Riad verantwoordelijk uitlekken vertrouwelijke informatie door Nita Ramcharan Jammer dat de onvolprezen Netflix serie The Blacklist na... Lees verder →
Categorie: Journalistiek & Nieuwe media
[uit de Ware Tijd]
NTR lanceert Caribisch Netwerk
De NTR heeft een persvoorziening voor Caribisch nieuws gelanceerd. Caribisch Netwerk brengt nieuws, actualiteiten, radioreportages en achtergronden over Aruba, Bonaire, Curaçao, Saba, Sint Eustatius en Sint Maarten en de Caribische gemeenschap in Nederland. De website functioneert voor de lokale media als een persbureau en informeert daarnaast alle andere geïnteresseerden.
Caribisch Netwerk is een productie van de NTR, in samenwerking met onafhankelijke journalisten op de zes Caribische eilanden (verenigd onder de naam Journalistes Expérimentés). In opdracht van de NPO heeft de NTR als onafhankelijke taakomroep deze nieuwsvoorziening opgezet, nadat de Wereldomroep eind 2012 door bezuinigingen gedwongen werd te stoppen met journalistiek werk voor het Caribisch gebied.
Wat doet de Wereldomroep nog in Suriname?
Von Zeggen: Open en eerlijk
.
door Giwani Zeggen
.
Kijk, in Suriname hebben we nog een heleboel te leren als het aankomt op het voeren van een gezonde discussie. Ik zal de eerste zijn om dat toe te geven. We hebben in ons geliefd land een hoop cultuur, maar helaas geen debatcultuur. Vooral in de politiek is het soep met ballen. Zoals afgelopen donderdagmiddag, toen ik thuis op de bank in slaap was gevallen. Opeens werd ik hardhandig wakker geschud…door het geluid dat uit de speakers van mijn radio kwam. Ik hoorde iemand schreeuwen. “Voorzitter, voorzitter, voorzitter.”
Langzaam drong het tot me door. Dit was De Nationale Assemblee en het geschreeuw kwam van de fractieleider van het Nieuw Front, Radjkoemar Randjietsingh. Hij was het vast weer een keer niet eens met iets. En als je van de oppositie bent in Suriname, moet je heel hard schreeuwen. Niet dat ze aan de andere kant van de zaal dan naar je luisteren hor. Nee, als oppositie is het je primaire taak om te schreeuwen, lijkt het wel. Nu zijn het toevallig Randjietsingh, Castelen en Wijdenbosch, toen waren het Misiekaba, Simons en Moenne. En hoop dat het op korte termijn gaat veranderen heb ik niet. Wat dat betreft geniet ik van de beelden op de BBC uit het Britse Lagerhuis. Met weemoed denk ik terug aan de debatten in aanloop naar de presidentsverkiezingen in Amerika of de ‘confrontaties’ in de Nederlandse Tweede Kamer.
Maar er ‘gloort’ hoop aan de horizon. In Suriname hebben we sinds kort Boks.sr. Jonge Surinamers worden geholpen bij hun meningsvorming en meningsuiting, valt er te lezen op de site. Een heel nobel streven als je het zo op het eerste gezicht bekijkt. Alleen krijg ik er een raar gevoel bij als ik zie dat initiatiefnemer van het hele project de Wereldomroep is. Ik dacht dat ze klaar waren met Suriname en vorig jaar de deur achter zich hadden dichtgetrokken. Maar het tegendeel blijkt waar. Alleen vraag ik me af “waarom?”. Waarom moet de Nederlandse organisatie de Wereldomroep hier jongeren gaan helpen bij het vormen van en uiten van een mening? Met welk doel, wat hebben zij daaraan?
En ik heb het ze gevraagd. Al lang voordat ze officieel hun website presenteerden. Ze vroegen de medewerking van de Ware Tijd en ik mocht aanschuiven bij een gesprek. Na lang aarzelen kwam het hoge woord eruit. De Caribische redactie van de Wereldomroep is opgeheven in het kader van de bezuinigingen in Nederland, maar er lagen nog een paar miljoenen euro’s. En die moeten op! Anders verliest de Caribische afdeling, of wat er van over is, ook dat geld. Ze moesten snel iets verzinnen, maar dat mocht niks met journalistiek te maken hebben, want de vrije pers staat niet meer onder druk in Suriname en dat is een voorwaarde van de Wereldomroep. Om het geld niet te verliezen is toen Boks.sr uit de grond gestampt.
