Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: China & Chinezen
‘Carnavalshit een compliment voor Chinezen’
door Peter Hooghiemstra
‘Een Chinees’ heet de carnavalshit waarin zangduo Anita en Ed (foto rechts) de draak steekt met de spleetogen van Chinezen. Volgens de Nederlands-Chinese schrijfster Lulu Wang is het lied discriminerend maar tegelijk ook ‘een compliment’ voor de Chinezen in Nederland.
read on…Ay Xiang – Surinaamse vogels
Ay Xiang is geboren op 26 maart 1963 in China. Hij exposeerde in 2004 in Het Vat (FVAS) en op de Expo 75 jaar Erwin de Vries in de Ball room van Torarica, Paramaribo, en op de Nationale Kunstbeurs Suriname van 2003 en 2004.
read on…Persbericht PEN International Nobelprijs
Pen International Reiterates call to release Liu Xiaobo as Nobel Peace Prize awarded in Oslo
Oslo, 9 December 2010 – Today in Oslo, PEN International has reiterated its call, echoed by writers, journalists and essayists, as well as political and civic leaders around the world, for the immediate and unconditional release of Liu Xiaobo, recipient of this year’s Nobel Peace Prize.
Liu Xiaobo is a past President of the Independent Chinese PEN Centre (ICPC) and one of its 30 founding members. A delegation of 20 senior PEN members, led by International President John Ralston Saul, along with Writers in Prison Committee Chairperson Marian Botsford Fraser and ICPC President Tienchi Martin-Liao, are in Oslo and will be attending the Nobel prize-giving ceremony to represent Dr Liu.
PEN International will also be co-hosting a seminar in Oslo on Friday 10 December, along with Amnesty International, to highlight the ongoing suppression of writers and activists across China and to urge China’s government to embrace reform.
John Ralston Saul comments: “It is the Chinese Constitution that commits their government to civil and political rights. Liu Xiaobo is a model of the serious citizen who embraces his full legal rights. He should be admired for this, not imprisoned. China needs citizens like Liu Xiaobo.”
There will likely be nobody present at tomorrow’s Nobel prize-giving ceremony to receive Liu Xiaobo’s prize – he is currently serving an 11-year prison sentence in China and his wife, Liu Xia, is under house arrest and incommunicado.
Since the announcement of the prize in October, scores of other writers, artists, academics and activists in China have been silenced by the authorities. According to the ICPC, more than 30 of its own members, including board members and vice presidents, along with hundreds of other Chinese citizens, have been harassed, summoned for interrogation, detained under house arrest or prevented from travelling from mainland China in the last two months.
“Liu Xiaobo will not be the last victim of China’s censorship and literary inquisition,” says Tienchi Martin-Liao. “As current Honorary President of the ICPC, Liu Xiaobo truly represents the spirit of ‘Free the Word’. As Nobel Peace Laureate, his very absence at the Oslo ceremony tomorrow reinforces the power of the word to challenge and transform authoritarian regimes.”
Dr Liu is a renowned Chinese writer and human rights activist who taught Chinese literature at Beijing Normal University until he was jailed for his part in the Tiananmen Square protests in 1989. During these student protests, he had been instrumental in negotiating a peaceful withdrawal for several thousand protestors penned in by the military. He was later accused of inciting the protests and he lost his job at the university. He was detained under house arrest for nine months in 1995 and underwent three years’ re-education through labour from 1996-9. All his writings have been banned in China, although he has continued to publish outside the country.
In 2008, Liu Xiaobo was detained for the fourth time by Chinese authorities for his participation in the drafting of Charter 08, a human rights manifesto which calls for greater freedom of expression and which has been signed by over 10,000 Chinese people from all walks of life. He was incarcerated for 11 years on 25 December 2009 after being convicted of “inciting subversion of state power”.
PEN International, through its Writers in Prison Committee, took up Liu’s case in 1990 and has been working to support him and other Chinese writers under threat for twenty years. He is also the 50th emblematic case commemorated by the Writers in Prison Committee which celebrates its half-century in 2010.
PEN International counts many Nobel literature laureates among its global membership, including this year’s prizewinner, Mario Vargas Llosa, who is a former PEN International President. However, Liu Xiaobo is the first PEN member to be awarded the Nobel Peace Prize.
