Viering Bevrijdingsdag 2012
Een verloren zoon
Langs kelderluiken marcheerden hoge laarzen tussen gestreepte pyama’s die sneden door de waterplas van geplenste regendruppels. De bommentrechters, onthoofde kinderpoppen gekuisde dieren op straat en doorzeefde lichamen knepen m’n keel dicht. Mijn innerlijke kwam in beroering tegen de overheersing van ziel en geest op eigen bodem. Alsof ik nooit eerder de dood in eigen ogen zag in mijn brief aan vader als een verloren zoon later aIs standbeeld. Niet in Auschwitzs, maar dichterbij de Waalsdorpervlakte. een vriend van verdiensten. met een glimlach op de lippen.
© Quito Nicolaas, Gerede Twijfels/2002.
RSS
Facebook
Twitter
