Cola Debrot – Enfantine
De minstreel was gekomen met zijn luit.
De koning had de deuren al gesloten
en de verlichting deed hij uit.
Pierewaai pierewaai, streek minnestreel,
pierewaai pierewaai pierewaai
Ophelia ausgerechnet op Horatio’s schoot
zong lustig mee van There Is Something Rotten
totdat hij ruw haar strot dicht sloot.
Pierewaai pierewaai, streek minnestreel,
pierewaai pierewaai pierewaai
De koning in het donker heel alleen
plukte aan baard en kanten mouw en peinsde
over des mensen hart van steen.
Pierewaai pierewaai, streek minnestreel,
pierewaai pierewaai pierewaai
Momenten duren maar een ogenblik
De koning heeft de kaarsen weer ontstoken.
Zo gaat het voort. Hier eindig ik.
Pierewaai pierewaai, streek minnestreel,
pierewaai pierewaai pierewaai
[uit de verspreide gedichten in Verzameld werk 2, 1985]
RSS
Facebook
Twitter
