Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: poëzie
Frank Martinus Arion – Uit de bijenkorf
Uit de bijenkorf
van mijn geboorte
ben ik uitgegleden
in het eenzaam woud.
als toeristen-gids.
een neger oud
vertoonde kluchten
aan een tandeloze negerin.
het woud was donker;
ik was zwart.
maar zwart vermengde
zich met donker
zingen van spirituals
en zingen ook van zuchten
ik zong mee en werd dus dichter
zwart-zwart.
[uit Stemmen uit Afrika, gedicht II; Rotterdam: Flamboyant, 1978.] read on…
Zwanenmeer
door Giselle Ecury
Al een uur is het 26 september. Net terug van een prachtige boekpresentatie in Amsterdam, heb ik er verslag van gedaan voor het Antilliaans Dagblad. Ik denk nog wat na over de dingen die aan bod kwamen. “Dat we in het kwetsbare leven staan in een stroom van generaties”(mevr.Paulien Zeemand-Lens). Opeens weet ik het. Tien jaar geleden was de 25e / 26e september ook zo’n doorwaakte nacht. In de vroege ochtend stierf mijn moeder. Mijn zus en ik waren bij haar. Het was 06.00 uur. Nog iets minder dan 5 uur, dan is dat alweer echt, helemaal 10 jaar geleden. Uit mijn aan mijn ouders opgedragen dichtbundel: Terug die tijd
Olga Orman – Heimwee/Leu foi cas
Heimwee
Lopend langs je wit satijnen randen
Liggend in je korrelige glazen handen
Voel ik mijn begraven navelstreng
Spartelend in je schoon schuimend bad
Deinend op je azuren zilte mat
Voel ik mijn gemiste vlot
Wandelend over je geel gloeiende glooiingen
Struinend door je groen getooide plooiingen
Voel ik mijn ontwortelde cactus
Klauterend op je grijs granieten ruggen
Turend naar je karmijnrode bruggen
Voel ik mijn groeiend verlangen
Nog eens ooit terug.
[Uit: Met de wil elkander bij te staan
Amsterdam, 2004] read on…
Dorus Vrede – Otobanda
De stilte van het bos
rondom de toon
van het watervalletje
het scheefdoorzakte hutje
en het licht der tamundu
waarin ’s avonds
de sprookjes twinkelden,
bekoren mij nog steeds
Otobanda…
was het niet de dwang
van het leven
die mij van jou wegvoerde
ik zou altijd
omsloten willen blijven
in je vaderlijke omhelzingen
sluimerend in je armen
[Dorus Vrede in ‘Otobanda’. Paramaribo: Aktua Print (lay-out/druk), 1992. ISBN 99914 953 5 5] read on…
Boeli van Leeuwen in Spanje
door Klaas de Groot
Over Boeli van Leeuwen zijn heel wat verhalen in omloop. Zelf had hij ook een goed oog voor een verhelderende anekdote, dat weten vooral de lezers van zijn boek Geniale anarchie. Over zichzelf en over anderen wist hij heel wat saillante details te vertellen. En ook de interviews met Van Leeuwen zijn vaak gelardeerd met tekenende verhalen in de kantlijn.
Het verhaal dat Janchi Beaujon, een familielid van de vrouw van Van Leeuwen, recent naar buiten bracht, zal vooral de geïnteresseerden in de poëzie van Van Leeuwen doen opkijken. read on…
Bhai – MH 17
Zij zijn
Teruggekomen
Geen woord
Geen lach
Zij zijn
Teruggekomen
Alleen
Met
Droefenis
En
Leed
Ze kwamen
Van alle kanten
Met de wind
En onzekerheid
Ze gingen
Naar vele
Zijden
En eindigden
In de stilte
Zonder pijn
En zonder wens
Je bent zo plots
Zo plots
Verdwenen
Je nam niets
Mee
Geen beeld
Geen schaduw
Mee
Wat je wel
Achterliet
Was het gelig
Lichtend licht
Een stilte
De duisternis
En een pijn
Voortdurend leeg
En leeg
Bhai (26-7 en 2 x 17-7-2014) read on…
Charles Corsen – Curaçao
Kraterige rotsenblok,
schuur mijn lichaam open,
laat mijn vurig schildersbloed
je verlangen dopen.
Kerf maar wonden in mijn handen,
bijt in mij met cactus-tanden,
maar als ik later slapen moet,
dek me toe met je steen’ge rok. read on…
Bernardo Ashetu – Kernen
Het was de generaal.
Ikzelf
speelde met hem.
Hij speelde
ditmaal met z’n wensen.
Ge zijt
fonetisch – zei ik opeens.
En ‘t waren herfstbladeren
en ‘t waren de kernen van klanken.
[uit de ongepubliceerde bundel Falélis]
Albert Helman – Erotisch landschap
Ik dwaal met mijn trompet door uw bedauwde dalen
en stoot de koperen kreet die alle echo’s wekt.
Diep ligt het donkere dal beneden uitgestrekt,
nog half gewikkeld in een bleek-opalen voile.
Een vleug gezang van late nachtegalen
vlucht met de nevel mee, die langs uw kloven lekt.
Ik blaas mijn heimwee uit, en houd mijn hoofd gestrekt
alsof ik zelf drink uit overvolle schalen.
Het hele landschap vangt nu zachtjes aan te deinen,
eerst traag, dan hoog-opgaand, gelijk een oceaan
die stukslaat op onzichtbaar overspoelde kapen.
Dan is het plotseling zeer stil; de laatste lijnen
vervagen; sidderend voel ik mijzelf vergaan
in de afgrond waar uw ongeboren kinderen slapen.
[uit Albert Helman – Ontsporing, 1945]
Albert Helman – Slotbeschouwing
Zij zaten met zestien tezamen
en spraken zeer lang en gestaag,
zij trachtte hun ziel uit te kramen
en hoorden zichzelf al te graag.
Diepzinnig tot vijfhonderd vamen,-
niets was deze lieden te laag:
‘t Was immers voor lief Suriname…
God, grijp elk van hen bij zijn kraag!
[Ongepubliceerd] read on…
Louise Wondel – Apinti Akeema
Mi Odyan koobuwa be si ankama
Mi Odun koobuwa be si ankama fu
osi-osi
wataa dyande domba
Asanti kotoko boadu
Asanti kotoko tin tin
Asanti kotoko man m’tenebuwa
Falamanpopo; kwansa
afiamantanta; Akan obibini
m’si agama
Futi uti pili-pili
futi uti gbolokoso
Futi uti bilimba
Uyumuna keeku
keeku uyumuna
ketekey keenki
ketekey keenki
ketekey kekiampon
Kediaman Kediampon
Odamankama nanti
Odamankama bala
Odamankama betele
Odyuwa Bunsu
obala
obala
obala read on…
Nicolás Guillén – Zweet en zweep
Zweep,
zweet en zweep,
De zon stond vroeg op
en vond de neger barrevoets,
Naakt en doorstriemd tot op ’t bot,
op het veld.
Zweep,
zweet en zweep.
De wind kwam voorbij en huilde:
‘Welke zwarte bloem in elke hand!’
Het bloed zei hem: ‘Vooruit!’
Hij zei tot het bloed: ‘Vooruit!’
Hij liep weg, bebloed, barrevoets.
Het suikerrietveld, bevend,
liet hem uit.
Daarna de zwijgende hemel
en onder de hemel de slaaf
badend in bloed van de baas.
Zweep,
zweet en zweep,
badend in bloed van de baas;
Zweep,
zweet en zweep,
badend in bloed van de baas,
badend in bloed van de baas. read on…
RSS
Facebook
Twitter