Ik las zaterdag op internet de column van Didi Samwel over Ronnie Brunswijk en Rick Ross. Hij wordt volgens zichzelf gezien als Suriname-kenner. Een medium in Nederland wilde graag met hem praten over de ambities van Brunswijk om president te worden. De journalist vroeg hem of hij al wist dat Ronnie zich kandidaat had gesteld. In plaats dat hij de collega uit een droom hielp, want in Suriname zijn er geen presidentsverkiezingen, en duidelijk maakte dat het eigenlijk niet echt groot nieuws is, ging hij toch in op de uitnodiging. Iets verderop in de column geeft hij ‘eerlijk’ toe dat hij eigenlijk alleen op de uitnodiging was ingegaan, omdat hij de publiciteit goed kan gebruiken voor zijn nieuwe boek. Schandalig!
Misschien kunnen ze bij Boks.sr ook beginnen met eerlijk te zeggen waar het bij hen om draait. Dat het primaire doel helemaal niet is jongeren te helpen bij het vormen en uiten van hun mening. Nee, dat is slechts een ‘dekmantel’ om ervoor te zorgen dat de laatste miljoenen ze niet worden afgenomen. Weg leuke snoepreisjes naar Suriname, weg leuke baan die goed betaald voor de Nederlandse journalist die aan het project werkt, weg geld voor de consultant en ga zo maar door. Dat lijkt me een goede eerste stap. Dan gloort er echt hoop aan de Surinaamse discussiehorizon. Een goed debat begint immers met openheid en eerlijkheid…toch?
giwani@hotmail.com
[uit de Ware Tijd]
—–
Comment is free, facts are sacred
door William Valkenburg
Als ik heel open en eerlijk ben, ben ik niet verrast door de column van Giwani Zeggen over de rol van Radio Nederland Wereldomroep (RNW) bij de start van het project boks.sr in Suriname. Zoals het een columnist betaamt, mag –nee moet!- hij een scherpe eigen mening hebben. Kritisch zijn over de rol van RNW in Suriname hoort daar bij.
Giwani citeert in zijn column uit een kennismakingsgesprek. Dat is ongebruikelijk, maar zou misschien te begrijpen zijn als hij daarmee grote misstanden aan het licht brengt. Had hij De Ware Tijd echter gelezen (met een interview met mij op donderdag 4 april en een online verslag van de launch op vrijdag 5 april), dan had hij geweten dat de Wereldomroep met boks.sr een serieuze poging doet om bij te dragen aan de verbetering van meningsvorming en meningsuiting onder young professionals van 18 tot 24 jaar in Suriname. En dat de site is gemaakt door een Surinaamse bouwer, de redactie wordt gevormd door jonge Surinamers en er wordt samengewerkt met Surinaamse partners Radio 10 en AHKCO.
Giwani had met zijn vragen naar de perspresentatie van boks.sr in Paramaribo kunnen komen, zoals veel andere journalisten deden. Of hij had me afgelopen week, net als zijn collega van DWT, via Skype kunnen interviewen. Ik begrijp niet waarom Giwani zijn ‘feiten’ niet op één van deze manieren heeft gecheckt. Het door hem genoemde bedrag van ‘miljoenen euro’s’ is feitelijk onjuist. In totaal investeert RNW voor dit meerjarige project het substantiële bedrag van 150.000 euro en leveren Radio 10 en de AHKCO een grote inhoudelijke bijdrage aan het project. Ik weet niet waar Giwani al die ‘miljoenen’ vandaan haalt, daar kan ik slechts naar gissen en dat doe ik als journalist liever niet.
