Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Bakker Bert
Twee bruggen
door Bert Bakker
Westerdok, 5 september 2009, 15.00 uur-De burgemeester staat op de brug. Fonkelnieuw. Hij houdt een toespraak. Job Cohen opent een wijk aan de IJ-oevers van de stad.
Ontwikkeling van win-win: een stad heeft nu eenmaal geld nodig en mensen moeten wonen. Het Westerdokseiland is klein gebied aan de zuidkant. Er wonen hier nu veel mensen en de hoogbouw is al in de prijzen gevallen. Nieuwe bewoners kunnen trots zijn. De bewoners die er al langer woonden in arken en woonschepen kijken argwanend toe. De waarde van hun ligplaatsen is meegegroeid met de ontwikkeling. De brug lijkt zijn rug te bollen als een boze kat.
Deze brug van glimmend bauxiet verbindt de oude stad met een nieuwe woonhaven. Daar, waar ooit de trotse schepen uitvoeren om de wereldzeeën te bezeilen,om verre wingewesten in te lijven, daar staan nu, heel dichtbij, dure huizen op de kade. Cohen verbindt de stadsontwikkelingen van Zuid met een lijn naar Noord.
19.00 uur die zelfde dag. Even verderop, aan de andere kant van het station: Een brug kun je het niet noemen, meer een loopbrug op palen langs de oude haven aan het IJ. Zo kun je er komen vanaf het Stationsplein: bij de Openbare bibliotheek op het Oosterdokseiland.
Op de Caraïbische Letterendag wordt die avond in de Grote Zaal Edgar Cairo geëerd. Edgar Cairo (1948 – 2000) schreef vele boeken: romans, poëziebundels, theaterstukken, essays. Hij was de eerste migrant-schrijver die columns schreef voor de Volkskrant. Hij schreef over “het negerschap”: de geschiedenis en het verdriet van de zwarte mens, in Afrika, het Caraïbisch gebied en het verdriet als migrant in Holland.
“Als een kleine hosselaar op een Nederlands achtererf en geslaagd zakenman, als verzetsheld en koning, als trotse neger én als mens die vooral met zichzelf worstelt.“
Cairo schreef in het Nederlands en het Sranan en vooral: in zijn eigen “Cairojaans”. Zijn tijd ver vooruit riep hij evenveel bewondering als weerstand op. Hoe men ook zijn werk inschat, hij was een brug tussen verschillende culturen.
Zwoel. De krekels tsjirpen luidruchtig voor het slapengaan. Avondzon in september. De bladeren aan de palmbomen bewegen zachtjes in de wind. Papagaaien vliegen op. De vleermuizen trekken de stad uit naar de noordoevers. De loopbrug ligt lang en loom als een krokodil voor bibliotheekeiland. Deze brug verbindt inzichten van verschillende culturen, van Alexandrië tot Nieuw-Amsterdam. Hij verbindt openbaar en besloten, ver en dichtbij. Op deze brug wil ik blijven lopen, heen en weer.
8 september 2009
RSS
Facebook
Twitter
