Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: poëzie
Frank Martinus Arion – Hou ze trouw
Hou ze trouw!
Bisschop Nicolaas besloot
bij het breken van de Spaanse banden
toch in Holland te blijven.
Het zijn wel protestantse, goddeloze landen,
maar hun koloniën zijn toch maar rijk en groot.
Alfred Schaffer – Good riddance to him!
‘Mi ta kansá’, dichtte de Curaçaose dichter en schrijver Pierre Lauffer (1920–1981) in het Papiaments. ‘Ik ben moe’, of anders gezegd: tijd om te sterven. Dat betekent in dit geval: liefst geen ijdel gesodemieter aan mijn graf, ‘ningun diskurso o ko’i makaku / di kwalke komediante / ku ke hasi su mes interesante’, of in de vertaling van vriend en schrijver Jules de Palm: ‘blijf dan niet staan wachten / op een toespraak of aanstellerig gedoe / van de een of andere komediant’. Geen zogenaamd verdriet, het leven is nu eenmaal eindig, daar helpt geen moedertje lief aan.
read on…Een tekst op reis – Elly de Waard en de Spiegel van de Surinaamse poëzie
door Agnes Andeweg
Wie de Surinaamse poëzie wil leren kennen heeft sinds 1995 een prachtig boek tot zijn beschikking: de Spiegel van de Surinaamse poëzie. Van de oude liedkunst tot de jongste dichters. In deze vuistdikke bloemlezing heeft Michiel van Kempen – een van de weinige literatuurwetenschappers in Nederland die zich bezighoudt met de Surinaamse literatuur – gedichten bij elkaar gebracht van bekende, minder bekende en volledig onbekende dichters van Surinaamse origine.
read on…Corly Verlooghen/Rudy Bedacht 90
Vandaag, 14 september 2022 zou Rudy Bedacht, dichter onder de naam Corly Verlooghen, 90 jaar zijn geworden als hij nog in leven was. Maar hij overleed drie jaar geleden, op 2 oktober 2019. Fred de Haas herdenkt hem met een vers.
read on…Fred de Haas – Talenknobbel
Pater Kees van Brievengat[1]
was zijn missie meer dan zat
(men zat immers niet verlegen
om zijn wekelijkse zegen
Theo Hiemcke – Stoelmanstraat
Van toen mijn land nog jong was wil ik spreken,
van bruine kinderen door de zon gebrand,
van groene tuinen waar van volbehangen manjabomen
rijpe vruchten vielen in het zand.
Van toen de tijd nog bijna stilstond wil ik zingen
en slechts bewoog van ‘s ochtends vroeg naar ‘s avonds laat.
Van toen – nog niet gehinderd door herinneringen –
ik zorgeloos speelde in de Stoelmanstraat.
Fred de Haas – Jan Antonio uit Beesd, leraar te Curaçao
In Nederland was hij een lul[1]
(op Curaçao een hele knul) en
hij had ook een sproetenkop,
was een Makamba[2] op en top.
Fred de Haas – Leraar te Curaçao
Uit de memoires van Frater Radulphus die 65 jaar op Curaçao verbleef en grote invloed had op het onderwijs. Het Radulphus College is naar hem vernoemd. Onderstaand vers heeft natuurlijk niets met hem te maken.
Een schonkig man met dito vrouw
gingen saam naar Curaçao.
Hij gaf daar Nederlands, maar zij
had ze niet allemaal op een rij.
A.H. de Tirlemont – Boheems glazen kralen op Statia
het begint met het verhaal
over woekerwinsten, drijfveer
in alle geschiedenis
A.H. de Tirlemont – Gedicht
de kreten die
los staan van de ramp?
in de sterbezaaide nacht
schalmden over het water
verzet van zinnen
bij windkracht 9
buiten zinnen, binnen de kreten
gesmoord in een schotel met bruine bonen
de ramp zich opdringt,
hoe ongrijpbaar ook, aanvankelijk
het scharlaken, het scharlaken
bevroren tranen in het ruim hangen pièce d’indie of macaron
verstoven op de passaat
stille getuigen in de gevels
stil getuigen de pakhuizen
spreken boekdelen gebonden
in lijm getrokken uit mensenbotten
RSS
Facebook
Twitter
