Zeelandia wederom bedreigd met uitzetting. Armand Zunder, voorzitter van de National Reparations Committee Suriname (NRCS), stelde zondag dat het een schande is dat anno 2014 het gebouw dat symbool staat voor het vele kwaad dat de zwarte bevolking is aangedaan, nog steeds beheerd wordt door een “stelletje conservatieve Nederlanders”.
read on…De Surinaamse bibliotheken in beeld (4 en slot)
Onderstaand artikel is een gedeelte uit een dossier over Surinaamse bibliotheken dat verscheen in Bibliotheekblad, het vakblad van Nederlandse bibliotheken. Vandaag uitgelicht: de bibliotheek van het Surinaams Museum, Rappa´s bibliotheek en Stichting Bukutori (deel IV).
door Kirsten Dorrestijn
Bibliotheek van het Surinaams Museum: gesloten historisch collectie
Het Surinaams Museum is gevestigd in Fort Zeelandia, dat staat op de plek aan de Surinamerivier waar de eerste kolonisten voet aan wal zetten. De bibliotheek van het museum is gehuisvest in de Commewijnestraat in de wijk Zorg en Hoop. De bibliotheek is voortgekomen uit de Koloniale Bibliotheek.
Plantagearchieven
‘Wij hebben veel antiquarisch materiaal dat verder nergens te vinden is’, vertelt Laddy van Putten, directeur van het museum. ‘Het gaat om zeventiende eeuwse stukken, handschriften en plantagearchieven, onder andere die van de plantage Mariënburg. Ook hebben we bijvoorbeeld de eerste druk van John Gabriël Stedman in kleur.’ In totaal zijn er 35.000 titels in bezit.
De bibliotheek wordt onderhouden door één kracht met een vakgerichte mbo-opleiding. ‘Jarenlang hadden we goed opgeleide medewerkers, maar de laatste daarvan is een paar jaar geleden overleden. De huidige medewerker is door haar ingewerkt.’ Bij de bibliotheek van het Surinaams Museum worden geen stukken uitgeleend, er is alleen ruimte voor inzage. Wetenschappers en studenten hebben vooral belangstelling voor geschiedkundige werken over Suriname. Zo’n drie tot vier bezoekers per week melden zich. ‘Voorheen zat het hier vaak vol, maar tegenwoordig vinden mensen veel op internet.’
Kaarten en prenten
Sommige stukken zijn zo kwetsbaar dat ze ook niet mogen worden ingezien, bijvoorbeeld scheepsjournalen uit de achttiende eeuw. De documenten worden in een geklimatiseerde ruimte en de historische stukken in gesloten kasten bewaard. ‘We hebben ook een schitterende collectie oude kaarten en prenten, voor een groot deel geschonken door de culturele stichting Sticusa, maar die is vanwege de kwetsbaarheid niet toegankelijk. Deze collectie is wel goed ontsloten in de publicatie Schakels met het verleden.’ Ten slotte heeft de bibliotheek de grootste collectie Surinaamse almanakken in bezit.
De Stichting Surinaams Museum krijgt subsidie van de overheid, maar budget om de collectie te ontsluiten en aan te vullen is er nauwelijks. ‘Was het maar waar. Dan hadden we ook volwaardige krachten hier. Het meeste geld gaat naar het onderhoud van Fort Zeelandia en beide woningen die het museum beheert. Dat zijn monumentale panden.’
Rappa´s Bibliotheek: boeken voor de lijst
 |
| Rappa |
Robby Parabirsing, ook wel bekend als Rappa, is voormalig docent Nederlands en een populair schrijver in Suriname. Sinds 1983 heeft hij een bibliotheek aan huis. Iedere doordeweekse avond stelt hij tussen 17.30 en 20.00 zijn collectie open voor publiek. Het zijn vooral middelbare scholieren die er komen, want de boeken die Rappa heeft, zijn in de schoolbibliotheken vaak óf niet te vinden óf uitgeleend. Het gaat om boeken die de leerlingen voor hun lijst moeten lezen.
Tegen alle wanden staan boekenkasten met kinderboeken, strips, Nederlandstalige en Engelse romans. Twee kasten zijn gevuld met gekopieerde boeken waarbij op de rug in vrolijke kleuren de titels zijn geschreven. ‘Dat zijn back-ups voor als de originele exemplaren zijn uitgeleend’, vertelt Parabirsing. Hij wijst naar de boekenkasten met originelen: ‘Die hoek was ooit twee maal zo groot. Het krimpt. Soms komen leerlingen hun boeken niet terugbrengen.’
De stille kracht
Elke keer als Parabirsing in Nederland is, koopt hij bij de Slegte titels op die Surinaamse leerlingen voor hun lijst moeten lezen. ‘De literatuurlijsten worden hier nauwelijks aangevuld met nieuwe titels. Maar de oude romans zijn uit de roulering geraakt.’ Veel Surinaamse docenten willen dat leerlingen boeken lezen die zij zélf moesten lezen toen ze op de opleiding zaten. ‘Denk aan klassiekers als De vrijheid gaat in het rood gekleed van Theun de Vries. Dat boek verscheen in 1946! Of denk aan De stille kracht van Couperus of De opstand van Guadalajara van Slauerhoff.’ In de Slegte slaat Parabirsing voor 100 euro boeken in en stuurt die op naar Suriname. Vervolgens kopieert hij ze, zodat hij niet met een probleem zit als een exemplaar wegraakt.
