Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Ramlal Prim
Naks Kaseko Loco bij Pauw & Witteman
Muziekshows in het Flamboyant Park, Paramaribo
Suriname Piratenstaat
Hebben we juist de lafhartige lijfelijke aanval van Rabin Achaibersingh, directeur van Hardcore Entertainment Suriname, op Prim Ramlal, voorzitter van de Stichting Auteursrechten Suriname (Sasur), tijdens een bemiddelingshoorzitting ten overstaan van de door het ministerie van Justitie en Politie (JusPol) ingestelde Commissie van Toezicht (CvT) op deze muziekauteursrechten organisatie te verwerken gekregen[*], dan moeten we een paar dagen later daar overheen ook nog eens van minister Soewarto Moestadja van Binnenlandse Zaken (BiZa) te horen krijgen “dat Sasur een maatschappelijk probleem begint te worden wegens gebrek aan vertrouwen binnen haar eigen werkveld”! De minister had moeten zeggen: “wegens gebrek aan ondersteuning, ja zelfs door regelrechte en actieve ondermijning van de zijde van de overheid”.
Wat is Sasur?
Sasur is de Surinaamse muziekauteursrechtenorganisatie die een licentie heeft gekregen van de Surinaamse minister van Justitie en Politie ter naleving van de wet op Auteursrechten. Door auteurs te beschermen en de naleving van bestaande verdragen en wetten af te dwingen zal Suriname niet alleen méér internationale erkenning genieten, maar zullen onze Surinaamse auteurs eindelijk de hun rechtmatige toekomende revenuën genieten die bescherming van auteursrechten met zich meebrengt. Alhoewel Suriname sedert 1913 over een wet Auteursrecht beschikt en ook twee internationale verdragen ter zake heeft getekend om het auteursrecht te beschermen, is er tot nu toe niets gebeurd op dit gebied. In het Caraïbisch gebied zijn Suriname en Haïti de enig overgebleven ‘Pirates of the Caribbean’, staten die nog steeds tolereren dat alle auteursrechten met voeten worden getreden. Gelet op de internationale ontwikkelingen zou de Surinaamse overheid moeten voorkomen op de vingers te worden getikt door de internationale instellingen waaraan zij zich door ratificatie van de eerdergenoemde verdragen heeft gecommitteerd. Niets is echter minder waar. Door de jaren heen hebben Surinaamse auteurs door het volledig ontbreken van bescherming continu te kampen met inbreuk op hun rechten.
In januari 2001 werd daarom het initiatief genomen om de Stichting Auteursrechten Suriname in het leven te roepen, teneinde de belangen van rechthebbenden op muziekauteursrechten te behartigen en de exploitatie van het muziekauteursrecht in Suriname te introduceren. Na al het nodige voorwerk te hebben verricht, werd op 26 mei 2004 de Stichting Auteursrechten Suriname (Sasur) opgericht om te bemiddelen inzake het muziekauteursrecht en om voorzieningen te treffen om muziekcriminaliteit en muziekpiraterij tegen te gaan.
(Altijd is Kortjakje…)
Rechtsvorm en organisatie Sasur
Voornamelijk omdat het wettelijk verplicht is een rechtspersoonlijkheid bezittende organisatie zonder winstoogmerk te zijn, heeft Sasur als rechtsvorm gekozen voor die van een stichting. Deze rechtsvorm biedt ruimere mogelijkheden voor toezicht van de zijde van de overheid, die verder gaan dan bijvoorbeeld bij een vereniging of een naamloze vennootschap, waar de leden respectievelijk de aandeelhouders het voornamelijk voor het zeggen hebben. Zo bezitten in Nederland de meeste auteursrechtenorganisaties de rechtsvorm van een stichting, terwijl de hierop een uitzondering vormende zusterorganisatie BumaStemra momenteel overweegt zichzelf te transformeren tot een stichting.
Het bestuur van Sasur bestaat uitsluitend uit componisten, tekstschrijvers en uitgevers van muziek, waarbinnen ook niemand anders mag worden toegelaten. Aangezien Sasur nog in de ontwikkelingsfase verkeert moeten binnenkort aanpassingen in statuten en bestuurssamenstelling plaatsvinden. Deze aanpassingen voorzien onder andere in een bestuursuitbreiding van 5 naar 7 leden. De nieuwe, uitgebreide statuten liggen klaar en zullen binnenkort in werking treden. Sasur is vanaf 1 juni 2006 lid van de Confédération Internationale des Sociétés d’Auteurs et Compositeurs International Confederation of Societies of Authors and Composers (Cisac), de wereldfederatie van auteursrechtenorganisaties met zetel in Parijs. De nieuwe statuten zijn met goedkeuring van Cisac tot stand gekomen.
