Drakenbootfestival
door Charles Chang
Duizenden kilometers hier vandaan roeien mannen zich de armen van het lijf alsof ze door de duivel worden nagezeten. Het gedrum voorin lijkt niet op samba, het ritme versnelt per minuut om de mannen als vee op te jagen, want: het verschil met de andere is miniem. Op de punt van de lange roeiboot steekt niet een zeemeermin maar een drakenkop naar de horizon. De drakenbootwedstrijden in Hong Kong en China worden elk jaar op de vijfde dag van de vijfde maand van het maanjaar gehouden ter ere van Qu Yuan die op deze dag stierf. Dit jaar viel deze ‘dubbel vijf dag’ op 28 mei. Chinezen die als jonge volwassenen naar Suriname immigreren weten het in alle kleuren te vertellen. De geuren van het verhaal komen er ook bij, want het drakenbootfestival wordt ook wel het tjoengfestival genoemd. 300 Jaar v. Chr. leefde deze dichter die zichzelf in de rivier gooide vanwege de wantoestanden in zijn land. Qu Yuan was zo geliefd dat het volk meteen begon te roeien om hem te zoeken. Het kabaal dat ze daarbij maakten, was om de vissen af te schrikken, anderen gooiden tjoeng’s in de rivier zodat de vissen het lichaam van Qu Yuan niet opeten. Tjoeng is de Hakká benaming voor de kleefrijst in blad die in Chinese ontbijtrestaurants worden gemaakt. Traditioneel is het driehoekig van vorm, de vulling kent verschillende variaties, maar hier in Suriname is het jaar in jaar uit hetzelfde: rechthoekig en gevuld met erwten en varken- of zoutvlees. Het blad waarin het wordt gewikkeld, draagt bij aan de smaak en wordt speciaal uit China geïmporteerd.Ver van hier is het een nationale dag. Tienduizenden Chinezen staan aan de kant te kijken, miljarden thuis volgen het via de beeldbuis. Maar hier aan de wilde kust is het een doodgewone dag – er wordt alleen tjoeng gegeten en aan families uitgedeeld.Zie je al een Chinees hier roeien in een boot?
[overgenomen van de website van de Schrijversgroep ’77]
RSS
Facebook
Twitter
