Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Amatmoekrim Karin
Openbaar college Karin Amatmoekrim
De Universiteit van Amsterdam organiseert op maandag 17 mei in samenwerking met de Werkgroep Caraïbische Letteren een openbaar college over de jongste roman van Karin Amatmoekrim: Titus. Voor het boek ontving zij de Black Magic Woman Literatuurprijs 2009. De auteur zal daarbij aanwezig en zelf over het boek vertellen en ingaan op vragen. Het college staat onder leiding van prof. Michiel van Kempen, en is openbaar toegankelijk. Aanmelding vooraf is wel gewenst:
M.H.G.vanKempen@uva.nl
Plaats: Universiteit van Amsterdam, PC Hoofthuis, Spuistraat 134, Amsterdam, lokaal 4.28 (4de verdieping)
Datum: maandag 17 mei 2010
Tijd: 12.00-14.00 uur
Lees je niet, dan ga je dood
Stichting Leesbevordering TOBIDEB organiseert in verband met de 10e nationale voorlees- en verteldag in Suriname een reeks van activiteiten. De aftrap is op zaterdag 27 februari. Evan Rozenblad verzorgt op die dag een lezing met de titel ‘Lees je niet, dan ga je dood’. Mevrouw Gerda Bijlhout, al decennia bekend vanwege haar vertelactiviteiten, demonstreert hoe je met boeken en verhalen belangrijke pedagogische doelen kan bereiken.
read on…Anton de Kom bij de SLAA
A.s. woensdag organiseert de Stichting Literaire Activiteiten Amsterdam een avond in De Balie ronde Anton de Kom. Het programma is getiteld Hervonden held: Anton de Kom. Medewerking verlenen Karin Amatmoekrim, Alice Boots, Michiel van Kempen, Antoine de Kom, Rudi Wester en Rob Woortman. De film Wij slaven van Suriname van Frank Zichem en Ellen Brautigam (RVU, 1999) zal worden vertoond.
Datum: woensdag 17 februari 2010, aanvang 20.00 uur
Locatie: De Balie, Kleine-Gartmanplantsoen 10, 1017 RR Amsterdam. Reserveren: 020-5535100 (16-17 uur) of http://www.debalie.nl/. Entree: € 10,00; € 8,00 (CJP/Pas65/Stadspas); € 5,00 (Studentenkaart).
Hieronder een fragment uit De Koms Wij slaven van Suriname:
Wanneer wij, kleine negerjongens, kinderen of kleinkinderen van slaven, op school les in de Vaderlandse Geschiedenis kregen, dan was dat natuurlijk de geschiedenis der blanke krijgslieden. Voor de klas stonden de eerwaarde Tilburgse broeders en onderwezen ons in de heldendaden van Piet Hein en De Ruiter, van Tromp en de Evertsen en Banckert. Wij, zwarte kinderen op de achterste banken (de voorsten waren bestemd voor zoons en dochters van Europeanen) martelden onze hoofden om er de jaartallen van Hollandse, Beierse en Bourgondische Gravenhuizen in te pompen. Wij, die met de stok gestraft werden wanneer wij het waagden binnen de schoolmuren onze eigen `Surinaamse taal’ te spreken, moesten in geestdrift raken voor de opstandigheid van Claudius Civilis en de dappere Verlatinghe van Willem de Zwijger. Wij, die de namen van de opstandelingen Bonni, Baron en Joli Coeur tevergeefs in onze geschiedenisboekjes zochten, beijverden ons om vlug en nauwgezet voor het examen de namen en jaartallen op te dreunen der Nederlandse Gouverneurs, onder wier bewind men onze vaders als slaven ingevoerd heeft.
En het systeem werkte.
Geen beter middel om het minderwaardigheidsgevoel bij een ras aan te kweken, dan dit geschiedenisonderwijs waarbij uitsluitend de zonen van een ander volk worden genoemd en geprezen. Het heeft lang geduurd voor ik mijzelf geheel van de obsessie bevrijd had, dat een neger altijd en onvoorwaardelijk de mindere zijn moest van iedere blanke.