Het bureau van Sasur is belast met de uitvoering van alle dagelijkse activiteiten en uitvoerende taken en mag niet alleen niet afwijken van de voor auteursrechtenorganisaties vastgestelde wettelijke richtlijnen, maar ook niet van de door Cisac vastgestelde richtlijnen, wil zij het wereldmuziekrepertoire mogen blijven beheren ten behoeve van zowel de lokale als de internationale muziekgebruikers én de overheid.
Sasur, die in mei 2005 van de overheid de licentie verkreeg om op te treden als bemiddelingsbedrijf conform de wet, staakte zo’n drie jaar geleden haar inningactiviteiten op verzoek van de vice-president, nadat muziekgebruikers in opstand waren gekomen en daarom hadden verzocht. Hierna werd de wetgeving aangescherpt en werd een aan de minister verantwoording verschuldigde Commissie van Toezicht (CvT) in het leven geroepen om er streng op toe te zien dat een en ander correct verloopt. Door de CvT is in samenspraak met JusPol recent toestemming verleend aan Sasur om de royaltyheffingen te hervatten. De commissie heeft gekozen voor een gefaseerde aanpak, waarbij met ingang van 1 augustus 2010 de organisatoren van live evenementen verplicht zijn aan de royalty-betaalplicht te voldoen. Vervolgens komen binnenkort de radio- en televisiestations aan de beurt.
Sasur genoodzaakt oorlog te voeren op twee fronten
Tegen de hierboven geschetste achtergrond is het bijzonder triest te moeten constateren dat Sasur met de rug tegen de muur staat en is gedwongen oorlog te voeren op twee fronten: niet alleen tegen de ondernemers die verbolgen zijn en het niet pikken dat zij in hun lucratieve piraterij worden gedwarsboomd, maar nu ook tegen de overheid die weigert de consequenties uit haar eigen daden te accepteren.
Het begon allemaal met het verzet van de mediabazen, die hun dubieuze handel zagen bedreigd. Een van de koplopers was en is Werner Duttenhofer, directeur/eigenaar van Radio 10, die zich niet schaamde om uit te roepen: “Auteursrechten, wat is dat?” Dezelfde Duttenhofer spreekt reclameteksten in – en krijgt er ‘uiteraard’ auteursrechten voor betaald – voor CD-handelaren als Boombox en Disco Amigo, die schaamteloos en à la dol muziek in de handel brengen zonder ook maar één cent aan auteursrechten te betalen. Deze dubieuze ‘belanghebbenden’ (hier ‘stakeholders’ geheten) groepeerden zich en vormen een sterke lobby om Sasur de voet dwars te zetten.
De eerste regeringsfunctionaris die door de knieën ging was voormalig vice-president Sardjoe, die Sasur ‘on hold’ zette, de volgende was minister van JusPol Santhoki, die na aanscherping van de wet en instelling van een Commissie van Toezicht aan het eind van zijn bewind Sasur het groene licht gaf. Niet dat dat veel mocht baten, want nadat ook de nieuwe vp Ameerali -na zijn oor gewillig te hebben geleend aan genoemde lobby- zich ermee had bemoeid, werd Sasur opnieuw ‘on hold’ gezet, nu door Misiedjan, de nieuwe minister van JusPol. Kennelijk heeft deze echter geen ander voorwendsel meer kunnen vinden om de zaak nog langer te traineren, zodat Sasur dan eindelijk haar werkzaamheden heeft kunnen hervatten.
