Olga Orman – Heimwee
Lopend langs je wit satijnen randen
Liggend in je korrelige glazen handen
Voel ik mijn begraven navelstreng
Liggend in je korrelige glazen handen
Voel ik mijn begraven navelstreng
Spartelend in je schoon schuimend bad
Deinend op je azuren zilte mat
Voel ik mijn gemiste vlot
Wandelend over je geel gloeiende glooiingen
Struinend door je groen getooide plooiingen
Voel ik mijn ontwortelde cactus
Klauterend op je grijs granieten ruggen
Turend naar je karmijnrode bruggen
Voel ik mijn groeiend verlangen
Nog eens ooit terug.
[Uit: Met de wil elkander bij te staan, 2004]
RSS
Facebook
Twitter