Also in Oslo this week is “A Chair for Liu Xiaobo”. Created by students and staff at Lomond School in Helensburgh, for the Scottish PEN Centre, the chair has travelled to Oslo to become the visual centrepiece of PEN’s campaign to free Liu Xiaobo. The chair contains Dr Liu’s image, along with one of his quotes in Chinese:
“I have no enemies and no hatred… …for hatred is corrosive of a person’s wisdom and conscience; the mentality of enmity can poison a nation’s spirit, instigate brutal life and death struggles, destroy a society’s tolerance and humanity, and block a nation’s progress to freedom and democracy. I hope therefore to be able to transcend my personal vicissitudes in understanding the development of the state and changes in society, to counter the hostility of the regime with the best of intentions, and defuse hate with love.”
The “empty chair” represents all those writers who are absent from the public sphere because they are imprisoned, censored or under threat, or have even been killed because of their writing. It has become a PEN tradition over the years to commemorate absent colleagues in this way.
Kwame Anthony Appiah, President of the PEN American Centre, was one of those who nominated Liu Xiaobo for the Nobel Peace Prize. He says: “The Nobel committee, in selecting Liu Xiaobo for the Peace Prize, has thrown the spotlight on his cause: the democratisation of the country he loves and works for. The response of the Chinese government shows how far there is to go in that struggle. But his own quiet courage inspires all of us who care about freedom to work hard every day to help the Chinese achieve the fundamental freedoms that are the right of every human being.”
Honderd jaar Chinezen in Amsterdam
In 2011 is het honderd jaar geleden dat de eerste grote groep Chinezen de oversteek naar Nederland waagde. Van september 2010 tot het najaar van 2011 wordt dat gevierd, in Amsterdam met een fototentoonstelling over Chinatown Amsterdam in het Barbizon Hotel.
De Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan opende deze expositie op 25 september in aanwezigheid van de Chinese ambassadeur. Op 2 oktober was er een Chinees sporttoernooi in de Sporthallen Zuid. In november houdt het Tropenmuseum een Chinese theeceremonie waar bezoekers aan kunnen deelnemen. In juni van het volgend jaar is er dan een optocht van honderd Chinese leeuwenkoppen, bekend van de Chinese Nieuwjaarsviering. Onderweg zullen zij alle winkeliers zegenen en geluk wensen.
Nederland gastland op Beijing Boekenbeurs 2011
Nederland zal in 2011 gastland zijn op de boekenbeurs van Beijing, in omvang de 4e ter wereld. Deze week werd met de Chinese beursorganisatie daarover overeenstemming bereikt.
Het Nederlands Letterenfonds en voorheen het NLPVF zijn sinds zes jaar actief op de Chinese boekenmarkt. In die periode werden meer dan vijftig Nederlandse literaire werken vertaald en uitgebracht bij grote, gerenommeerde Chinese uitgeverijen. Meer dan veertig titels zijn in voorbereiding en zullen voorafgaand aan de boekenbeurs in september komend jaar worden gepresenteerd.
Zeer onlangs werden met de Yilin Press uit Nanjing besprekingen afgerond over de Chinese uitgave van De donkere kamer van Damocles en Nooit meer slapen. Daarnaast werden tijdens de beurs in Beijing afspraken gemaakt over de publicatie van onder meer Boven is het stil van Gerbrand Bakker, series prentenboeken van Annemarie van Haeringen en Rindert Kromhout, meerdere titels van Annie MG Schmidt, en de Dolfje Weerwolfje-boeken van Paul van Loon. Ook verschijnen binnenkort in Chinese vertaling verschillende non-fictieboeken, waaronder C.D. Barkman & H. De Vries, Een man van drie levens, een biografie van diplomaat, schrijver, geleerde Robert van Gulik, Herman Pleij, Van karmijn, purper en blauw, en Edith Velmans-Van Hessen, Het verhaal van Edith.
Het Nederlands Letterenfonds is al begonnen met de voorbereiding voor het komende jaar. Speciale aandacht zal er zijn voor kinder- & jeugdliteratuur, Vincent van Gogh, het werk Robert van Gulik en boeken over Nederlandse vormgeving en architectuur, in China gerespecteerd en gewild. De stand zal in samenspraak met het Fonds Beeldende Kunst Vormgeving en Bouwkunst worden ontworpen.
Ten minste 20 Nederlandse auteurs, illustratoren en vormgevers zullen in Beijing deelnemen aan publieke ontmoetingen met Chinese collega’s, lezingen en boekpresentaties. Nederlandse uitgevers zullen kennis kunnen nemen van de Chinese markt en belangrijke Chinese schrijvers leren kennen.
Uitwisseling staat centraal, zoals ook in het festival Café Amsterdam, dat het Nederlands Letterenfonds van 24 – 27 augustus jongstleden in het Dutch Culture Centre in Shanghai organiseerde met de schrijvers Anna Enquist, Margriet de Moor, Cees Nooteboom, Bi Feiyu, Wang Anyi en Chen Cun.