Nu wreekt zich het volledig gebrek aan saamhorigheid en samenwerking binnen de nieuwe regering, die het mogelijk maakt dat minister Moestadja van BiZa –in plaats van zijn collega van JusPol te ondersteunen en daadwerkelijk te helpen – publiekelijk uitroept “dat Sasur een maatschappelijk probleem begint te worden binnen haar eigen werkveld”. Welk een gotspe, niet Sasur maar de regering begint een maatschappelijk probleem te worden binnen haar eigen werkveld door openlijk de eigen wetgeving te ondermijnen! Steeds opnieuw laten hoge overheidsfunctionarissen hun oren hangen naar al die huilende royalty-plichtigen, die klagen dat ze failliet gaan en dat hun werknemers op straat komen te staan. Bang om daarvoor te worden nagewezen en zeer waarschijnlijk méér nog omdat zij zelf ook ergens stakeholder zijn, gaan ze meehuilen met de wolven in het bos. Het zou niet verwonderlijk zijn als Moestadja belangen bleek te hebben bij de illegale productie en verkoop van al die Javaanse muziek die ons land tegenwoordig overspoelt.
Het enige dat Moestadja als bewijs voor zijn stelling kon of wilde aanvoeren was het feit dat Sasur-voorzitter Prim Ramlal en Sasur-directeur Madhavie Gangapersad een echtpaar vormen, “wat maakt dat er nog minder vertrouwen is”, aldus de minister. Moestadja zegt “dat de regering de zaken nu heeft aangehoord en uiteindelijk toch met een besluit moet komen”. Hoezo “eindelijk toch met een besluit moet komen”? Dat besluit ligt al sinds 1913 vast in de wet, dus de enig overgebleven mogelijkheid is dan om die wet ongedaan te maken. Mocht dat gebeuren dan is Suriname teruggevallen in het stenen tijdperk, toen de intellectuele eigendom vogelvrij was.
Het is een niet te accepteren maatschappelijke misstand dat hooggeplaatste regeringsfunctionarissen als Moestadja zich straffeloos kunnen permitteren het kannibaliseren van intellectuele eigendom actief te bevorderen.
[*] zie mijn blog “Zo lost men auteursrechtelijke zaken op in Suriname” van 15 december j.l. op deze site.
Naschrift van de auteur
Dit artikel zal een dezer dagen waarschijnlijk geplaatst worden in het Surinaamse ochtendblad de Ware Tijd. Bij mijn aanbiedingsbrief heb ik aan de redactie gevraagd mijn verhaal in breder perspectief te plaatsen, dit met de navolgende argumentatie die ik u niet wil onthouden.
In het geval van Sasur gaat het om muziekauteursrechten, maar daartoe beperkt het zich niet, ook het geschreven en gedrukte woord wordt zwaar gekannibaliseerd, getuige het feit bijvoorbeeld dat de Anton de Kom Universiteit haar studenten voor studieboeken verwijst naar de copyshop in plaats van naar de boekhandel, omdat dat boek bij de copyshop een stuk voordeliger is: wat een wonder als je geen auteursrechten betaalt!
Ondertussen zijn complete bedrijven ontstaan, die zwaar geïnvesteerd hebben in professionele apparatuur om CD’s te persen, boeken te kopiëren, merkkleding te fabriceren, kortom, je kunt het zo gek niet opnoemen of het is er, alles volstrekt illegaal. We hoeven de Chinezen niets meer te verwijten, we hebben hier ons eigen ‘klein China’ laten ontstaan.
Het gaat dus veel verder dan enkel het muziekauteursrecht. Het is een inmiddels ingekankerde maatschappelijke misstand, die daarbij nog eens van overheidswege wordt gestimuleerd. De maatschappelijke relevantie is dan ook de reden dat ik bij u niet alleen op plaatsing wil aandringen, maar is tevens de reden waarom ik u wil verzoeken met uw hoofdredactioneel commentaar hier op in te haken.
Zo lost men auteursrechtelijke zaken op in Suriname
Naks Kaseko Loco bij Pauw & WittemanDat het slecht gesteld is in Suriname met de naleving van auteursrechten is hier eerder aan de orde gesteld, maar dat zaken zo uit de hand kunnen lopen had niemand verwacht. Prim Ramlal, voorzitter van de Stichting Auteursrechten Suriname (Sasur), is bij gelegenheid van een bemiddelingshoorzitting van de Commissie van Toezicht Auteursrechten (CvT) afgetakeld door een niet met name genoemde directeur van een prominente organisatie van muziekshows.
