“Limbojaans”
door Asruf Muradin
Je ziet zelden zulke metamorfoses als welke Cliff Limburg heeft geëtaleerd. Cliff wordt verfoeid door echte journalisten in Suriname. Dat is niet zonder reden. In de fronttijd heeft deze radioman op alle slakken van Front zout gelegd. Hij maakte propaganda voor de NDP. Dat is beloond met een baan op het kabinet en staat op de payroll van de Surinaamse overheid. Vanaf de dag dat hij in dienst trad ziet Cliff kans om dezelfde zaken die hij vroeger afkraakte niet meer te bespreken.
Het gaat bij deze radiomaker dan ook niet om een objectieve werkwijze maar pure propaganda via de staatsradio SRS.
De staatsmedia dient ontzuild te zijn omdat alle Surinamers die belasting betalen daarvoor opdraaien. De bevolking is eigenaar van de staatsmedia en de bevolking bestaat uit burgers van alle partijen. De staatsradio is niet van een politieke partij om constant propaganda te voeren voor een partij.
De staatsmedia is voor overheidsmededelingen, binnenlands- en buitenlands nieuws. Om het beleid van de regering bekend te maken, instructies aan de bevolking te geven over plannen die zijn gemaakt, DNA vergaderingen, objectieve nieuwsgaring, objectieve interviews. Cliff Limburg doet dat niet. In alles zie je zijn partijpropaganda. Het is misbruik van de media die door alle burgers wordt betaald.
Oneigenlijk misbruik van de staatsmedia voor partijpolitieke doeleinden. Je ziet het aan de werkwijze. Alles is er op gericht om oppositieleden te schaden. Als hij vragen stelt aan de oppositie dan is het de bedoeling om hen uitspraken te ontlokken die tegen hen werken. Kritische vragen stelt hij dan weer niet aan NDP kopstukken. Hij vroeg Ramon Abrahams niet voor een interview in verband met het opdrogen van het OW budget voor 2013 maar zocht de VHPér Asis Gayadien wel op om hem aan de tand te voelen.
De eenzijdigheid is doorzichtig voor de meeste mensen met een gezond stel hersens. Alleen mensen die niet zelf kunnen nadenken en afgaan op wat hen wordt verteld geloven hem wel. Wees consequent en stel ook kritische vragen aan de coalitie want je werkt voor het land en niet voor de president, hij betaalt je niet uit zijn eigen zak, je krijgt geld van de staat en werkt voor de staat, niet voor een persoon.
Ik begrijp dat mensen die als loyalisten zijn beloond voor bewezen diensten door de NDP hun dankbaarheid tonen door slaafs te volgen en aan persoonsverheerlijking doen. De doorzichtigheid spat ervan af. Wie het zelf niet zien zijn de spelers in deze soap, dat is Cliff Limburg en die hele reutemeteut van de NDP. Ik zou tevreden zijn met een interview van Cliff Limburg met Ramon Abrahams. Het moest ongeveer zo gaan.
Cliff Limburg: “Meneer Abrahams, laten we niet omheen draaien, say’du nanga moni fu OW, a budget no kan kba afpasi?’
“Wel, eeeh, wij hebben de aannemers betaald en de rekeningen stapelden zich op, sommige facturen waren wegens onvoorziene onkosten hoger uitgevallen.”
“Ja, ahem, u heeft wel werk onderhands gegund aan familie en vrienden, dat kunt u toch niet doen meneer Abrahams, dat is nepotisme?’
“Waar staat het geschreven dat het niet mag, familie en vrienden zijn ook Surinaamse staatsburgers en ze willen ook verdienen, het is nu onze beurt om geld te verdienen, we zijn eerlijk bezig, weet je hoeveel tijd een openbare aanbesteding vergt?”
“Meneer Abrahams, u stelt mij een wedervraag, maar ik lei dit interview. Parbode heeft gezegd dat je hebt gestolen van de baas, dat is in dit geval de overheid en u heeft een zaak aangespannen, bent u niet bang dat u verliest, want laten we eerlijk wezen, je hebt een rommeltje van het ministerie gemaakt, de president heeft u niet weggestuurd omdat u zo goed was?”
“Meneer Limburg, don’t go there, moet ik je ook voor het gerecht slepen, luk’bun nanga mi, wie denk je wel dat je bent, yu loser, meneer Limburg je bent een verrader van land en volk?”
“Meneer Abrahams, bedankt voor dit interview.”
[van Nospang.com, 6 oktober 2013]
muradinasruf@gmail.com
RSS
Facebook
Twitter