Ik herinner mij, hoe het zusje van een mijner vrienden niet met haar eigen broertje wandelen wilde, omdat zijn huidskleur een schakering donkerder was dan de hare.
Ik herinner mij, hoe trots wij als kleine jongens waren wanneer blanke schoolmakkers zich verwaardigden ons bij het knikkeren de stuiters af te winnen. Dezelfde Europese jongens die zich te verheven voelden om ons ooit in hun huis te ontvangen. En het scheen ons billijk toe! Zozeer had de geschiedenis der schoolboekjes ons het stempel der minderwaardigheid opgedrukt.
Geen volk kan tot volle wasdom komen, dat erfelijk met een minderwaardigheidsgevoel belast blijft. Daarom wil dit boek trachten het zelfrespect der Surinamers op te wekken en voorts de onjuistheid aantonen van de vredesbedoelingen der Hollanders ten tijde der Slavernij.
Hervonden held: Anton de Kom
Op woensdag 17 februari vindt in De Balie in Amsterdam een programma plaats onder de titel ‘Hervonden held: Anton de Kom’. Aan de avond verlenen medewerking Rob Woortman, Alice Boots, Michiel van Kempen, Antoine de Kom, Rudi Wester en Karin Amatmoekrim. De documentaire Wij slaven van Suriname uit 1999 van Frank Zichem en Ellen Brautigam (RVU) zal worden vertoond.
read on…Oulipo-prijs in Winternachten
Een tekst met een opgelegde beperking schrijven. Dat was de opdracht die het Franse Oulipo gezelschap (Ouvroir de littérature potentielle, opgericht 1960) zich stelde. Winternachten en het festival Wintertuin in Nijmegen organiseerden samen een Oulipo-programma en een schrijfwedstrijd voor het publiek. Zaterdagavond 16 januari, tijdens de tweede avond van het Haagse festival Winternachten krijgen we het resultaat te zien in het Theater aan ‘t Spui.
read on…De spokende stad
door Karin Amatmoekrim
Ik schreef eens een boek waarin de meeste gebeurtenissen zich in de tropen afspeelden. Op een paar hoofdstukken na: die had ik in Nederland geplaatst, om precies te zijn: in een klein havenstadje genaamd IJmuiden. In mijn ervaring, en dus ook in het boek, is Ijmuiden geen prettige plaats om te wonen. Maar het was voor mij ook niet meer dan dat: een plaats. Ik dacht zelden terug aan IJmuiden en zoals ik het boek dacht te hebben geschreven, kon de lezer voor IJmuiden elk ander stadje lezen dat hem kleinzielig en sociaal achterlijk leek. Voor de rest was IJmuiden onbelangrijk. Anders had ik er wel meer hoofdstukken, of misschien zelfs een heel boek aan gewijd. IJmuiden deed er niet toe. Maar ik had het mis.
read on…Karin Amatmoekrim wint BMW Literatuurprijs
Op de afsluitingsavond van het Black Magic Woman-festival – gisteravond in het Bijlmerparktheater in Amsterdam – is bekendgemaakt dat Karin Amatmoekrim met haar roman Titus de eerste winnaar is geworden van de Black Magic Woman Literatuuroprijs.
De andere genomineerden waren Tessa Leuwsha met Solo, een liefde en Naima el Bezaz met Het Gelukssyndroom. De jury van deze eerste BMW Literatuurprijs bestond uit Laetitia Griffith (Tweede Kamerlid voor de VVD), Christine Otten (schrijfster), Lucia Nankoe (letterkundige en specialiste in Caraibische vrouwenliteratuur), Michiel van Kempen (letterkundige en Surinamist) en Alfred Schaffer (schrijver en redacteur Bezige Bij).
Hieronder het integrale juryrapport.
Titus van Karin Amatmoekrim
De jury is er unaniem over eens dat het hier een geboren schrijfster betreft die het vak beheerst en een duidelijke ambitie aan de dag legt om het eigen schrijverschap serieus op de kaart te zetten. Dat eigen schrijverschap stoort zich niet aan grenzen: voor de nieuwe generatie vallen grenzen alleen samen met de hele globe. Amatmoekrim is een schrijfster die trefzeker beschrijvingen neerzet, overtuigende dialogen schrijft, die het verhaal zorgvuldig opbouwt en er niettemin flink de vaart in houdt. Zij bedient zich van een eigenzinnige manier van schrijven die overtuigt, en die het existentialisme van de jaren ’50 een geheel nieuwe dimensie geeft als eigentijds kosmopolitisch verhaal.