Hoor en wederhoor, check en dubbelcheck: dat zijn basale journalistieke principes. Een gefundeerde mening is gestoeld op deze principes. Eén van de doelen van boks.sr is om jongeren te stimuleren niet eerst een mening te hebben en daar de feiten bij te zoeken, maar om een mening te vormen op basis van de juiste informatie en argumenten.
Een inhoudelijk debat over de aanwezigheid van boks.sr in Suriname mag zeker gevoerd worden. Graag zelfs! Maar laten we deze discussie dan waardevol maken door hem te voeren op basis van feiten…toch?
William Valkenburg
Hoofdredacteur RNW
(Radio Nederland Wereldomroep)
Hoofdredacteur RNW
(Radio Nederland Wereldomroep)
[van boks.sr]
Nina Jurna in Brazilië
Journaliste, programmamaakster en schrijfster Nina Jurna, maakte begin van dit jaar de overstap van het zonnige Paramaribo naar het levendige Rio de Janeiro. In een vogelvlucht beschrijft ze waarom Brazilië haar grote passie is en wat haar toekomstdromen nog zijn.
Nina je hebt ruim tien jaar in Suriname gewoond, waarom wilde je perse de overstap naar Brazilië maken?
Na tien jaar in Suriname te hebben gewoond wilde ik een verandering. De eerste jaren waren er geweldig, ik bezocht geregeld de omliggende landen, maar omdat de verbindingen zo slecht zijn vanuit Suriname naar de regio werd het steeds moeilijker. Ook vanuit mijn belangrijkste werkgever, RTL nieuws, kwam de wens dat ik meer de regio in zou gaan. Suriname was wat hun betreft over het hoogtepunt van het nieuws heen. Alleen in Suriname blijven werken leverde te weinig items op.
Bovendien was ik inmiddels al een paar keer in Brazilië geweest en dat sprak me enorm aan. Ik wilde er graag langere tijd heen, en toen Brazilië het WK 2014 en de Olympische spelen toegewezen kregen en ook nog eens een enorme groeiende economie begon te krijgen, leek de overstap niet meer dan logisch. Suriname doe ik er nu bij, dus als er belangrijk nieuws is, stap ik in het vliegtuig en reis ik richting Suriname.
Je woont nu in Rio de Janeiro. Hoe is het om daar elke ochtend wakker te worden en aan je werkdag te beginnen?
Dat is heerlijk. De stad is nog nieuw, alles is nieuw en toch voel ik me hier erg ontspannen. Elke ochtend voelt het als wakker worden in een land waar veel uitdagingen liggen en voor mij persoonlijk is dit ook een nieuwe fase in mijn leven.
Ik heb nu, na vier maanden ook de belangrijkste papieren op orde, zoals mijn verblijfsvergunning. We zijn nu volwaardig gesetteld, de kinderen gaan naar school, en ik kan echt aan de slag.
Is het makkelijk om te overleven qua het freelance werk dat jij doet?
De druk is hier erg groot, zeker in Rio waar het leven erg duur is. Toen ik tien jaar geleden naar Suriname vertrok stond de, toen nog Nederlandse gulden, heel sterk ten opzichte van het Surinaamse geld. Ik kon makkelijk rondkomen van een reportage per maand. Dat is nu compleet anders want Rio is momenteel de duurste stad van het continent, zelfs duurder dan New York! Ik ben continu bezig met het bedenken van ideeen, verkopen van verhalen en het zoeken naar onderwerpen. Ik heb wel het vertrouwen dat het gaat lukken omdat ik nu de drive weer helemaal heb gevonden, vanwege de grote veranderingen, maar het is niet altijd even makkelijk.
Hoe ziet een werkdag er uit voor jou?
Ik ben elke dag veel online, lees veel kranten en kijk televisie om onderwerpen te vinden. En mijn eigen waarneming natuurlijk. Dus wat is opmerkelijk, bijzonder en opvallend aan deze plek, de mensen en de cultuur.
Ik probeer zoveel mogelijk ideeen uit te werken en te slijten bij mijn opdrachtgevers. En ik zoek ook nieuwe opdrachtgevers, met name in de schrijvende media. Omdat ik mijn twee kinderen alleen opvoed, is schrijven voor mij makkelijker omdat ik dat s’avonds ook goed kan doen als ze slapen. Televisie verdient meer, en dat is ook mijn hoofdvak, maar het is, zeker in het begin, lastiger om hier allerlei onderwerpen te produceren. Ook omdat ik een heel nieuw netwerk moet opzetten.
