Wat betekent de Nederlandse Taalunie voor Suriname?
door Stanley Li A Pau
Bij het openslaan van de Ware Tijd van vanmorgen viel er het krantje Taalpeil van de Nederlandse Taal Unie (NTU) uit, waarvan het meest in het oog springend de spellingfout was in de kop van het hoofdartikel: “Tweetalig, meer talig”, wat natuurlijk had moeten zijn “Tweetalig, meertalig”. Foei NTU! Maar terzake. Na hierdoor te zijn afgeleid werd ik aangetrokken door het thema meertaligheid, dat hier in Suriname natuurlijk uiterst actueel is, waardoor het mij dubbel opviel hoe luchthartig, ja zelfs vrolijk in Taalpeil hierover wordt gesproken. Het is alleen maar verrijking en hallelujah als je alle verhalen moet geloven, maar niet één woord wordt er besteed aan de schaduwkanten van meertaligheid en dat vind ik onbegrijpelijk voor een instituut als de NTU. Tenslotte gaat het er niet om hoevéél talen je spreekt, maar hoe je één of meerdere talen góed spreekt.
Inderdaad is Suriname meertalig, dat is niet te ontkennen, maar helaas worden ál die talen steeds minder beheerst, allemaal worden ze steeds minder goed geschreven, gelezen en begrepen als gevolg van het bar slechte onderwijs. Aangezien het Nederlands de officiële taal van Suriname is, wordt op alle scholen onderricht gegeven in het Nederlands. Op de scholen staat Sranan, de tweede grote taal in Suriname, níet op het lesrooster, terwijl aangenomen wordt dat circa 70% van de bevolking Sranan spreekt. Daarbij heeft de uitgesproken slechte kwaliteit van het onderwijs, te beginnen op de basisschool, ertoe geleid dat beide talen inmiddels slecht worden gesproken en geschreven, laat staan worden beheerst, waardoor het Sranan gedoemd is om uit te sterven en het Nederlands gedoemd is te vervallen tot een mengelmoes van wat er rondom zoal gesproken wordt, een kromtaal dus.
Concluderend moet ik op bovenstaande vraag antwoorden: niets! Niets, want met regelmatig advertentieblokjes met taaltips in de kranten en door Taalpeil om de zoveel tijd te verspreiden wordt het Nederlands beslist niet op peil gehouden. We zien dus ook dat die taal steeds dieper wegzakt, hetgeen waarschijnlijk mede in de hand werkt dat de roep tot de invoering van het Engels als officiële taal steeds vaker klinkt. Maar uiteraard is invoering van het Engels niet het medicijn voor de gesignaleerde kwaal, integendeel, de warboel wordt alleen nog maar groter. De enige remedie is om het onderricht van het Nederlands, te beginnen op de basisschool, weer op een aanvaardbaar peil te brengen, want met wat ze daar nu aan Nederlands leren komen ze nergens. Hoe kunnen leerlingen begrippen in zich opnemen als ze de samenstellende woorden niet kennen?
Wat wij van de NTU zouden moeten kunnen verwachten, en wat naar ik aanneem ook de bedoeling was bij het aanvaarden van het geassocieerd lidmaatschap van de NTU, is een structurele bijdrage aan het taalonderricht op onze scholen, maar daar zie ik helemaal niets van. Advertenties en krantjes: weggegooid geld. Besteed eerst en vooral aandacht aan het taalonderricht op de scholen, steek dáár alle energie en geld in, tenminste als er nog tijd is om het Nederlands in Suriname te redden van de ondergang.
9 januari 2012
RSS
Facebook
Twitter
