Carry-Ann Tjong-Ayong – Afscheid
De dood kent geen tijd of plaats. Tegelijkertijd bereiken ons de berichten van het overlijden van de buurvrouw twee deuren verder en van mijn neef ver weg in Suriname.
Zij was in de 80, een vrolijke geletterde dame, die gepensioneerd directeur van de Openbare bibliotheek was. Altijd had zij een leuke anekdote die zij op haar karakteristieke wijze lardeerde met literaire kwinkslagen. Zij hield van een goed glas wijn en een sigaretje sloeg zij ook nooit af.Soms aten wij bij haar in de grote woonkamer vol boeken met uitzicht op de diepe tuin. Daar bracht zij haar laatste weken in bed door, genietend van de vogeltjes in de sneeuw.
Mijn neef was in de 70 maar deed nog steeds veldwerk aan de weg naar Atjonie, waarvan het laatste deel nog moest worden voltooid. Hij was geen stadsmens en bracht jaren door in het binnenland, wonend waar zijn baan hem bracht, in de Inheemse of Marrongemeenschappen. De familie hield telefooncontact of zag hem af en toe in de stad. Hij was rustig en stil en prettig in de omgang. Ook hij hield van lezen en nam stapels boeken mee om in de hangmat te lezen.
En deze twee mensen worden op dezelfde dag na de kerst naar hun laatste rustplaats gebracht, elk in hun deel van de wereld, de een in een koud winters landschap, de ander in de warme tropenzon.
Ik heb het niet voor het kiezen, dus ga ik naar de crematie van de buurvrouw, al gaat mijn hart uit naar de neef uit mijn jeugd, die ik meer zal missen. De dood kent echter geen tijd of plaats, maar komt en gaat en laat ons weemoedig achter. Dag Minnie, dag Dolf…..
cat 26/12 2010
RSS
Facebook
Twitter
