blog | werkgroep caraïbische letteren
All posts by Werkgroep Caraïbische Letteren:

Jodensavanne op de Unesco Werelderfgoedlijst

Tijdens de 45e vergadering van het World Heritage Committee is Suriname zojuist op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Het besluit hierover was unaniem. Suriname beleeft buitengewone grote trots en blijdschap met de plaatsing van de Jodensavanne Archaeological Site op de prestigieuze Werelderfgoedlijst van de Unesco, zegt Harrold Sijlbing, voorzitter van Stichting Jodensavanne. De vergadering wordt bijgewoond door de secretaris van Stichting Jodensavanne, Stephen Fokké. Hij heeft namens Suriname zijn dank uitgesproken voor het historische moment. Vanwege de uitzonderlijke universele waarde is Jodensavanne op de bijzondere Wereldgoedlijst geplaatst.

read on…

1000 Dichters

Dit jaar vindt de 40e editie van het mooiste poëziefeest van Nederland, De Nacht van de Poëzie, plaats. Om dat te vieren pakt ILFU groots uit met de heerlijk megalomane tweeweken-durende manifestatie 1000 Dichters.

read on…

De Smeekbede: een opmerkelijke slavernijbrief nu in het theater

In De Smeekbede duiken we de geschiedenis van een slavernijbrief in. De opmerkelijke roman van Lianne Damen nu in een opmerkelijke theatervoorstelling.

read on…

Derde Carla Atzema Soroptimistprijs in 2024

door Lydia Bongenaar

    Jaaa! We zijn al aan de gang met de voorbereidingen voor de derde versie van deze belangrijke journalistieke prijs.

    read on…

    Yashodra Landvreugd: Ik verken de wereld van de ander met mijn liefdevolle nieuwsgierigheid en openheid

    Een schets van mijn persoonlijke leven 

    Mijn naam is Yashodra, sommigen kennen mij (nog) als Mailin Fleur Landvreugd. Ik heb een Surinaams/Friese achtergrond en groeide ik op  in Utrecht, Curaçao en Doetinchem, in een hecht gezin met mijn ouders en drie zussen.  Vooral in de Achterhoek voelde ik mij een buitenstaander met mijn Caraïbische uiterlijk in die toch wel gesloten witte, boeren omgeving.

    read on…

    Buitenlands nieuws – Leren van geschiedenis 38

    door Hilde Neus

    We wonen hier in Suriname niet op een eiland, hoewel dat soms wel zo lijkt. Er zijn grote rivieren als grens met onze buurlanden, en over de grens spreekt de bevolking een andere taal, in een land het Engels dat toegankelijker is, in een ander het Frans, voor velen hier een onbekende taal, en dan zijn er nog de zuiderburen in Brazilië. Wat de media betreft horen we weinig wat er in de buurlanden gebeurt, tenzij het over de back track gaat, die eigenlijk illegaal is, en momenteel ‘gesloten’, maar zolang het veer niet via South drain naar de overkant gaat, zijn we gedwongen ons in kleine boten naar de overkant te begeven. Of we horen over het niet-functioneren van de Bac Gabrielle, de veerboot die ons over moet zetten naar Frans’sei te Saint Laurent, waar we in het Village Chinois veel Surinamers Sranan horen spreken. Tot zover de buren van dichtbij, aan de grens.

    read on…

    Jit Narain – nieuwe takken/nawá dánri

    nieuwe takken bladeren de oude stam
    om je nieuw te noemen
    gaat het oude niet teloor

    vrienden zijn met vreemden
    hoeft jou niet te wisselen
    om vreemde talen te spreken
    gaat de eigen niet verloren

    ik ben overal geweest
    in niemands macht
    met niemand in mijn macht

    een plek zoek ik nu
    weg van vervuilers, geloofs- en stemdieven

    waar de natuur wast
    en de cultuur terugtreedt

    read on…

    Fa-waka-Sranangmans

    Fa-waka-Sranangmans van D. Carter gaat over dat iedereen die denkt dat zijn bevolkingsgroep belangrijker is dan de anderen moet opdonderen. De tijd om alleen voor jouw eigen bevolkingsgroep op te komen is voorbij. Dat kan door te kiezen voor Suriname in plaats van te stemmen op mensen die lijken op één van ons.

    read on…

    Maarten van Hinte wint de Toneelschrijfprijs 2023

    door Joke Beeckmans

    Met ‘Queen of Disco’ wint Maarten van Hinte de Toneelschrijfprijs voor de beste theatertekst die het voorbije jaar in première ging. De prijs ter waarde van 10.000 euro werd vandaag uitgereikt op het Vlaams TheaterFestival in Brussel. 

    read on…

    Willem Brandt – Begrafenis in de tropen

    Het sterven gaat hier snel, nog sneller is
    men reeds begraven en welhaast vergeten;
    enige vrienden gaan vol kommernis
    achter de baar, verhit, gepast verbeten:

    dat hij onder de palmen dood moest gaan.
    De oceaan lijkt plotseling veel breder;
    geschrokken ziet men in de groeve neder
    en denkt beklemd: ook dit kan hier bestaan.

    Traag en bezweet verlaten zij de hof,
    de auto’s kreunen, de portieren klappen
    definitief de hitte buiten, ’t stof
    en ’t overschot vol goede eigenschappen.

    Het zal wel eender zijn, zegt het verstand,
    waar men begraven wordt. Maar hoe gereder
    denkt nu dit zwervend hart opeens zo teder
    en om zichzelf begaan aan Nederland …

    read on…

    Hoog buitenlands bezoek – Leren van geschiedenis 37

    door Hilde Neus

    Bij hoog buitenlands bezoek worden er allerlei zaken uit de kast getrokken om Suriname zo voordelig mogelijk te presenteren. Overigens doen alle landen dat, maar hier krijgt zo’n bezoek een extra tintje, zoals bijvoorbeeld het oplappen van de weg vanaf het vliegveld, een likje verf hier en daar, tot aan het verwijderen van zwervers uit het stadsbeeld, als is het maar voor enkele dagen. Hoe hoger het bezoek, hoe meer moeite we doen om ons land zo positief mogelijk neer te zetten. Wat dat betreft is er momenteel binnen het Britse Gemenebest discussie over koninklijk bezoek. Ook op de Franse eilanden staat men steeds kritischer tegenover het beleid vanuit de metropool. Zelfs de eilanden van het Nederlands koninkrijk komen niet uit onder een herziening van protocollen. Als we naar foto’s kijken van bezoeken van prinsessen aan Suriname van voor de Onafhankelijkheid, vallen de vele rood-wit-blauwe vlaggetjes op. Het was feest. Dat was ook zo in de achttiende eeuw. Er was weinig vertier, dus bezoek van hoge heren was een goede aanleiding om groots uit te pakken.

    read on…

    Verdienen aan gevangenen – Leren van geschiedenis 36

    door Hilde Neus

    Bij een aantal wetsovertredingen lijkt het, alsof er aan klassenjustitie wordt gedaan. De behandeling van gedetineerden is niet gelijk (denk aan de omstandigheden waaronder een bankdirecteur is opgesloten, of een kruimeldief op Nieuwe Haven). Maar ook de straffen die worden opgelegd, lijken soms vrij willekeurig. Er wordt dan gefluisterd over het onder de tafel betalen van penitentiaire ambtenaren, of zelfs rechters. Advocaten verdienen sowieso aan zaken. Dit verschijnsel kwam vroeger ook voor.

    read on…
    • RSS
    • Facebook
    • Twitter