Feesten tot het eind
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Subh Holi Phagwa staat er in alle advertenties in de kranten. 1 maart vieren de Hindoestanen hun feest en gooien elkaar met vooral rode kleurstoffen. We hebben al het Chinees Nieuwjaar achter de rug met dagenlang geknetter van de pagara´s, het vuurwerk dat zij hierbij afsteken. Ook was er een rijke maaltijd in Kong Ngie Ton Sang, de vereniging waar ik als kind op feestjes ging. Het is Vrijdag en de Javaanse Westbidders roepen op tot gebed. Wij wonen naast de moskee en horen de zangerige stem van de imam door de straat klinken. Zijn gemeente is de vorige eeuw uit Indonesië gekomen waar zij naar het Westen, richting Mekka baden. Hier hebben zij die gewoonte gehandhaafd, hoewel Mekka nu in het Oosten ligt. Hier kun je elke religie bijwonen. De prodo beri, de Creoolse praalbegrafenis van Elfriede Baarn met veel muziek en mensen in hun mooiste koto dansend om de kist. Je wordt er vrolijk van. Wie is er bang voor de dood. Ik denk vaak na over mijn begrafenis in een roodgelakte Ghanese kist. Met veel bloemen, liefst tropische, palulu en fayalobi. Veel muziek en lekker eten. Dansende mensen. Ik wil vrolijk heengaan zonder tranen.
Cat 26-2 010
RSS
Facebook
Twitter
