Nieuwsuur verkondigt wartaal over Suriname
door Jan Gajentaan
Het Nederlandse actualiteitenprogramma Nieuwsuur heeft veel verbazing gewekt met een tweedelige reportage over Suriname, die gepresenteerd werd door Eelco Bosch van Rosenthal. De reportage werd aangekondigd op de website van Nieuwsuur onder de titel “Suriname heeft weer zelfvertrouwen”.
Door Nieuwsuur wordt gesuggereerd dat Suriname zich de afgelopen jaren “uit de crisis heeft gevochten” en dankzij Bouterse “weer zelfvertrouwen heeft”. Dankzij het beleid van Bouterse zouden de investeerders “staan te trappelen”, aldus Nieuwsuur.
Na enkele minuten lang deze baarlijke nonsens aangehoord te hebben, kon ik het niet meer aanzien en heb mijn TV-toestel uitgeschakeld. Ik kan dus niet over de reportage als geheel oordelen. Als de redactie van Nieuwsuur de moeite had genomen om even op de website van de Centrale Bank van Suriname te kijken, hadden ze kunnen lezen dat Suriname al meer dan 10 jaar stabiele economische groeicijfers heeft van tussen de 4 en de 5%. In de periode 2007/2008 was het zelfs nog iets hoger, ik meen tussen de 5 en de 6%.
Deze mooie economische groeicijfers zijn te danken aan het stabiele monetaire en financiële beleid dat vanaf het jaar 2000 is ingezet door het tandem Telting (Governor CBvS) en Hildenberg (minFin). Tot op zekere hoogte is dit beleid voortgezet door de huidige regering met Hoefdraad als Governor CBvS. Het huidige financiële en monetaire beleid vertoont echter heel veel scheuren en gaten. Dit is ook de reden dat de huidige coalitie al drie ministers van Financiën heeft versleten.
De huidige regering zal vermoedelijk goede intenties hebben – daar ga ik altijd maar vanuit – maar is niet in staat geweest de uitgaven van de overheid onder controle te brengen. Integendeel, deze zijn in de periode 2010 – 2014 ongeveer verdubbeld. Normaliter leidt een dergelijke groei van de overheidsuitgaven tot een hoog inflatiecijfer.
Het feit dat de inflatie nog onder controle is kunnen we beschouwen als een prestatie van Hoefdraad, maar de grote vraag is, wat voor kunstgrepen hij daarvoor heeft moeten toepassen. Zo vindt er allerlei gegoochel plaats met de monetaire reserve van het land. En de overheid stelt het betalen van haar rekeningen steeds verder uit, waardoor voorkomen wordt dat er teveel geld ineens in het systeem wordt gebracht ( dus blijft de inflatie onder controle).
Juist vanwege dit minder stabiele beeld van de overheidsfinanciën, in combinatie met dalende grondstoffenprijzen, zien we nu dat veel grote investeerders aan het treuzelen zijn geslagen. Dezelfde investeerders stonden in 2009/2010 nog te trappelen om naar Suriname te komen.
Natuurlijk is het zo, dat delen van de Surinaamse maatschappij profiteren van het huidige beleid. De regering heeft duizenden ambtenaren aangenomen en de salarissen van bepaalde categorieën overheidsdienaren fors verhoogd door de implementatie van Fiso 2. Ook wordt er fors geïnvesteerd in bepaalde sociale projecten, zoals de Naschoolse Opvang. De vraag is echter, in hoeverre dit een houdbare zaak is, gezien het hoog oplopende overheidstekort.
Wat de crisis ons heeft geleerd, is dat een zeepbel door te hoge overheidsbestedingen levensgevaarlijk is voor een land. We hebben de ontsporing gezien van Griekenland. We zien het nu gebeuren in Venezuela. Als Suriname niet heel snel komt met een geloofwaardig herstelprogramma, zal het land waarschijnlijk ook in de gevarenzone raken. Een ieder die een beetje bij de tijd is kan dat zien, maar de redactie van Nieuwsuur zit kennelijk te slapen.
[van GFC Nieuws, 7 april 2014]
RSS
Facebook
Twitter
Beste mijnheer Gajentaan,
Ik werd gewezen op uw blog over het Suriname-tweeluik dat Nieuwsuur vorig weekend uitzond. Als maker (samen met Harmen Boerboom, NOS-correspondent in Paramaribo) wil ik graag kort reageren. Want als u uw televisie niet al na enkele minuten had uitgezet en de reportage, alsmede die van de volgende dag, gewoon had uitgekeken, dan had u waarschijnlijk een ander blog geschreven.
Om te beginnen: u schrijft de tekst dat “investeerders staan te trappelen om naar Suriname te komen” aan mij toe, maar dat zeg ik nergens. Wel vertel ik dat Nederlandse Surinamers de remigratie steeds vaker weer aandurven, en dat Chinese (en andere buitenlandse) investeerders het land steeds vaker weten te vinden – en zo is het ook.
Wat betreft uw lof voor de vorige gouverneur van de Centrale Bank, Telting: die heeft inderdaad de rommel onder Wijdenbosch opgeruimd. Maar dat deed hij door de zwarte wisselkoers te legaliseren, een omstreden besluit, dat twee wisselkoersen deed ontstaan. Bouterse heeft de SRD gedevalueerd en die wisselkoers terug naar een realistisch niveau gebracht, waarmee de wisselkoersen nu stabiel zijn.
Het monetair beleid (waarvoor IMF en Wereldbank Suriname loofden) had inderdaad geen grote rol in de reportage, ook al omdat het ons toegezegde interview met Hoefdraad op het laatste moment door hem werd afgezegd.
Dat de overheidsuitgaven niet onder controle zijn gebracht, zoals u schrijft, kwam in beide reportages uitvoerig aan bod. Zowel leden van de oppositie als bestuurskundige Boldewijn waren zeer kritisch. Voor uw overtuiging dat Suriname uiteindelijk een soort Venezuela of Griekenland wordt, is naar ónze overtuiging geen enkel bewijs.
De bottom line: wij zijn niet over een nacht ijs gegaan bij het maken van de reportages, en hoewel ik een passant was, kent collega Boerboom Suriname erg goed – hij woont er al jaren. Samen hebben wij veel Surinamers gesproken, ook aanhangers van andere partijen dan die van Bouterse, die erkenden dat er weer beweging in het land zit. Om die reden is Bouterse vooralsnog de grote favoriet bij de verkiezingen van volgend jaar. Niettemin kwam ook de kritiek op zijn beleid (zie boven, maar denk ook aan de monocultuur van het goud) uitvoerig aan bod.
Dank voor uw blog — het houdt ons scherp, ook voor de volgende keer.
Hartelijke groet
Eelco Bosch van Rosenthal
Nieuwsuur