Het Gym brengt multiculturele nuance terug
Ze is hard op weg om een bekend schrijfster te worden in Nederland: de in Suriname geboren Karin Amatmoekrim. Haar vierde roman Het Gym is goed ontvangen door de Nederlandse media. Het boek gaat over het Surinaamse pubermeisje Sandra uit een achterstandswijk dat naar het gymnasium gaat, het hoogste niveau van het middelbaar onderwijs.
Karin Amatmoekrim noemt het gymnasium, waar ook Latijn en Grieks worden gegeven, een school voor de intellectuele elite. “Je moet meer dan vwo-advies hebben. Er zitten bijna alleen maar witte kinderen op.” In het boek loopt Sandra aan tegen de verschillen tussen haar en haar klasgenoten. Zo blijkt ze de enige te zijn die geen muziekinstrument speelt.
Het leven van Sandra lijkt verdacht veel op dat van de schrijfster. “Ik wilde laten zien hoe de samenleving eruit ziet in de extremen. Ik heb dat zelf zo meegemaakt.” In de eerste klas werd ze daar ‘keihard’ mee geconfronteerd, zegt ze. Pas nu ze zelf moeder is beseft ze hoe zwaar het was. “Kinderen zijn best sterk en flexibel. Pas als we ouder worden vinden we het zielig.”
Multiculturele samenleving
Dat er veel aandacht is voor haar boek, komt volgens Amatmoekrim doordat Nederland de afgelopen jaren zich van de multiculturele samenleving heeft afgekeerd. “Het was sexy om te zeggen dat de multiculturele samenleving is mislukt. Dit boek is een tegengeluid.” Dat dit positief wordt gewaardeerd doet haar goed, omdat ze de laatste tien jaar erg teleurgesteld was geraakt in Nederland.
De discussie over straatjongeren moet volgens haar los gezien worden van hun etnische achtergrond, want het gaat om de sociale klasse. Als Het Gym kan bijdragen aan het terugbrengen van de nuance in de discussie dan is het boek een succes, vindt ze. De schrijfster kan zich ook wel vinden in de redenering dat haar boek een antwoord is op Alleen maar nette mensen van Robert Vuijsje, dat geschreven is vanuit het perspectief van de blanke elite op de lage zwarte klasse.
Gymnasium
Amatmoekrim vindt niet dat haar boek een negatief beeld schept van het gymnasium. Integendeel: “Als je goede cijfers haalt ben je een goede leerling. Afkomst en etniciteit hebben er niks mee te maken.” Ze gaat haar best doen om haar kinderen ook op een gymnasium te krijgen, zegt ze lachend.
[RNW, 23 november 2011]
RSS
Facebook
Twitter
