De Werkgroep Caraïbische Letteren wenst alle lezers van Caraïbische boeken en liefhebbers van Caraïbische cultuur mooie... Lees verder →
Posts tagged with: poëzie
Michael Slory: Doen woorden er nog toe?
Woord bij de herdenking van Michael Slory, Vereniging Ons Suriname, zondag 17 maart 2019
door Michiel van Kempen
Bij deze herdenking van Michael Slory zien we de film van zijn leven voorbijkomen. Maar de beelden van die film confronteren ons ook met onszelf: waar waren wij in dit leven, hoe hebben wij het gedaan? In 35 jaar heb ik de eer gehad om met Michael Slory om te gaan, mee te werken aan een film over hem, zijn boeken te recenseren, zijn poëzie te vertalen en vijf bundels uit zijn werk samen te stellen. In die jaren heeft zich steeds sterker de overtuiging in mij vastgezet dat we hier niet alleen te maken hebben met een van de allergrootsten uit de Surinaamse literatuur, maar ook uit de Caraïbische literatuur en daarbovenuit nog in de literatuur in het Sranantongo, het Nederlands en het Spaans. Maar deze plaatsbepaling is nog gemakkelijk. Hebben we hem ten diepste wel begrepen? read on…
Shrinivási – dichterschap als roeping
Herdenkingsrede bij de Vereniging Ons Suriname, zondag 17 maart 2017
door Geert Koefoed
Nooit
liet de taal
mij
zo verlegen staan
als hier
nu ik
een angstig kind
voor het publiek
een vers moet reciteren.
Zo begint het gedicht ‘Voor mijn ouders’ in Shrinivási’s eerste bundel, Anjali (1963). Ik voel me ook verlegen, nu ik aan u iets mag zeggen ter nagedachtenis aan Martinus Lutchman, de dichter Shrinivási. Het eerste wat mij bij de voorbereiding inviel, was: “Hoezo nagedachtenis? Zijn poëzie is springlevend!” read on…
Marius Atmoredjo – Tekleh
Oma waarom draag je een tekleh*
Jij weet dat hoe langer in die draag
hoe beter ze aan mijn voeten passen
Ze nemen de vorm van mijn hiel
gaan door mijn ziel
naar het aardse read on…
Bernardo Ashetu, 1929 4 maart 2019
Monnik
Op mijn verjaardag
werd ik monnik.
Rose was mijn pij van
eenmaal vergankelijkheid.
Efemeer verwekte ik zware
slagregens met m’n nek aan een
nek verblind in mijn waardigheid. read on…
Bert Paasman 80
Bert Paasman, emeritus hoogleraar Koloniale en Postkoloniale Cultuur- en Literatuurgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam, wordt vandaag, dinsdag 26 februari 2019, 80 jaar. Met zijn colleges en lezingen en een lange reeks publicaties is hij een van de sleutelfiguren geworden binnen de studie van de literatuur van de Oost en de West. Twee dagen geleden werd hem in zijn woonplaats Putten een vriendenboek overhandigd. Bert Reinders maakte onderstaande foto’s. De teksten zijn van zijn oud-studenten Karin Amatmoekrim en Andrea Kieskamp en van Liesbeth Echteld, decaan van de Algemene Faculteit van de University of Curaçao. read on…
Dichter S. Sombra 80
Vandaag, 13 februari 2019, viert de Surinaamse dichter S. Sombra zijn tachtigste verjaardag. Met zijn knoestige staf en mutsjes is hij een markante verschijning in het schrijversleven van Paramaribo. Hij schrijft voornamelijk in het Sranantongo, korte verzen met een sterk politiek bewogen boodschap. Van zijn voordracht – altijd openend met `As salamu alaykum…’ – weet hij een opmerkelijk evenement te maken. Bijna altijd brengt hij zijn gedicht ‘Te mi jere na dron e naki’ [Wanneer ik de drum hoor slaan] uit zijn bundel Kroi ten gehore, waarin hij de klank van een drum nabootst, eindigend in hoge kreten. Als voordrachtskunstenaar bezocht hij ook Frans-Guyana, Nederland en Cuba.
read on…
Een durian als handgranaat
Over zeven ‘Indische’ gedichten van Bernardo Ashetu
door Klaas de Groot
De poëzie van Bernardo Ashetu heeft veel weg van een oceaan. Achter iedere horizon ligt een andere einder. Iedere herlezing zorgt ervoor dat nieuwe ruimtes zich openen, nieuwe perspectieven zich presenteren. Dit hoeft niet te verwonderen, want achter het pseudoniem school immers de zeeman Hendrik George (Henk) van Ommeren. Een man die vele zeeën en oceanen heeft gezien. read on…
Shrinivási lives eternally through his poetry
door Cynthia Abrahams
Shrinivási!! Ik kende hem al vanaf mijn jonge jaren. Vele jaren later toen hij in Suriname woonde aan de Mahonielaan en ik aan de Weg naar Maretraite kwam hij dagelijks even langs, praten over literatuur, zijn gedichten en fotografie, zijn grote hobby.
Na zijn terugkeer naar Curaçao maakte ik, zodra ik op het eiland was voor familiebezoek, een afspraak met hem. Eerst kwam hij met de bus naar Punda, aten we gezellig iets op de markt en liepen te slenteren door de straten van Willemstad. Toen hij dat niet meer kon, zocht ik hem jaarlijks op. Zo ook in 2012 toen hij in Willemstad in het Elisabeth Gasthuis lag. Hij schreef daar dit gedicht in het Engels, waarin hij reflecteert op het leven en de dood en droeg het aan mij op. read on…
Ruth San A Jong over Shrinivási
Voor Shrini bij Wan Grani in Thalia op 1 februari 2019
Gecondoleerd iedereen.
In 2010 in Willemstad werd ik aangenaam verrast aan het begin van de lezing die ik zou houden voor FPI (een organisatie voor de Taalplanning op Curaçao) toen ik Shrinivási zag binnenlopen in de zaal en rechtstreeks naar mij liep om mij te groeten. Shrini kon hori mi baka. Hij was de enige Srananman die aanwezig was bij die lezing. read on…
RSS
Facebook
Twitter
