Michiel van Kempen – Kerstklas
Tegen het plafond zitten er twee
en – ik overdrijf een beetje –
eentje zit er op het controlelampje
voor vers geluk
groen is prima, rood niet dodelijk
Er is het hele jaar gepluk als aan een contrabas
we beginnen op pagina honderd pas
het moet vier maal gezegd
het geduld wordt gretig opgesoupeerd
Ik glimlach om hormonen
pennen die ontbreken
blaadjes die na jaren
toch een schrift geworden zouden moeten zijn
Wat hier voor mij zit aan bloem der natie
beschikt straks over de bandenspanning van mijn pijn
de zorg over mijn mantel
de lucht voor mijn longen
Ik begiet de bloem, soms wrevelig,
hier en daar gehap naar adem:
houden ze van mij?
Minder dan van hun trompet
hun jonge bronst
hun eindeloze geklets
Zij kiezen wat zij aan geluk
kunnen versieren in de kluwen
van hun bestaan. Pas ik daarin
dan steken zij mij in hun zak
En zo hoort het ook
geen verontrusting
bekijk het op je gemak
Curaçao. Foto © Carel de Haseth
RSS
Facebook
Twitter