Heb je al een hotlist samengesteld van lekkere eetplekken, culturele must see’s en kroegen voor jezelf in Rio?
Nou voorzover je dat binnen vier maanden kan uitvinden,maar ik denk het zo ongeveer wel ja. De culturele attracties in Rio zijn eigenlijk toch wel het beroemde Jezus beeld, oftewel ‘de Corcovado’ en de suikerberg.
Verder natuurlijk de prachtige stranden en het uitgaansgebied Lapa in het centrum van Rio, waar je nog de authentieke samba en bossa nova muziek vindt. Ieder weekend is er daar van alles te beleven. Je hebt heel veel leuke kleine barretjes rondom de stranden en ik heb laatst heerlijk gegeten in een beroemd visrestaurant Marius, in de wijk Leme. Zelf prijs ik me al gelukkig als ik met een caiparinha op het strand zit en lekker naar mensen kan kijken.
Kunnen we binnenkort een vervolg verwachten op je boek Standplaats Paramaribo, dus Standplaats Rio?
Jazeker dat is de bedoeling. Ik schrijf iedere week al columns over mijn belevenissen in Rio in de Surinaamse krant, de Ware Tijd, en ik ben zeker van plan om een vervolg op standplaats Paramaribo te gaan schrijven. Daarvoor is het nu nog te vroeg, maar het boek gaat er komen! Mijn planning is dat het rondom het WK 2014 uitkomt, dat is promotioneel ook goed. Bovendien zijn de wereldkampioenschappen ook voor Brazilie van groot belang en gaat er veel veranderingen rondom die tijd.
Wat betekent de Caribische regio voor jou?
Ik vind het een hele veelzijdige regio. Zowel qua natuur als de verschillende mensen, talen en culturen.
Ik ben gek op de eilanden, zoals Aruba, Curacao, Bonaire maar ook de Dominicaanse Republiek of de meer Engels georienteerde eilanden zoals Barbados. Verder natuurlijk het prachtige vaste land, zoals de jungle van Suriname en Guyana en de naastgelegen grootmacht Brazilië . Wat ik ook bijzonder vind van landen zoals Colombia, Venezuela en met name Brazilië dat er hier ook zoveel Caraibische invloeden te vinden zijn. Niet alleen door de strandcultuur maar ook door de mensen. Het Caraibisch gebied heeft een prachtige mix van mensen met Afrikaanse, Indiaanse, Europese en in een aantal landen ook Indiase roots en je vind die diversiteit ook terug in bijvoorbeeld Brazilië .
Wat mij ook persoonlijk interesseert is hoe de verschillende zwarte culturen, de nazaten van de getransporteerde slaven uit Afrika, zich hebben ontwikkeld. Op religieus–cultureel gebied bijvoorbeeld zie je overeenkomsten maar ook verschillen. Zo is de candomblé-cultuur van de afro-Brazilianen uit Bahia, met de verschillende Afrikaanse goden erg vergelijkbaar met de Santeria uit Cuba. Terwijl de winti cultuur van Suriname, qua het idée van voorouderverering vergelijkingen heeft met alleen hele andere Goden. Dat soort dingen vind ik heel boeiend in het Caraibisch gebied.
Hoe ziet jouw toekomstideaal er uit in de komende 10 jaar?
Mijn plan is om tot 2016 in Brazilië te blijven, dan zijn de Olympische spelen voorbij en is ook het WK voetbal (2014) geweest. Ik heb geen idée hoe mijn leven er dan uitziet, maar ik kan me voorstellen dat ik dan toch na, dan inmiddels zestien jaar Zuid Amerika, weer behoefte heb aan Europa. Ik zou mijn kinderen, die geboren zijn in Suriname, ook iets van de Europese cultuur willen meegeven en ik kan me voorstellen dat we dan of richting Spanje of Portugal gaan. Of misschien belanden we in Nederland als daar het politieke klimaat is veranderd. Hoewel ik me wel afvraag of we qua cultuur nog echt in Nederland zullen passen. Gevoelsmatig vind ik Spanje of Portugal aantrekkelijker. Je bent dan in Europa maar hebt wel nog iets van de latijns-caribische sfeer om je heen.