Muziek uit Pakistan, China en India
Musica Globalista presenteert zondag 23 mei 2010 in het kader van het Azië festival:
Shahzad Ali Khan (Pakistan)
Fang Weiling (China)
Julia Ohrmann
en top-tablaspeler Niti Ranjan Biswas (India)
Programma
15.30- 16.30 Shahzad Ali Khan
17.15- 18.00 Fang Wei Ling
18.00- 19.30 pauze
19.30- 21.00 Julia Ohrman, Niti Ranjan Biswas
In de pauze wordt er een vegetarische Indische maaltijd geserveerd. De catering is van Toko Lina. Wilt u van te voren daarvoor reserveren? Telefoon 023 542 3540 of mail: info@mondiaalcentrumhaarlem.nl
Toegang: € 5,00 voor 1 concert, € 12,50 voor alle concerten, maaltijd € 10,00.
Azië festival: Musica Globalista: Shahzad Ali Khan – Fang Weiling – Julia Ohrmann
Wanneer: 23 mei 2010
Tijd: 15.30-21.00 uur
Locatie: Mondiaal Centrum Haarlem, Lange Herenvest 122, Haarlem
Klik hier voor meer informatie
Nieuwe Chinezen
In de jaren ’90 van de vorige eeuw zwermden Chinezen uit over heel de wereld, ook naar Suriname. Surinamers, ook de Chinese Surinamers, bekeken de nieuwe groep met wantrouwen. Tijdens de verkiezingen in 2005 in Suriname bleek het belang van deze nieuwe groep migranten. Paul Tjon Sie Fat promoveerde op donderdag 8 oktober j.l. op deze nieuwe groep in Suriname. De titel van zijn proefschrift: Chinese New Migrants in Suriname; the inevitability of etnic performing (De positionering van Chinezen binnen de etno-politiek van Suriname).
‘Nieuwe’ Chinezen worden in Suriname als probleem gezien. Hun vele, goedkope supermarkten worden als oneerlijke concurrentie ervaren en de groep zou een corrumperende invloed op de regering en de maatschappij hebben, zo vertelt Paul Tjon Sie Fat. Terwijl voor de komst van deze nieuwe migranten de Chinezen als een probleemloze groep werd ervaren. ‘De komst van Chinezen niet alleen in Suriname maar overal op de wereld, zette deze groep echter in het spotlight. Zo negatief men in Nederland over allochtonen spreekt, zo spreekt men in Suriname nu over de “nieuwe” Chinezen. Terwijl Surinamers feitelijk allemaal immigranten zijn.’
.
Eenheid van Suriname
Lang gold Suriname dan ook als het land waar culturele verschillen geen probleem vormen: je bent allereerst Surinamer en dan volgt je etniciteit. De focus op de groep ‘nieuwe’ Chinezen is feitelijk het gevolg van de ontstane eenheid in Suriname, zegt de promovendus. ‘De groepen zijn steeds minder van elkaar te onderscheiden. Suriname is nu eindelijk een eenheid. Maar hoe meer eenheid, hoe meer gezocht wordt naar de eigen identiteit.’ De ‘nieuwe’ Chinezen worden niet als ‘eigen’ beschouwd. ‘Ze worden als ” het gele gevaar” gezien, ze brengen onheil en ziektes en vernietigen de Surinaamse economie.’ De achtergrond van het laatste punt begrijpt Tjon Sie Fat. De Chinezen zijn heel competitief en betrekken hun goederen uit China waardoor ze goedkoper kunnen zijn dan de andere supermarkten. Hun winkels staan op goede plekken en die hebben ze vaak verkregen door met geld over de brug te komen. Tjon Sie Fat: ‘Ambtenarencorruptie bestaat. Als je betaalt krijg je een goede plek, anders zit je in een steegje.’
Transnationalisme?
Het onderzoek begon aanvankelijk als een migrantenonderzoek naar transnationalisme onder Chinezen. Transnationalisme, aldus Tjon Sie Fat, was het populaire idee dat migranten etnische gemeenschappen zouden vormen die de landsgrenzen zouden overstijgen en weinig met China te maken zouden hebben. Maar dat bleek zeker niet te gelden voor Chinezen, vond Tjon Sie Fat. ‘ Bij hen is eerder sprake van bi-nationalisme: het gaat om de directe band met China. De diasporagedachte blijkt een illusie voor de Chinezen in Suriname. De diasporagedachte gaat ook uit van duurzame vestiging, maar de nieuwe Chinezen migreren verder. Ze hebben geen band met de oude groep Chinezen.’ De keuze van de nieuwe Chinezen om zich in een specifiek land te vestigen, wordt allereerst bepaald door de economische mogelijkheden in dat land. Als men daar iemand kent, is dat zeker een pre, maar het is geen vereiste, stelde Tjon Sie Fat vast. Hoe zwakker de staat, hoe beter het voor ondernemers als Chinezen zijn, dat is. Daarom migreren weinig Chinese ondernemers naar de VS.