De thematiek in dit boek is intrigerend: ieder einde is een nieuw begin. Vervreemding en ontworteling zijn zeer goed uitgewerkt. Het is een schrijversprestatie om zo de andere kant van verdriet te laten zien.
Het Gelukssyndroom van Naima El Bezaz
De jury is vol lof over de Het Gelukssyndroom. Deze, ogenschijnlijk eenvoudig geschreven en gecomponeerde roman, heeft vele lagen. Het verhaal gaat over vriendschap, ziekte, dood, de gevolgen van migratie, cultuurverschillen, over schrijven en, niet in de laatste plaats, over een diepe depressie. De schrijfster toont moed in het literair uitwerken van persoonlijke dilemma’s (depressie) ; ze stelt zich kwetsbaar op zonder larmoyant te worden. Haar taal lijkt eenvoudig, maar de beelden van zowel Marokko als Nederland die El Bezaz oproept, verraden een scherp literair gevoel. Haar stijl is oorspronkelijk en consistent. Het verhaal is meeslepend en beeldend geschreven. De schrijfster weet wat ze teweeg brengt. De roman bevat van begin tot het einde komische passages, en is zeer beeldend geschreven.
Bij de passages die zich in Marokko afspelen waant de lezer zich in Marokko en roept de auteur een wereld op die niet bekend is bij de gemiddelde Nederlandse lezer.
De meerdere lagen in Het Gelukssyndroom zijn ingenieus; door te schrijven over het schrijven zelf, krijgt het verhaal nog een duidelijke extra betekenis en diepgang. De urgentie dampt van iedere pagina, dit boek is geschreven op het scherpst van de snede.
Solo, een liefde van Tessa Leeuwsha
Het verhaal Solo van de Surinaamse Tessa Leeuwsha doet een beroep op alle zintuigen en op een subtiele manier waant de lezer zich in Suriname.
De jury is zeer onder de indruk van deze gave van de schrijfster, de sferische beelden, de geuren en kleuren, ze overtuigen.
De schrijfster weet ook op natuurlijke en herkenbare manier de Surinaamse cultuur en geschiedenis in het verhaal te verweven.
Het thema, het niet kunnen ontstijgen van je eigen milieu , is zowel actueel als universeel.
De omgekeerde Orpheus-mythe verwerkt in het boek is een mooie vondst. De schrijfster slaagt er verder in de levens van de personages en de omgeving op herkenbare en ontroerende wijze neer te zetten.
Going Caribbean
Aan de Universiteit van Lissabon vindt van 2 tot en met 4 november het congres Going Caribbean; New Perspectives on Caribbean Literature and Art plaats, geheel gewijd aan de literatuur en cultuur van het Caraïbisch gebied. Er is geen regio of die wordt wel besproken in een van de tientallen lezingen, en ook Suriname, de Nederlandse Antillen en Aruba zijn vertegenwoordigd. Key note-speakers zijn Ineke Phaf-Reinberger (Humboldt Universität Berlijn) , Kathleen Gyssels (Universiteit Antwerpen), Aart G. Broek (KITLV), Theo D´’haen (KU Leuven), Maarten van Delden (University of California, Los Angeles) en als schrijvers Karin Amatmoekrim (Suriname/Nederland) , Cristiane Taubira (Guyane) , Thomas Glave (Jamaica/USA) en Mimi Barthélémy (Haïti/Frankrijk).
Wie het hele programma wil zien klikke hier
Er is ook een blogspot met informatie, en korte cv’s van alle deelnemers, zie hier
Nominaties Black Magic Woman Literatuurprijs
Van 12 t/m 15 november pakt Het Black Magic Woman Festival uit in het spiksplinternieuwe Bijlmer Parktheater met het thema New Beginnings.
