Dwight Isebia – De vormen van mooi
De mooiste meid die ik ooit heb gekend
lijkt volstrekt niet op de prachtige poedel
die daarnet aan de lijn met haar meesteres
paradeerde op de laan, niet bevroedend
dat zij zo mooi werd gevonden; net zoals
ook blijkt, dat de bank die ik onlangs heb gekocht
heel anders mooi is dan de kast in mijn gang,
waar antiquairs met bizarre hartstocht
op hebben geboden, betoverd door de pracht
in hout getoond en vorm gegeven; en daarom
verbaas ik mij dat bij de mens de ouderdom
door velen ontkoppeld wordt van schoonheid
en voor velen het mooie aan hen slechts blijft
indien zij voldoen aan wat kenmerkend is voor “jong”,
zich blijvend folterend en door de zelf opgelegde norm,
de overtuiging krijgend dat zij lelijk zijn geworden,
hun “mooi zijn” niet herkennend in de andere vormen,
die langer gedijen dan de vorm van schoonheid,
verankerd in de stoffelijke jeugd en afhankelijk van tijd,
maar van waarde, als de anderen nog niet zijn ontgonnen
RSS
Facebook
Twitter