[van Caribemag.com]
Werner Duttenhofer plotseling overleden
 |
| Werner Duttenhofer. Foto: Radio 10 |
Werner Duttenhofer , oprichter, eigenaar en directeur van Radio 10, is vanavond, zondag 17 maart 2013, plotseling overleden. Duttenhofer was op weg naar een feest toen hij onwel werd op de hoek van de Fred Derbystraat en Keizerstraat. Hulpverleners van een ambulance hebben Duttenhofer tot in het ziekenhuis getracht te reanimeren, maar het mocht niet baten.
Duttenhofer had als radiopersonality 50 jaar ervaring. Met het in de ether gaan van Radio 10, op 10 december 1996, werd het Surinaamse radiolandschap voor goed en baanbrekend veranderd. Radio 10 ontpopte zich snel tot hét mainstream station van Suriname, waarbij entertainment en betrouwbaar nieuws hand in hand gaan. Duttenhofer was ook een voormalige Suripop-topper.
Als voorzitter van de Vereniging van Radio- en Televisiebedrijven in Suriname (VRTS) was Duttenhofer in een strijd verwikkeld met auteursrechtenorganisatie SASur. Hij struikelde in het bijzonder over de licentietarieven.
In gesprek met de Ware Tijd, afgelopen dinsdag, zei hij nog hierover: ‘SASur mag niet oordelen op basis van wat het bedrijf verdient. Want wat het bedrijf verdient komt niet alleen door muziek. Het komt ook door de kwaliteit van het station, de programmering en andere zaken.’
Radio 10 heeft zondagavond zijn muziek aangepast.
[uit de Ware Tijd, 17-3-2013]
Een nog niet in kaart gebracht land
door Jan Kuijk
Geen enkel bezwaar tegen de titel: Tropenstijl; Amusement en verstrooiing in de (post)koloniale pers. De ondertitel geeft immers aan waar het om gaat in dit verslag van het symposium dat in mei 2011 in Leiden is gehouden bij de presentatie van Realisten en reactionairen; de afronding van Gerard Termorshuizens imponerend standaardwerk over de geschiedenis van de Indisch-Nederlandse pers.
lees verder…Journalisten leren vaardigheden economische verslaggeving
In een poging de financiële en economische verslaggeving te verbeteren, start de Centrale Bank van Suriname vandaag met een vijfdaagse workshop. De training ‘Journalists course on Economic Reporting’ wordt samen met deskundigen van het Internationaal Monetair Fonds gehouden.
Lokale en buitenlandse deskundigen zullen de journalisten de nodige vaardigheden bijbrengen met het uiteindelijk doel dat het financieel/economische nieuws beter wordt begrepen en ook beter wordt weergegeven. De bank heeft aan elk nieuwsmedium de gelegenheid geboden een deelnemer af te vaardigen.
Glen Gersie belast met de Monetaire en Economische afdeling van de Centrale Bank zal de workshop vanmorgen openen. Rakesh Adhin, hoofd van de Studiedienst van de bank, houdt de eerste presentatie over de macro-economische rol van de Centrale Bank van Suriname.
[van Starnieuws, 4 maart 2013]
Afscheid van de koloniën
De dekolonisaties van Nederland in Oost en West, 1942-2010
door John Jansen van Galen
Op 10 oktober 2010 werden de Nederlandse Antillen opgeheven. Maar zijn daarmee de problemen opgelost? De dekolonisatiegeschiedenis van Nederland lijkt een gebed zonder end, met een uiterst grillig verloop. Nederland heeft zijn koloniale politiek altijd verdedigd als een beleid dat werd gedicteerd door vastgestelde beginselen, maar volgens Jansen van Galen werd het in feite steeds bepaald door de nationale belangen van het moment. Hij beschrijft de wisselvalligheden, goede intenties en kortzichtigheid van een kolonisator. Of: hoe het Nederlandse kolonialisme, begonnen als het ‘grootste avontuur’ van de natie, langzaam sputterend als een nachtkaars uitgaat.