Er wordt ook een nieuw begin gemaakt met de Black Magic Woman Literatuurprijs voor zwarte-, migranten- of vluchtelingenschrijfster voor een gepubliceerd verhaal/boek in het Nederlands of algemeen beschikbaar in een Nederlandse vertaling.
De genomineerden zijn Tessa Leuwsha met Solo, een liefde, Naima el Bezaz met Het Gelukssyndroom en Karin Amatmoekrim met Titus. De drie geselecteerde boektitels worden gejureerd op zeggingskracht, originaliteit en actualiteit van schrijfsters in de diaspora.
De jury van deze eerste Literatuurprijs bestaat uit Laetitia Griffith (Tweede Kamerlid voor de VVD), Christine Otten (schrijfster), Lucia Nankoe (letterkundige en specialiste in Caraibische vrouwenliteratuur), Michiel van Kempen (letterkundige en Surinamist) en Alfred Schaffer (schrijver en redacteur Bezige Bij).
De wereld is groter (I)
Niets zo mooi als een boek dicht te slaan en te kunnen zeggen: dit is gewoon steengoed. En zeker als een auteur met zo’n boek een onverwachte richting inslaat. Ik heb het over Titus, de laatste roman van Karin Amatmoekrim, het boek dat eind van deze week ten doop zal worden gehouden. Nu is Karin Amatmoekrim toch al geen auteur die haar vleugels liet vastprikken met knopspelden. Ze debuteerde in 2004 met Het knipperleven over een terminaal zieke vrouw die zich afvraagt hoe ze haar omgeving moet confronteren met haar droevige laatste boodschap. Twee jaar later kwam Amatmoekrim met haar grote familieroman Wanneer wij samen zijn, het relaas van generaties Javanen aan beide zijden van de oceaan – door de Nederlandse pers schandelijk verwaarloosd. En nu is er Titus, waarmee de schrijfster in het hoofd kruipt van een man die net zijn bloedmooie vrouw heeft verloren. De weduwnaar erft tot zijn verrassing een smak geld, die hem bevrijdt van dagelijkse werkverplichtingen en hem alle vrijheid geeft om te doen en te laten wat hij wil. Het geld stelt hem in
staat een callgirl te bestellen die naar schoonheid noch seksuele vaardigheden onderdoet voor zijn gestorven geliefde. Maar er is nauwelijks een moment dat al die weelde hem niet terugvoert naar het beeld van de verlorene en de vraag oproept naar hoe zijn nieuwe leven nu invulling krijgt – en of zijn leven wel invulling krijgt. Daar koppelt Amatmoekrim dan ook nog een ingenieuze plot aan, die ik hier niet zal prijsgeven. Maar het belangrijkste is toch dat zij een bijna Camus-achtig wereldbeeld neerzet in al bijna even Camus-achtige heldere zinnen. En mij dunkt: een vergelijking met een reus als de Franse existentialist moet men niet lichtvaardig maken. Bij Amatmoekrim is die vergelijking niet lichtvaardig.
Met Suriname, met de roots van de schrijfster, met haar etnisch of culturele gebondenheid heeft de roman zowat niets te maken (al speelt de huidskleur van de hoofdpersoon wel een rol). Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, Kopenhagen, Barcelona en New York. Met een volstrekte vanzelfsprekendheid eigent de auteur zich een wereld toe die groter is dan wat besloten ligt in dat soms zo claustrofobische woord ‘afkomst’. En zo moet het ook. De wereld voor jonge mensen is veel groter dan wat er in dat ene woord besloten ligt. Dat lijkt zo voor de hand liggend, maar is het niet. Uit loyaliteit, angst, publieksgerichtheid, of wat voor ander motief dan ook – op zich allemaal respectabele motieven – houden veel migrantenauteurs zich aan verhaalstof die direct te maken heeft met de eigen afkomst. Dat mag. Maar het is goed om te zien dat er ook auteurs zijn die er blijk van geven dat een schrijver zich elke verhaalstof in elke setting mag toeëigenen. Mits je maar verdomd goed schrijft. Zoals Karin Amatmoekrim.
Titus is verschenen bij uitgeverij Prometheus.
RSS
Facebook
Twitter
