De Surinaamse taalproblematiek (5)
door mr dr W.R.W. Donner
Vooruitgang
“Het merkwaardige doet zich nu voor, wanneer ik rondom me kijk naar mensen die het maatschappelijk ver geschopt hebben, dat het uitsluitend gebruik van het Nederlands nauwelijks een voorsprong schijnt te hebben opgeleverd. Er zijn aanmerkelijk meer academici (zover ik kan nagaan) voortgekomen uit de groep die zich voornamelijk van de eigen inheemse taal bediende, dan uit de categorie van de snobs en de zogenaamde nette jongens die bij voorkeur het Nederlands hanteerden. Echt een onderwerp voor een proefschrift. Daarbij ware tevens een vergelijking te maken met de Friezen en een onderzoek in te stellen naar de vraag of de uitsluitend Friessprekenden een achterstand vertonen in het Nederlandse onderwijsstelsel. En wat te denken van de Hindoestanen en Antillianen? De Antillianen spreken bijna uitsluitend Papiamentu maar hebben aanmerkelijk betere schrijvers opgeleverd (in het Nederlands wel te verstaan) dan Surinamers die prat gaan op hun beheersing van het Nederlands. En ook voor de Hindoestanen schijnt het gebruik van het Sarnami nooit een handicap gevormd te hebben voor maatschappelijke vooruitgang.” Tot zover het citaat uit Swietie Sranang.
Maatschappelijke positie in Nederland
Ook in Nederland schijnt beheersing van de Nederlandse taal geen enkele voorsprong te hebben opgeleverd. Meer en meer geven de Nederlanders de voorkeur aan Marokkanen en andere allochtonen waar Nederland toch niets mee te maken heeft gehad. Allerlei visumbepalingen verhinderen dat wij het land binnenkomen. Mijn schoonzoon, een Costaricaan die geen woord Nederlands spreekt of verstaat en zijn hele leven geen spat arbeid heeft verricht, kreeg binnen acht maanden de Nederlandse nationaliteit. De zoon van een bekende Surinamer, die met een Iranese vrouw met de Nederlandse nationaliteit getrouwd was, moest vier jaar vechten om genaturaliseerd te worden. We krijgen geen voorkeursbehandeling en niemand schijnt enige verwantschap te verbinden aan het feit dat wij Nederlands spreken. Onze ministers worden op Schiphol zonder egards behandeld en men ziet ons liever gaan dan komen.
Politiek
De afgelopen jaren zijn de volgende landgenoten met veel misbaar uit het Nederlandse politieke machtscentrum verwijderd: Oedayraisingh Varma, Remak, Kortram (Tweede Kamer), de Faria (wethouder Rotterdam), Buyne en Belliott (wethouders Amsterdam), Bijlhout (staatssecretaris). Vreemd genoeg allemaal vrouwen, die uitsluitend Nederlands spreken. Marokkanen en Turken die nauwelijks Nederlands spreken zijn overal in opmars. Kijk maar: ze hebben al een burgemeester in de tweede grootste stad van Nederland [Rotterdam – red.]. Hadden een staatssecretaris (mevrouw Albayrak, thans waarnemend fractieleider van de PVDA). Hebben in de Tweede Kamer meer dan tien leden tegenover twee Surinaamse. (Er zijn evenveel Marokkanen als Surinamers in Nederland (circa 300.000). Meer dan de helft van de Marokkanen heeft niet eens de Nederlandse nationaliteit dus zijn als kiezers oninteressant, als men hen zou willen aantrekken uit een oogpunt van stemmenwinst. Toch heeft men ze liever in hoge functies in de politiek dan Surinamers. De gemeenteraden wemelen van ze. Daar kan ik als ex-bestuurslid van de VVD en vertegenwoordiger van Rotterdam in de algemene vergadering van deze partij wel van meepraten. Ik had steeds de grootste moeite de partijgenoten te enthousiasmeren voor onze landgenoten. De dag dat de Moslima zullen besluiten hun hoofddoek af te zweren, zullen ze ook de Surinaamse vrouwen verdringen uit de baantjes van het tweede plan zoals winkeljuffrouw.
[vervolg klik hier]
RSS
Facebook
Twitter