lees verder…Jarige Morpurgo volgt het nieuws op de voet
door Edward Troon
Hij herdenkt vandaag zijn 89ste geboortedag. Leo Morpurgo, oud-hoofdredacteur van de Ware Tijd, is nog even scherp als tijdens zijn hoogtijdagen. Hij volgt alle vier kranten dagelijks op de voet en ook het online nieuws gaat niet aan hem voorbij. Hoewel hij nu toeschouwer is en niet meer in de openbaarheid treedt, geeft hij na enig aandringen toch zijn mening over de journalistiek.
“Gezien mijn leeftijd wil ik buiten het nieuwsgebeuren blijven, maar toch knaagt het aan mij dat ik er niet meer bij ben. Journalistiek zit eenmaal in het bloed”, zegt Morpurgo aan Starnieuws. Zijn journalistieke loopbaan begon in 1943 bij Het Nieuws , het dagblad van zijn vader Alfred Morpurgo. In 1961 werd hij hoofdredacteur van de Ware Tijd . Hij stopte in 1996 met de actieve journalistiek, na een carrière van 53 jaar, waarbij hij zijn stempel heeft gedrukt op de journalistieke geschiedenis van Suriname.
Verrijking
Morpurgo heeft de technologische ontwikkeling op mediagebied bijgehouden en past het nog steeds toe. Hij kan zich nog goed herinneren dat de krant vroeger letter voor letter in lood werd gezet. Daarna kwam de typemachine. De composer, een elektronische typemachine, leek een revolutie in de jaren tachtig. Met de komst van de computer ging de verandering bij de krant heel snel. De krantenwereld is nu volledig gedigitaliseerd.
Morpurgo volgt via zijn computer de hele wereld. “Ik volg niet alleen het nieuws, maar geniet via YouTube van de muziek”, zegt de oud-hoofdredacteur. Over het medialandschap merkt Morpurgo op dat er goede ontwikkelingen zijn. “Er is een groot aanbod wat een verrijking betekent. Maar ik kan mij enorm aan verkeerd gebruik van woorden ergeren. Ik lees weer dat er acht ‘nieuwbakken’ substituut-officieren bijgekomen zijn. Het is een neerbuigend woord, maar dat weet de redactie blijkbaar niet”, merkt Morpurgo op. Hij hoopt dat journalisten beter zullen letten op het taalgebruik.
De jarige ziet goede ontwikkelingen waarbij journalisten bereid zijn zich te scholen in het vak, doelende op de trainingsweek van de Surinaamse Vereniging van Journalisten, waar zijn naam ook genoemd werd.
[uit Starnieuws, 10 februari 2013]
Hoofdredacteur Times of Suriname moe van schrijven redactioneel krant
Hoofdredacteur van Times of Suriname, Alirio Polsbroek, is er moe van om al jarenlang er alleen voor te staan het redactionele artikel van de krant te moeten schrijven. “Het heeft niets te maken met geen enkele invloed van de eigenaar van de krant die nu is toegetreden tot de NDP”, zegt de hoofdredacteur aan Starnieuws.
Eigenaar en ondernemer Dilip Sardjoe, eerder voorzitter van de Basispartij voor Vernieuwing en Democratie (BVD), maakte in december van het vorige jaar een publieke overstap naar de NDP, van president Desi Bouterse.
Discussie op Facebook
Het gemis van een redactioneel artikel in Times is gespreksonderwerp op de Facebook. De discussie rond het niet meer verschijnen van het hoofdredactioneel artikel van de krant werd aangewakkerd door parlementariër Ruth Wijdenbosch van het Nieuw Front/NPS. In haar commentaar op Facebook merkt Wijdenbosch op, dat al enkele weken het redactioneel artikel niet is verschenen. Op de vraag aan de Facebook lezers wat de reden hiervoor zouden kunnen zijn, zijn tal van meningen en suggesties gegeven. Zo wordt gesuggereerd dat het redactioneel niet meer verschijnt vanwege het opgaan van de BVD in de NDP.