Onderwerp van de bemiddeling was een kort-geding vonnis uit 2009 waaraan ondanks meerdere toezeggingen door de organisator nog steeds geen uitvoering is gegeven. Op gegeven moment is deze van tafel opgestaan, om de tafel gelopen en heeft op Ramlal ingeslagen op oog, hoofd, nek en schouders. Ramlal zat ingeklemd tussen anderen aan tafel en kon zich niet verweren, hooguit afweren. Henry Seedorf, voorzitter van de CvT, hoofdinspacteur van politie (maar uiteraard niet als zodanig aanwezig), heeft met nog een andere aanwezige politie-inspecteur Ramlal moeten ontzetten. De onverlaat is gearresteerd en Ramlal heeft officieel aangifte gedaan. Tot zover het feitelijk verslag.
Piraterij op muziekauteursrechten
“Men moet het zakelijk houden en niet persoonlijk maken”, zegt Ramlal, “dit gebeurt overal als je piraterij gaat bestrijden, dan krijg je te maken met agressie en bedreiging, want het zijn belangen die geraakt worden. Mensen hebben hun toekomst afgestemd op het halen van voordeel uit illegale praktijken.” Hij vervolgt: “Het roept wel vraagtekens op. We zullen met onze leden hierover gaan vergaderen met betrekking tot onze veiligheid. We zullen nu wel voorzichtiger zijn en de nodige hulp gaan zoeken, maar in eerste instantie moet de overheid onze veiligheid waarborgen.”
Ramlal’s belangrijkste kritiek is echter dat de klappen die hij heeft opgelopen en andere bejegeningen mede in de hand worden gewerkt door de halfslachtige houding van de overheid als het gaat om de eis van een Sasur-licentie. Dit sterkt organisatoren van shows en andere schenders van auteursrechten in hun opvatting dat Sasur nog geen wettelijke basis heeft. “Niet alleen regelgeving is belangrijk, maar je moet ook je strategische plekken zoals de districtscommissariaten op orde brengen, zodat iedereen weet waaraan hij zich te houden heeft.”
Muziekshows in het Flamboyant Park, ParamariboHoofdredactioneel commentaar de Ware Tijd
Deze krant stelt terecht: “Voortekenen hebben al enige tijd uitgewezen dat de hele kwestie rond Sasur en alles wat met piraterij van muziekauteursrechten van doen heeft zou escaleren. Het was een kwestie van tijd. (…) Het begint er verdraaid veel op te lijken dat beleidmakers de hebbelijkheid hebben zaken voor zich uit te schuiven, scheefgroei te gedogen, totdat deze niet meer in de hand te houden zijn. Dat zien we in de goudsector, in het vreemdelingengedoogbeleid en in de gronduitgifte waarbij grond dubbel wordt uitgegeven en rechterlijke processen nodig zijn om het recht te doen wedervaren.”
Helaas heeft onze zogenaamd democratisch gekozen regering alleen nog maar tijd om orde op zaken te stellen binnen de eigen gelederen. Dat Staatsolie geweigerd heeft Bouterse te laten spreken op haar onlangs gevierde bigi yari is een hoopvol teken van groeiend verzet. Met ingehouden adem wachten we af hoe Bouterse op dit affront gaat reageren.
Intellectuele eigendom aan Surinaamse laars gelapt
(…maar er zit muziek in…)
door Rolf van der Marck
Muziek
Het is slecht gesteld met bescherming van de intellectuele eigendom in Suriname. Een van de meest schrijnende voorbeelden hiervan is de nu al jaren slepende kwestie rond de Stichting Auteursrechten Suriname (SASUR), de auteursrechtenorganisatie voor componisten, tekstdichters en muziekuitgevers.
Alhoewel Suriname sedert 1913 over een wet Auteursrecht beschikt en ook twee internationale verdragen heeft getekend om het auteursrecht te beschermen, is er tot nu toe nauwelijks iets gebeurd op dit gebied. Gelet op de internationale ontwikkelingen zou de Surinaamse overheid moeten voorkomen op de vingers te worden getikt door de internationale instellingen waaraan zij zich door ratificatie van de eerdergenoemde verdragen heeft gecommitteerd. Niets is echter minder waar.
Door auteurs te beschermen en de naleving van deze verdragen en wetten af te dwingen zal Suriname niet alleen meer internationale erkenning genieten, maar zullen onze Surinaamse auteurs eindelijk de voordelen en de rechtmatige inkomsten genieten die bescherming van auteursrechten met zich meebrengt. Door de jaren heen hebben Surinaamse auteurs door gebrek aan bescherming continu te kampen gehad met inbreuk op hun rechten.
