Edgar Cairo overleed 20 jaar geleden
Twintig jaar geleden overleed Edgar Cairo, vermoedelijk op 14 november in zijn woning in Amsterdam. Hij is gevonden op 16 november.
Edgar Eduard Cairo werd op 7 mei 1948 geboren in Paramaribo. Zijn vader was geboren en getogen in het Surinaamse district Para, een district dat door zijn isolement nog veel oorspronkelijk Afrikaanse elementen in zijn cultuur bewaard had.
In de tijd dat hij de hbs volgde op de Algemene Middelbare School ontstonden zijn eerste werken. Hij slaagde in 1968 voor de AMS en vertrok naar Amsterdam om er Nederlands en (na zijn kandidaats) Algemene Literatuurwetenschap te studeren. Hij verdiepte zich in de algemene taalwetenschap, dramaturgie, Afrikaanse culturen en orale letteren.
De eerste boeken verschenen in Suriname bij het Bureau Volkslectuur: in 1969 de novelle Temekoe, geschreven in het Sranan en in 1970 de dichtbundel Kra. In Nederland begon hij met het uitgeven van werk in eigen beheer: in 1975 de dichtbundel Obja sa tan a brewa/Er zal geen einde komen aan brouwsels van magie en in 1976 het toneelstuk Brokositon/Puin dat hij al in Suriname geschreven had.
Eerst na veel afwijzingen door Nederlandse uitgeverijen kreeg Cairo een roman gepubliceerd in de Derde Spreker-Serie: Kollektieve schuld/Famir’man sani in 1976. In 1977 gaf uitgeverij In de Knipscheer Adoebe-lobi/Alles tegen alles uit. Daarna heeft deze uitgeverij enkele tientallen romans, dichtbundels, bundels van zijn columns en toneelstukken van Edgar uitgegeven. De laatste was na zijn dood: het in 1982 geschreven werk n.a.v. de decembermoorden De smaak van Sranan Libre verscheen in 2007.
Meestal begeleid door de drummer Zapata Jaw trad hij veelvuldig op, onder meer op Poetry International in 1975, maar ook buiten de grenzen: België, Frankrijk, Italië, Joegoslavië, Engeland, Indonesië en Canada. Met Gerda Havertong en Ronald Snijders maakte hij het theaterprogramma Powema di Rutu/Gezangen van Oorsprong en toekomst (1982).
Edgar Cairo heeft nooit een literaire prijs gekregen. Een sterk gevoel van miskenning kan een factor zijn geweest in de ernstige chronische psychose waarin hij in 1988 terecht is gekomen. Nadat hij door zijn ziekte niet meer kon schrijven is hij gaan schilderen. Tussen 1990 en 1997 heeft hij honderden schilderijen gemaakt. Een klein deel ervan is tentoongesteld in het kader van het project van Cindy Kerseborn dat uitmondde in de documentaire Ik ga door om jullie hoofd (2010). Foto’s van deze schilderijen staan ook in de catalogus Edgar Cairo. De schrijver als schilder (2010).
RSS
Facebook
Twitter