Polsbroek ontkent dat dit het geval is. Volgens hem is er op zijn redactie weinig belangstelling om een bijdrage te leveren aan het redactioneel artikel. “Het wordt dan steeds mijn eigen mening die ik neerschrijf en dat moet het niet zijn”, vindt Polsbroek, die er aan toevoegt dat hij allang er mee had willen stoppen. Hij heeft ruim zeven jaar het commentaar van de krant geschreven. Hij zegt zich er wel van bewust te zijn dat elke krant een redactioneel artikel moet hebben, maar dat, dat een mening moet zijn van de totale redactie van de krant en niet van een enkele persoon. Daarom heeft hij er nu ook maar de brui aan gegeven.
[uit Starnieuws, 4 februari 2013]
Afscheid van de koloniën
Op zaterdag 2 februari 2013 vindt de boekpresentatie van Afscheid van de koloniën van John Jansen van Galen plaats. Waarom moest Indonesië geleidelijk en Suriname halsoverkop onafhankelijk worden? Waarom waagde Nederland zich op de rand van een oorlog ter wille van het zelfbeschikkingsrecht van de Papoea’s, dat het echter niet gunde aan Aruba? Waarom eiste Den Haag een volksstemming over de staatkundige toekomst van Nieuw-Guinea en weigerde het die aan Suriname?
Zestig jaar al neemt Nederland afscheid van zijn koloniën. Met de opheffing van de Nederlandse Antillen op 10/10/2010 kwam er nog geen einde aan. John Jansen van Galen beschrijft de dekolonisaties in de Oost en de West met al hun onderlinge tegenstrijdigheden, goede voornemens en faliekante gevolgen. Zijn dit ‘zwarte bladzijden’ of deed Nederland het per saldo ‘zo gek nog niet’?
Bij de presentatie wordt John Jansen van Galen geïnterviewd door Hans Goedkoop. Van Galen is journalist en werkte bij de Haagse Post en voor de VPRO en tegenwoordig voor Het Parool en het radioprogramma Met het oog op morgen van de NOS. Hij schreef boeken over Suriname, Nieuw-Guinea, de jaren zeventig en een aantal biografieën.
Hans Goedkoop is historicus, biograaf en literatuurcriticus en presentator van Andere Tijden, het historische televisieprogramma van NTR en VPRO. Vorig jaar verscheen van hem De laatste man over zijn grootvader die vanaf 1948 als officier en later bevelhebber diende in Indië.
Afscheid van de koloniën verschijnt bij Atlas-Contact, paperback, 608 blz., € 45,00
zaterdag 2 februari 2013 | 16:00 – 18:00 uur | Boekhandel Schreurs & De Groot, Weteringschans 173, Amsterdam
In Memoriam Rolf van der Marck 1935-2013
door Michiel van Kempen
Het leek er soms op dat hij 24-uurs diensten draaide: bij nacht en ontij kon je Rolf van der Marcks commentaren verwachten op brandende maatschappelijke kwesties. Zijn vlijmscherpe reacties op zijn eigen website, Suriname Stemt, en hier op Caraïbisch Uitzicht, volgden weinig minuten op een persbericht dat hem niet zinde. Hij was vaak de eerste om te reageren op een Facebook-bericht, en wanneer er een reactie verscheen op een van zijn eigen teksten, dan stond er een minuut later alweer een reactie van zijn hand onder. Op donderdag vroeg hij me om 7 minuten over 5 in de ochtend hoe hij toch een bijschrift onder een foto geplaatst moest krijgen. De avond van diezelfde dag overleed hij, op weg naar het Academisch Ziekenhuis in Paramaribo.
lees verder…Oom Will heengegaan
Willebrod Berthold Axwijk, oom Will, zoals velen hem kennen, is vandaag overleden. De nestor onder de sportjournalisten was kort opgenomen in het ziekenhuis. Hij is 83 jaar geworden.
lees verder…
RSS
Facebook
Twitter