(Prim Ramlal, voorzitter SASUR)
In januari 2001 werd daarom het initiatief genomen om de Stichting Auteursrechten Suriname in het leven te roepen, teneinde de belangen van rechthebbenden op muziekauteursrecht te behartigen en om de exploitatie van het muziekauteursrecht in Suriname te introduceren. Na al het nodige voorwerk te hebben verricht, werd op 26 mei 2004 de Stichting Auteursrechten Suriname (SASUR) opgericht om te bemiddelen inzake het muziekauteursrecht en om voorzieningen te treffen muziekcriminaliteit en muziekpiraterij tegen te gaan. Het bestuur bestaat uit componisten, tekstdichters en muziekuitgevers.
Niet anders dan obstructie was SASUR’s deel
Dat was ook meteen het begin van het verzet van de mediabazen, die hun profijtelijke maar dubieuze handel terecht zagen bedreigd. Een van de koplopers was en is Werner Duttenhofer, directeur/ eigenaar van Radio 10, die zich niet schaamde om uit te roepen: “Auteursrechten, wat is dat?” Dezelfde Duttenhofer spreekt reclameteksten in – en krijgt er ‘uiteraard’ auteursrechten voor betaald – voor CD-handelaar Boombox, die schaamteloos a la dol muziek in de handel brengt zonder ook maar 1 cent aan auteursrechten te betalen. Deze dubieuze ‘belanghebbenden’ (in Suriname ‘stakeholders’ geheten) groepeerden zich en vormen een sterke lobby om SASUR de voet dwars te zetten.
De eerste regeringsfunctionaris die door de knieën ging was voormalig vice-president Sardjoe, die SASUR ‘on hold’ zette, de volgende was minister van Justitie en Politie Santhoki, die aan het eind van zijn bewind aan SASUR het groene licht gaf. Niet dat dat veel mocht baten, want nadat ook de nieuwe VP Ameerali -na zijn oor te hebben geleend aan genoemde lobby- zich ermee had bemoeid, werd SASUR opnieuw ‘on hold’ gezet, nu door Misiedjan, de nieuwe minister van Justitie en Politie. Maar vandaag lees ik dan eindelijk in de Times of Suriname: “SASUR mag innen”. Benieuwd hoe lang dit gaat duren, want erbij staat vermeld dat concertorganisator Sami Doerga namens de organisatoren van ‘live music’ heeft gemeld: “Dan zullen we bekijken over (sorry voor het Nederlands, RvdM) de stappen die zullen worden ondernomen.” ‘Wait and see’ is het enig zinnige dat hierover op dit moment valt te zeggen.
Niet bij muziek alleen
Nee, ook de auteursrechten van schrijvers en uitgevers worden a la dol geschonden. Hoe erg dit is, werd mij eerst in z’n volle omvang duidelijk nadat mijn dochter zich met ingang van het nieuwe studiejaar had ingeschreven aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname (AdeKUS). Voor een van de benodigde studieboeken werd zij verwezen naar een copyshop waar het boek te bestellen was. Mijn mond viel open van verbazing toen ik het resultaat zag: een keurig garenloos gebonden boek met zo te zien het originele omslag en met de namen van de ‘gefopte’ auteur en uitgever ‘on top’. Het is toch wel verregaand dat nota bene zelfs de universiteit – waar men toch beter moet weten – openlijk meewerkt aan het ontduiken van auteursrechten. Niet dat het boek niet gewoon via de boekwinkel verkrijgbaar zou zijn, maar op deze manier bespaart de universiteit de ‘arme’ student ’n paar tientallen Surinaamse dollars. Schandelijk, ik heb er geen ander woord voor!
Niet dat het een pleister op de wonde is, maar ik las in diezelfde krant: “Uitgeverijen zijn kopiëren van boeken zat”, een uit het Nederlandse ochtendblad De Telegraaf overgenomen bericht dat de educatieve uitgeverijen Noordhoff Uitgevers en Pearson Education Benelux voortaan samen optrekken om het maken van illegale kopieën van studieboeken tegen te gaan. Andere uitgeverijen zouden zich inmiddels bij dit initiatief hebben aangesloten. Het zou mij niet verbazen als zij ook in Suriname tot actie overgaan.
(Dit artikel is gelijktijdig geplaatst op www.surinamestemt.com)
RSS
Facebook
Twitter