Oude en nieuwe Chinezen
Tijdens de verkiezingen in 2005 in Suriname bleek pas echt de invloed van de nieuwe groep Chinezen in Suriname. De Surinaamse politiek hanteert over het algemeen een op etniciteit gerichte politiek. De politieke partijen ontdekten tijdens de verkiezingscampagnes nieuwe Chinezen als belangrijke groep en campagnemateriaal verscheen in het Chinees ondanks dat deze groep geen stemrecht had. De nieuwe Chinezen hadden zich ook als een grote groep gepresenteerd. Het aantal dat genoemd werd varieerde van 2000 tot 10.000. Tjon Sie Fat denkt dat, afgaande op de kieslijst, het eerder om een groep van 2.000 gaat.
Gebruik van identiteit
Opvallend aan deze actie was echter dat de oude en nieuwe Chinezen gezamenlijk optrokken als Chinezen. Terwijl 2 jaar eerder bij de viering van 150 jaar immigratie in Suriname de oude groep Chinezen zich nog afzette tegen de nieuwe groep door zich te presenteren als de ‘echte’ Chinezen die Hakka spreken. De samenwerking was echter een manier voor beide groepen om meer politieke macht te krijgen. Identiteit wordt aangepast aan de situatie, is dan ook een belangrijke constatering van Tjon Sie Fat in zijn proefschrift. ‘De Chinese identiteit werd instrumenteel gebruikt. Men ging Chinees doen.’ Het mopperen over de nieuwe Chinezen in Suriname gaat ondertussen gewoon door. Tjon Sie Fat: ‘Je kunt de beeldvorming over deze groep moeilijk doorbreken. Het hoort erbij zoals klagen over de regering ongeacht of het nu wel of geen grote groep is.’
[overgenomen van Wereldjournalisten]
Drakenbootfestival
door Charles Chang
Duizenden kilometers hier vandaan roeien mannen zich de armen van het lijf alsof ze door de duivel worden nagezeten. Het gedrum voorin lijkt niet op samba, het ritme versnelt per minuut om de mannen als vee op te jagen, want: het verschil met de andere is miniem. Op de punt van de lange roeiboot steekt niet een zeemeermin maar een drakenkop naar de horizon. De drakenbootwedstrijden in Hong Kong en China worden elk jaar op de vijfde dag van de vijfde maand van het maanjaar gehouden ter ere van Qu Yuan die op deze dag stierf. Dit jaar viel deze ‘dubbel vijf dag’ op 28 mei. Chinezen die als jonge volwassenen naar Suriname immigreren weten het in alle kleuren te vertellen. De geuren van het verhaal komen er ook bij, want het drakenbootfestival wordt ook wel het tjoengfestival genoemd. 300 Jaar v. Chr. leefde deze dichter die zichzelf in de rivier gooide vanwege de wantoestanden in zijn land. Qu Yuan was zo geliefd dat het volk meteen begon te roeien om hem te zoeken. Het kabaal dat ze daarbij maakten, was om de vissen af te schrikken, anderen gooiden tjoeng’s in de rivier zodat de vissen het lichaam van Qu Yuan niet opeten. Tjoeng is de Hakká benaming voor de kleefrijst in blad die in Chinese ontbijtrestaurants worden gemaakt. Traditioneel is het driehoekig van vorm, de vulling kent verschillende variaties, maar hier in Suriname is het jaar in jaar uit hetzelfde: rechthoekig en gevuld met erwten en varken- of zoutvlees. Het blad waarin het wordt gewikkeld, draagt bij aan de smaak en wordt speciaal uit China geïmporteerd.Ver van hier is het een nationale dag. Tienduizenden Chinezen staan aan de kant te kijken, miljarden thuis volgen het via de beeldbuis. Maar hier aan de wilde kust is het een doodgewone dag – er wordt alleen tjoeng gegeten en aan families uitgedeeld.Zie je al een Chinees hier roeien in een boot?
[overgenomen van de website van de Schrijversgroep ’77]
RSS
Facebook
Twitter