Gebrek aan begeleiding
Het verschilt per docent welke boeken de leerlingen voor hun lijst mogen lezen. ‘Een gebrek aan goede begeleiding en uniforme lijsten van toegestane boeken is hier echt een probleem’, verzekert Parabirsing. ‘De ene leerkracht keurt boeken af die bij een collega wel mogen.’ Maar het grootste probleem is volgens Parabirsing nog de beschikbaarheid van boeken op scholen. ‘Jeugdromans over relatieproblemen, conflicten met ouders, zelfmoord, discriminatie. Boeken van Anke de Vries, Thea Beckman en Carry Slee verslinden de leerlingen, maar die zie je, evenmin als leuke Surinaamse jeugdboeken, weinig terug op de lijsten.’
Donald Ducks lenen
De drukte in Rappa’s Bibliotheek slaat meestal toe in maart en april, vlak voor de eindexamens. ‘Dan staat de straat vol met auto’s. De Onderwijsbibliotheek en de schoolbibliotheek kunnen de vraag vaak niet aan en zeggen: “Ga maar naar Rappa”. Leerlingen komen helemaal uit Lelydorp, Saramacca en Commewijne.’
Bijna dertig jaar geleden startte Parabirsing zijn bibliotheek. ‘Het begon alleen met strips. Vrienden kwamen Suske en Wiskes en Donald Ducks lenen. Een vriend zei op een gegeven moment: “Als je nou 5 cent vraagt voor elk boek dat je uitleent, kun je daarvan nieuwe boeken kopen.”’ Maar op een gegeven moment raakte Parabirsing romans kwijt en besloot hij schaarse exemplaren in het vervolg te kopiëren.
Te dik papier
Het kopiëren van de boeken besteedt Parabirsing uit. Hulp uit Nederland in de vorm van schenking van boeken is welkom, maar is soms problematisch. ‘Veel van de afgeschreven bibliotheekboeken staan hier niet op de lijst. Ze zijn te dik of niet op het juiste niveau. Je moet precies weten welke boeken op de literatuurlijsten staan om gericht te kunnen inslaan. Ook heeft iemand me een keer een lading papier gestuurd, maar dat bleek te dik voor de kopieermachine.’
Bukutori bibliotheek: giften van Nederlandse antiquariaten en bibliotheken
In 2004 stichtte voordrachtskunstenaar Guillaume Pool zijn eigen bibliotheek in Suriname. Pool woont de helft van het jaar in Nederland en de andere helft in Suriname. Al tientallen jaren stuurt hij boeken naar zijn geboorteland om iets te doen aan het grote boekentekort. Op een gegeven moment verloor hij het zicht op zijn zendingen en besloot hij zelf een bibliotheek op te richten. Twee vrijwilligers zorgen dat de Bukutori bibliotheek het hele jaar open is.
‘Bukutori’ betekent ‘boekverhaal’ in het Sranantongo. De bibliotheek is gevestigd in de wijk Zorg en Hoop en telt 5000 boeken. In het gebouw op het terrein van een kinderweeshuis staan drie rijen boekenkasten met kinderboeken, dichtbundels, sprookjes, boeken over schrijven, studieboeken en Surinamica.
Tot de nok
Pool verzamelt in zijn woonplaats Groningen (Nederland) bij antiquariaten en bibliotheken afgeschreven boeken die hij vervolgens per zeepost naar Suriname stuurt. Op dit moment is hij hard op zoek naar nieuwe huisvesting voor de bibliotheek, want de ruimte is tot de nok toe vol. ‘Ik heb een stukje grond aangevraagd maar wacht nog op toewijzing van de overheid. Voor de bouw heb ik alle middelen al toegezegd gekregen. Als de nieuwe bibliotheek er eenmaal staat, zal ik in Nederland langs het CB en uitgeverijen gaan om de collectie te verversen. Ook zullen we dan weer lees- en vertelactiviteiten organiseren zoals we voorheen ook deden.’ Het plan is om de Bukutori bibliotheek dan zes dagen per week open te hebben, terwijl de bibliotheek nu drie halve dagen per week open is.
Vlooienmarkt
De Bukutori-bibliotheek heeft 65 volwassen leden en 75 kinderen. ‘We krijgen niet alleen kinderen uit de buurt, maar uit alle buurten van Paramaribo’, vertelt vrijwilliger Esmee Loswijk die docent Nederlands is aan de Lerarenopleiding. ‘Ze weten van het bestaan van de bibliotheek via mij, via meneer Pool of via de leden die het doorvertellen.’
Boeken die niet vaak uitgeleend worden, verkopen de medewerkers op de zondagse vlooienmarkt op de Tourtonnelaan. ‘Dat doen we pas sinds een paar weken en dat loopt wel aardig. Vooral de kinderboeken zijn in trek’, vertelt Loswijk.
Klik hier voor deel 1 van deze reeks.
RSS
Facebook
Twitter
