De kwaliteit van het universitair onderwijs in Suriname is belabberd
door John Sterkendam
De kwaliteit van de Antonde Kom-Universiteit van Suriname is belabberd, om maar met de deur in huis te vallen. Als je weet dat een universiteit in belangrijke mate bedoeld is om jonge mensen in de eerste bloei van hun leven, wanneer ze eindelijk vrij naar buiten kunnen treden en hongerig zijn om zich te voeden met alles wat de wereld te bieden heeft, dan ga je huilen wanneer je dagelijks moet meemaken wat de Anton De Kom Universiteit van Suriname met de ‘hoop van het vaderland’ doet. Of beter gezegd: niet doet.
Wetenschapsbeoefening staat centraal vóórop bij universiteiten, met direct daaraan gekoppeld de kennisoverdracht. De nog zeer ontvankelijke en sensitieve jeugd die daar nieuw instroomt herbergt alles in zich om zich gretig te laven aan de boom van kennis (nee, niet die van ‘goed en kwaad’) en om zo veel mogelijk van haar vruchten te plukken. Hoe bedrogen komt de AdeK-student uit!
En dan heb ik het over hoe de universiteit in de loop der jaren door de politiek is verziekt, over alle gekissebis van politieke partijen, die denken dat zíj daaraan leiding moeten geven, over een universiteits- bestuur waarin overbodige windvanen als Henry Ori van hoger(partij)hand worden gedumpt en waar het niet uitbetalen van salarissen en de daaruit voortvloeiende stakingen van de docenten de dagelijkse kopzorg zijn van het bestuur, zodat er geen tijd en aandacht meer overblijft voor kennisoverdracht.
Het gevolg is dat de AdeK is gemarginaliseerd tot een zeer slecht georganiseerd instituut met het niveau van armetierig hoger beroepsonderwijs. Van enige bevlogenheid die je toch zou moeten en mogen verwachten bij de docenten is geen sprake, het lijkt we of ze allemaal volledig zijn uitgeblust, mee- gesleurd door de politieke heersende malaise. Hoe kun je kennis overdragen als je niet gemotiveerd bent? Dat gebeurt dan ook nog maar nauwelijks.
Niveau en tempo zijn bedroevend laag, waardoor de arme student er maar zo’n beetje bij bungelt. Het niveau is er duidelijk op gericht om de drempel voor de op latere leeftijd instromende studenten die naast hun baan gaan studeren niet te hoog te maken, en het tempo is geheel naar verhouding. Een en ander betekent dat de studenten weken, soms zelfs maanden lang, thuis moeten blijven lummelen omdat er gewoon (!) geen les wordt gegeven. En omdat ze nog niet zijn getraind, hebben ze ook nog niet de handvaten aangereikt gekregen om hun eigen weg te zoeken.
Alhoewel het college-geld relatief laag is, wordt het hoog als je het afzet tegen de tijdsduur dat de student wordt ‘bezig gehouden’. Want het werkzame universitaire jaar kent tien maanden, maar als de student grofweg voor niet méér dan twee maanden onderricht krijgt, dan is een college-geld van circa SRD 700 opeens hoog.
Maar, het financiële aspect is het minst interessant, het meest navrante is dat onze jeugd, onze hoop van het vaderland, in hun meest ontvankelijke jaren tot níets doen en luiheid worden gedreven.
Met dank aan de AdeK en aan de Surinaamse politiek!
*) althans in de vakgroep waarover ik hier spreek!
RSS
Facebook
Twitter
