Carry-Ann Tjong-Ayong – Hippotherapie
Dinsdag en donderdag zijn mijn therapiedagen te paard. Onder begeleiding van een speciaal opgeleide therapeute rijd ik in de manege, die omringd wordt door bossen en zandheuvels. Flyer, de zwart-wit-bruine Tinker, ziet er weelderig uit met haar lange volle haren en is goed in staat mijn gewicht te dragen. Wij kunnen het prima samen vinden. Zij is voorzichtig en corrigeert mijn zit als ik scheef zak aan mijn verlamde kant.
Behoedzaam stapt ze over de zanderige of modderige bospaden, beklimt ze de heuveltjes en daalt voorzichtig af. Wij slalommen om een rijtje beukebomen, die ook half op een heuvel staan. Zij heeft er duidelijk plezier in en ik geniet. Mijn dochter leidt haar door het bos. Een rit zonder begeleiding is onverantwoord. Flyer kan schrikken van plotseling opduikende fietsers, een vreemde hond of achter een groep passerende ruiters aan rennen.
Ik kan wel draven, maar het is toch een hele toer om dit ongezadeld, zonder stijgbeugels of teugel te doen, terwijl ik op het paard balanceer en mijn evenwicht probeer te bewaren. In de binnenbak oefen ik meestal overgangen maken: eerst plotseling halt houden en weer gaan stappen, hef ik beide armen hoog boven mijn hoofd, met de goede rechterarm de verlamde linker meetillend en rijd ik met gesloten ogen langzame en snelle rondjes op de hoefslag om mijn evenwicht te trainen.
Slalommen, over balken stappen. `Handen los! Rechterhand op je bovenbeen!` roept Florine, de instructrice, mij bemoedigend toe. Zij weet alles uit mij te halen en ik zit trots rechtop. Na een geslaagde toer klop ik Flyer liefkozend op de hals. Zij heeft de goedkeuring net zo goed verdiend.
Wij zijn al meermalen op de televisie geweest in programma´s als Vals Plat, Helpende Hollander etc. Nu ik naar Santiago de Compostela wil rijden, langs een deel van de pelgrimsroute, hoop ik weer een programma te halen. En hierdoor tevens sponsors op te doen voor mijn goede doel: een paard voor kinderen met een beperking in Suriname.
cat 1-3 2011
RSS
Facebook
Twitter
