Magazine wil wel werkers, maar betaalt niet
Een interessant debat op LinkendIn, groep Nederlands MediaNetwerk: Petra Kroon beveelt aan: Magazine Seven days of inspiration zoekt journalisten, fotografen, vormgevers en illustratoren.
Van 28 februari tot 6 maart vindt in Nederland seven days of inspiration plaats. In 7 dagen gaan we laten zien dat we met z’n allen Nederland kunnen upgraden. Op www.7di.nl kun je daar meer over lezen. Eén van de initiatieven is het maken van een tijdschrift. Met dat blad willen we niet 7 dagen inspiratie bieden, maar het hele jaar door. Er komen onder meer verhalen in over een aantal initiatieven, interviews met visionairs en tips hoe je zelf een initiatief kunt opstarten en uitvoeren. De oplage wordt – minstens – 10.000 en wordt verspreid onder decisionmakers, beleidsmakers, cultural creatives en uiteraard alle medewerkers van 7di. Kortom, een mooie doelgroep.
Voor het blad zijn we op zoek naar journalisten, fotografen en vormgevers die hun medewerking willen verlenen. Seven days of inspiration is (onder meer) gebaseerd op sociale waarden. Dat betekent dat iedereen die meewerkt aan een van de initiatieven dat doet zonder daarvoor in geld betaald te worden. Daar staat tegenover dat je in een mooi blad staat dat gelezen wordt door een interessante doelgroep. De papierleverancier en de drukker doen het ook op basis van die sociale waarden (vandaar ook dat ik spreek van ‘minstens’ 10.000 exemplaren; het hangt er maar net vanaf hoeveel de papierfarikant beschikbaar stelt en wat de drukker kan doen).
Deadline voor het aanleveren van verhalen is 30 januari. Als je dit mooiste tijdschrift van 2011 wil meemaken, neem dan contact op met petra@goedgeefs.nl Maar niet iedereen is goed geefs, getuige deze reactie van Harry Beugelink:
Iedereen wil van alles van ons journalisten maar is niet bereid daar het bijbehorende tarief voor te betalen. Zo wilde, de gelukkig vandaag uit de politiek verdwenen, mevrouw Halsema het auteursrecht afschaffen omdat de tot op het bot verwende consument volgens haar toch vooral overla el altijd gratis moet kunnen downloaden. Bij Sanoma, waar ik vijftien jaar voor geschreven heb, mocht ik alleen blijven schrijven als ik bereid was dat voor minder geld te doe en tegen middeleeuwse contractuele voorwaarden. Bovendien wilde de kennelijk sterk verminderd toerekeningsvatbare hoofdredacteur dat ik zelf op mijn sinds 2008 niet meer verhoogde tarief zou gaan afdingen. De idioot! Ik heb bedankt voor de eer, ik wil het failiet van Sanoma niet op mijn geweten hebben, dan maar geen opdrachten meer.
Op zich is het best mooi dat iemand een magazine de wereld in wil slingeren en dat de medewerkers ervan slechts betaald worden met de eeuwige roem. Hoewel, een aantal dagen nadat het blad verschenen is, vind je de mooi opgemaakte pagina’s doorgaans als verpakkingsmateriaal bij de visboer; dus die eeuwigheid duurt hooguit één of twee weken. Steeds vaker zie je goedbedoelde activiteiten van aardige mensen die echter grote schade kunnen aanrichten.
Dat zien we ook in de verzorgingshuizen, wel geld voor de managers, die alles kapotbezuinigen waardoor er te weinig verzorgend personeel is en vrijwilligers zich genoodzaakt zien om bepaalde taken over te nemen ,,Oh dat gaat goed!” Denkt het management, en bezuinigd nog wat drastischer. Nog meer vast personeel eruit en nog meer gratis werkende vrijwilligers die niet gehinderd door enige (medische) kennis van zaken die arme bejaarden moeten verzorgen.
Dat gebeurt ook als we als journalisten gratis gaan meewerken aan magazines. Als de journalisten dat niet doen, zullen de vrijwilligers die handschoen wel oppakken en zorgt een op zich goed bedoeld initiatief toch een “tariefsontwaardingsspiraal” voor onze hele beroepsgroep. Dus Petra, als je toch zoiets wil lanceren, zorg dan eerst voor sponsors of subsidie, dan kunnen de mensen die het initiatief mogelijk maken gewoon netjes betaald worden.
Reactie van de redactie: Werk in ruil voor sociale waarden: dat verzonnen ze zelfs in de slaventijd niet!
RSS
Facebook
Twitter
