blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Tjong-Ayong Carry-Ann

Carry-Ann Tjong-Ayong – ik zag de foto van je graf

ik zag de foto van je graf
de letters toch nog duidelijk en leesbaar
maar gras en onkruid overwoekerden je tegelplaat
die ik mij niet herinner was het niet grijs en glad
toen ik na schooltijd op je steen te rusten zat?
het hele veld zag er onderkomen uit
alsof de dood hier niet meer werd gerespecteerd
is iedereen het rouwen dan verleerd?
mijn ouma rust nu meer dan 50 jaren in vrede
hier op de hof Nieuw Lina’s Rust
ik weet nog als de dag van gisteren dat ik je handen heb gekust
een meisje 13 jaren was ik toen
mijn ogen rood van lang vergoten tranen
mijn voeten sloften door het zand achter de baar
mijn ouma was niet meer, ik liet haar daar…

read on…

Carry-Ann Tjong Ayong (1941-2022)

De gedreven schrijfster Carry-Ann Tjong-Ayong is heengegaan. In Surinaamse schrijverskringen was zij bekend als de schrijfster in de rolstoel. Zij schreef hierover in Woman on wheels, ervaringen in een rolstoel. Andere bekende uitgaven zijn De wasvrouw, een gedichtenbundel waar ze de ZAMI-award voor kreeg en Masiakriki, het lied van de rivier.

read on…

Papier of digitaal?

door Carry-Ann Tjong Ayong 

Ik behoor nog tot de generatie die intens kan genieten van de geur van een boek. Die de drukinkt moet kunnen opsnuiven. Die de zwaarte van het boek in haar handen moet voelen, met haar ellebogen gestut op de tafel of op het bed, liggend in de kussens, bij een schemerlampje tot diep in de nacht. Soms met een speciaal bedleeslampje vastgeclipt aan de bladzijden van het boek.  Die het ritselen van het papier of het schuiven van het omslaan van de bladzijden moet horen, genietend met een brede glimlach van genoegen. Die het boek respecteert en nooit ezelsoren in de bladzijden maakt of zinnen onderstreept. 

read on…

In memoriam ‘tante Es’ Gummels

door Carry-Ann Tjong-Ayong

Esje Gummels was de schoolvriendin van mijn vader op de Hendrikschool. Ze zaten bij elkaar in de klas met o.a. Waldo Rogali, en de jongen Ali en nog meer vrienden die altijd contact hebben gehouden. Esje vertelde altijd graag over zijn kwajongensstreken in de klas.

read on…

Mijn kankantri….

door Carry-Ann Tjong-Ayong

Dit was de grootste kankantri die ik ooit heb gezien. Een reus onder de reuzenbomen met een rechte metershoge stam en een brede regelmatig wijdverspreide kruin. De wortels vormden kamertjes en de uitlopers liepen meters ver onder de grond om hier en daar als omgevallen boomstammen  weer boven te komen en vervolgens weer te verdwijnen. Tot ver in de omtrek kon je deze reuzenboom zien. Als je uit de stad aan kwam rijden over het toenmalig Pad van Wanica, zag je hem al kilometers van te voren.

read on…

Carry-Ann Tjong-Ayong – Snail fun is granny fun

tussen het groen blozende kleuren
gitzwart haar in krulletjes omgeven
de takjes en bladeren
daar een mier
hoge kinderstemmetjes tussen de witte rozen:
mijn kleindochtertjes zijn hier

read on…

Taal geeft mij vleugels

door Carry-Ann Tjong-Ayong


De liefde voor lezen heb ik van mijn Chinese grootvader, Willem Tjong Ayong, die een kist vol boeken bezat en altijd achter in zijn winkel zat te lezen. Mijn vader, Fritz, heeft die liefde op ons overgebracht. Zowel mijn broertje Wim als ik konden al lezen toen we nog geen vier waren en boeken betekenden alles voor ons.

read on…

Herinneringen aan W.F. Hermans

door Carry-Ann Tjong-Ayong

Groningen.

“Dit moet je lezen,” zei De Dweil, (meneer Meijling), mijn leraar Nederlands op de Rijks-HBS. Hij overhandigde mij De donkere kamer van Damocles van Willem Frederik Hermans. Ik viel al meteen voor de titel en voor de naam van de schrijver. Mijn broer en mijn oom heten Willem Frederik Robert.

read on…

Carry-Ann Tjong-Ayong – De sterren boren gaten in mijn brein

De sterren boren gaten in mijn brein
als laserstralen branden ze een doorgang tot mijn denken
doorboord ben ik doorzeefd als een vergiet
zo een met grijze wolkjes die aan het keukenhaakje
thuis bij oma hing te wachten tot de natte sla
weer koelte brengen kwam
nu stromen door mijn hoofd de malse regenbuien
en hoor ik verre donder door de gaten
een bliksemschicht tracht zich een toegang te verschaffen
maar schampt de kanten scheef gemikt
maar als de avond valt komen
de glimwormpjes in grote zwermen en dansen zich een weg
door mijn geteisterd schedeldak, zie ik het licht, ben ik verlicht en weer
van zorgen vrij

read on…

Bigi Pan, op zoek naar zwarte ani, rode ibis, gele troepiaal en banabeki (in 2009)

door Carry-Ann Tjong-Ayong

De jongens duwen mij behoedzaam over de wankele, glibberig bemodderde steiger richting rivier. Af en toe zie ik door centimeters brede kieren het thee-met-melk-kleurige water onder mij en hoop dat mijn wielen
niet vast zullen lopen, zodat ik gelanceerd word. Mandje(Armand) die de leiding over deze excursie heeft, lacht mij geruststellend  toe. Wim slaat een dikke Coroniaanse muskiet dood op mijn arm. We zijn er eindelijk in geslaagd een touroperator te vinden, die mij in de rolstoel mee wil nemen naar Bigi Pan: Andy Lijkwan, met zijn reisleider “Oom” Cor Kluft.

read on…

102.000 namen lezen

Op 27 januari was het 75 jaar geleden dat het Duitse vernietigingskamp in het Poolse Auschwitz werd bevrijd. Vanuit Nederland werden 102.000 Joden en 200 Sinti en Roma naar Auschwitz en andere kampen vervoerd. In Herinneringscentrum Kamp Westerbork worden vanaf woensdag 22 januari, 17.00 uur al die namen voorgelezen. Carry-Ann Tjong-Ayong was uitgenodigd in Westerbork om de naam van haar grootvader voor te lezen en nog 144 namen van holocaust-slachtoffers. Haar impressie.

read on…

Dichterbij – Kleine gedichten vol grote menselijkheid

Nieuwe bundel van Carry-Ann Tjong-Ayong

door Chandra van Binnendijk

Een nieuwe dichtbundel van Carry-Ann Tjong-Ayong verscheen aan het begin van dit jaar. Het is – net als haar eerdere uitgaven – een fraai klein boekje, waarin de schrijfster de lezer deelgenoot maakt van gebeurtenissen die zij heeft meegemaakt en haar gevoelens daarbij. De onderwerpen zijn uiteenlopend, variërend van jeugdherinneringen tot meer recente belevenissen. Tjong-Ayong heeft het vermogen om haar ervaringen zodanig over te brengen dat de lezer ze meebeleeft en op die manier krijgt men op de bladzijden van het bundeltje een ware caleidoscoop van gevoelens gepresenteerd. Haar gedichten zijn als het ware een persoonlijk paspoort waarmee ze de lezer toegang geeft tot haar leven. read on…

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter