Riad verantwoordelijk uitlekken vertrouwelijke informatie door Nita Ramcharan Jammer dat de onvolprezen Netflix serie The Blacklist na... Lees verder →
Categorie: Journalistiek & Nieuwe media
Nieuw tijdschrift OnsEigen magazine
door Steven Seedo
OnsEigen magazine is de naam van Surinames jongste tijdschrift. De officiële launch vindt in de eerste week van januari plaats, maar voor de aankomende feestdagen ligt hij wel al in de winkels. “Er zijn heel weinig mensen in ons land die Suriname op een leuke manier promoten. Vandaar dit initiatief om een magazine op de markt te brengen, waardoor wij de samenleving op een positieve manier kunnen beïnvloeden”, vertelt Saskia Leakat de motor achter het blad. “Vooral buitenlanders hebben een negatief beeld over Suriname.”
Dit is volgens haar te wijten aan de manier waarop ze geïnformeerd zijn. De focus in OnsEigen magazine zal vooral gericht worden op nieuwe dingen op het gebied van toerisme, gezondheid, bedrijfsleven en investeringsmogelijkheden. Naast Suriname zal het blad ook in Nederland te verkrijgen zijn. OnsEigen magazine is een kwartaalblad en kost SRD 10 per exemplaar. “Dat maakt het voor eenieder rendabel om zo een blad per kwartaal aan te schaffen. SRD 10 in drie maanden is realiseerbaar voor elke Surinamer”, stelt Leakat. Tot slot verklapt ze dat dat er in de tweede editie, die in maart verschijnt, een interessant stuk zal staan over een ziekenhuis dat in het district Wanica wordt opzet.
[uit De Ware Tijd, 17/12/2010]
Bouke Jagt klaagt misleidende boekreclame AD aan
Toelichting Reclame Code Commissie
Behandeling 16 december 2010 om 10.30 uur
Dossier 2010 00882
Klacht Bouke Jagt, Den Haag, over AD Algemeen Dagblad
Inzake: Het AD Algemeen Dagblad heeft in november 2010 een collectie goedkoop herdrukte boeken in acht advertenties aangeprezen als De volledige collectie Nederlandse Klassiekers. Ik schreef daarover op 6 november 2010 aan het AD. Het AD heeft noch op mij, noch op uw commissie gereageerd.
Geachte commissieleden,
De toelichting gaat over drie punten: waarom deze klacht bij de commissie?
Welk belang heeft de koper/consument?
En iets over het algemeen cultureel belang dat achterwege bleef in mijn klacht.
1. Waarom deze klacht?
Uw Commissie heeft zich in uitspraak 06.0540 gericht tegen De Telegraaf die een onjuiste superlatief gebruikte. In 08.0041 heeft uw commissie een reclame-uiting afgekeurd die ten onrechte iets absoluuts, ˗ puur natuurlijk, ˗ gebruikte. In 08.0042 kon een schromelijk overdreven aanbod van een loterij volgens uw commissie niet door de beugel en in 08.0412 keurde uw commissie een onjuiste aanduiding “totale leegverkoop” af. Mijn klacht kan m.i. door u ontvangen worden omdat het gaat om een onjuiste, absolute en schromelijk overdreven aanbieding van een groot landelijk dagblad dat terecht gewaardeerd wordt vanwege sportverslagen en onderzoeken naar aanbod van consumpties als haring en oliebollen.
2. Welk belang heeft de koper/consument? Dat hij niet misleid wordt door de aanbieding: de volledige collectie Nederlandse klassiekers in één keer thuisbezorgd. Dat is misleidend. De aangeboden collectie kan in geen enkel opzicht volledig genoemd worden. De aangeboden collectie bevat niet de genres (epiek, lyriek, didactiek) die de Nederlandse literaire canon kent en die terugkomen in het aanbod in boekwinkels en literaire prijzen. De reeks miskent de historische ontwikkeling en doet voorkomen dat de Nederlandse literatuur bestaat uit twee 19e-eeuwse werken en 18 werken uit de 20e eeuw. Er komen titels in voor die tot de literaire canon gerekend worden, maar het geheel blijft een systeemloze herdruk van proza dat ooit goed verkocht of verfilmd werd en dat hopelijk weer massaal verkocht kon worden. De koper wordt in de waan gebracht dat hij alle voornaamste schrijvers heeft gekocht, terwijl hij zich een commerciële collectie heeft aangeschaft die zelfs bij lange na niet de belangrijkste schrijvers sinds 1860 bevat.
3. Bij het niet eerder vermelde algemene culturele belang en mijn
persoonlijke betrokkenheid, zou uw commissie verdeeld kunnen zijn. De tijden zijn immers veranderd. In de jaren zestig en zeventig ˗ magere jaren – wist bijna niemand wie de vrouwen van topvoetballers waren, maar bijna iedereen kende de literaire schrijvers. In het middelbaar onderwijs werd Nederlandse letterkunde gedoceerd.
Op de universiteit werd de literatuur sterker analytisch benaderd. Bij dag- en weekbladen werd de literatuur bijgehouden. Het was chic voor een dagblad of weekblad om een literaire auteur als medewerker te hebben. Wij golden als een hooggeletterd land.
Nu is – in onze periode van obesitas – het omgekeerde het geval. Televisiekijkers en lezers leven mee met fraai gewimperde echtgenotes van topvoetballers die soms een eigen loopbaan volgen.
Roem bestaat uit op de televisie komen. De grootste afzet of hoogste prijs betekent altijd de hoogste kwaliteit. Geen sterveling kent een literaire schrijver. Op de middelbare scholen wordt geen uur aan literatuur verspild.
Het universitair niveau is bedroevend. Bij de dag- en weekbladen zijn basisbegrippen van literatuur onbekend. De columnisten die romans of gedichten hebben geschreven, zijn niet beter dan de columnisten die zich op sportverslagen of cabaret hebben toegelegd. Minister-president A.A.M. van Agt noemt het Nederlands een regionaal dialect. We hebben veel meer analfabeten. Nederland is een laag geletterd land geworden.
Waar klaagt die krasse knar eigenlijk over ˗ zou u kunnen denken. Beter een half ei dan een lege dop, nietwaar? Dan kan ik enkel de overtuiging aanvoeren dat de literatuur een onontbeerlijk, vitaal bestanddeel van die duizendjarige Nederlandse cultuur en die cultuurtaal vormt. Dat de Nederlandse literaire canon ieder aangaat, die weet en waardeert Nederlands te zijn. Onuitroeibaar lijkt ten onzent de misvatting dat schrijvers en kunstenaars moeten lijden zonder erkenning voor hun werk. Dat is geen traditie maar een schande. Het is scha(n)delijk voor een natie en een cultuur als de voornaamste schrijvers en kunstenaars genegeerd of geringschat worden. Dan mogen zulke advertenties die het AD plaatste niet het toch al zo slecht voorgelichte publiek om commerciële redenen op een dwaalspoor brengen.
Dat zijn de redenen waarom ik uw Commissie verzoek de klacht gegrond te verklaren en tot publicatie van uw afkeuring over te gaan.
Amsterdam, 16 december 2010
Stichting Julius Leeft! jubileert met twee boekpresentaties
Op zondag 12 december presenteert Stichting Julius Leeft! (SJL) in samenwerking met uitgeverij Meulenhoff en Paradiso de bundel Suriname en ik. Ook verschijnt die dag het jubileumboek Onverwerkt verleden… over vijf jaar SJL.
In Suriname en ik vertellen mensen uit Nederland en Suriname over hun band met Suriname. Enkele van de auteurs zijn Noraly Beyer, John Leerdam, Roger van Boxtel, Jessica Dikmoet, Joan en Kathleen Ferrier, John Jansen van Galen, Gerda Havertong, Roy Khemradj, Antoine de Kom, Michiel van Kempen, Jan Pronk, Anil Ramdas en Gerard Spong. Het eerste exemplaar wordt 12 december uitgereikt aan Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam.
Het jubileumboek Onverwerkt verleden… verschijnt bij de viering van dit eerste jubileum van SJL. In de afgelopen vijf jaar bracht SJL van initiatiefnemer en producent John Leerdam spraakmakend muziektheater met bekende acteurs en politici als Thom Hoffman, Maartje van Weegen, Job Cohen, Mark Rutte en Denise Jannah. De rode draad in de jaarlijkse voorstellingen is de speciale relatie tussen Nederland en de vroegere koloniën en ontwikkelingslanden.
In 2009 had SJL nog daverend succes met de voorstelling Claus! in Koninklijk Theater Carré over het leven van wijlen prins Claus en zijn passie voor ontwikkelingssamenwerking. Koningin Beatrix was destijds aanwezig in het publiek. Andere voorstellingen waren De Tranen van Den Uyl, Dubbelspel/Changa!, Kain Pikul – Geblinddoekte verhalen, Amandla! en De Nacht van Schmelzer.
Dit jaar kiest SJL dus niet voor een voorstelling, maar voor deze boekpresentaties en een discussie over vijf jaar SJL. Dit zal in Paradiso plaatsvinden onder leiding van Yoeri Albrecht en Lennart Booij. Ook komen de mooiste teksten en songs uit de muziektheatervoorstellingen nog een keer voorbij, met onder meer Paulette Smit, Izaline Calister, Tutu Puoane, Manoushka Zeegelaar Breeveld en Pascale Kaitjily.
Datum: zondag 12 december
Plaats: Paradiso, Amsterdam
Aanvang: 14.30 uur, deuren 14.00 uur open.
Kaartverkoop is gestart op 13 november via www.paradiso.nl
Het circus van de rampenjournalistiek
Hans Jaap Melissen biedt in Haïti, een ramp voor journalisten een fascinerende blik achter de schermen van de rampenjournalistiek. Als één van de meest ervaren oorlogs- en rampenverslaggevers van Nederland reist hij razendsnel af naar Haïti, nadat het op 12 januari 2010 door een aardbeving is getroffen. Hij belandt tussen ‘puinpaparazzi’ die jagen op het ergste slachtoffer, met het hoogste aantal gestorven familieleden. Melissen doet eerst zelf mee aan deze aardbevingssafari, maar na verzoeken om ‘heftige/emotionele’ reportages voor de Nationale Radio- en Televisieactie voor giro 555, zegt Melissen de emotiejournalistiek vaarwel.Hij besluit te bekijken wat waar is van alle bombastische kreten die de media in zijn geslingerd. Als hij bijvoorbeeld onderzoekt of er 300.000 tot 500.000 doden zijn gevallen, ontdekt hij niet alleen dat die getallen door de corrupte overheid zijn verzonnen, maar ook dat veel media liever die regering blijven geloven. Ook de media moeten de ramp aan het publiek verkopen.Melissen vertelt in dit boek met veel vaart en ook ironie waarom hij wel vol goede moed naar oorlogen in Irak, Afghanistan of Libanon afreist, maar het rampencircus liever aan zich voorbij laat trekken.
Over de auteur
Hans Jaap Melissen (1968) is één van de meest ervaren oorlogs- en rampenverslaggevers van Nederland. Hij werkt al vele jaren voor ondermeer de Wereldomroep en de NOS en talloze radio- en televisieprogramma’s.
Boekgegevens
Haïti, een ramp voor journalisten. Puinpaparazzi, televisieacties en rampeninflatie.
Hans Jaap Melissen
ISBN 9789460221255
Paperback
192 pagina’s
€ 17,50
Uitgever: KIT Publishers
Headlines hetzelfde inhoud veranderd
door Jerrel Pinas
Geboren in Groningen en opgegroeid in Eindhoven. Verhuisd naar Suriname, gekleurd en toch weer misplaatst. Surinaamse woorden met Hollands accent; weer net buiten de boot. Ook als je acht bent, kun je worstelen met je identiteit.
‘Aan alle Surinamers ter wereld,’ dat was de openingszin van de eerste speech van premier Henck Arron in het onafhankelijke Suriname op 25 november 1975. Hij was een fenomenaal orator, een echt staatsman. Zijn politieke genialiteit deed menig tegenstander goed nadenken alvorens de aanval te openen.
Meneer Moezel
Een gewone ambtenaar, meneer Moezel, drukte uit eigen beweging en middelen een stencil met dezelfde titel, maar met een iets andere inhoud. In dat pamfletje, dat hij uitdeelde voor het Statengebouw aan leden en voorbijgangers, riep hij Surinamers op om elkaar een bloem te geven en te feliciteren met de komende onafhankelijkheid. Hij deed dat in de overtuiging dat hij zijn steentje moest bijdragen aan Suriname. Deze opmerkelijke handeling haalde de headlines van De West op 21 november 1975.
Ik deed een kort onderzoek naar de aanloop naar die eerste Srefidensiviering voor mijn nieuwste project. Daarvoor las ik alle kranten van De West van 1 oktober tot 31 december 1975. Een nieuwe wereld ging voor mij open. Op de voorpagina’s las ik een gedetailleerd overzicht van Nederlands, Amerikaans en Europees nieuws met enkele Surinaamse advertenties.
Pagina 2
Het Surinaamse nieuws stond vaak genoeg op pagina twee. De aankondiging van de Surinade, een jaarlijkse Surinaamse happening, werd gedaan met het gezicht van een Nederlandse clown. Die contrasten zie ik nu, maar toen waren ze normaal.
De aanwezigheid van premier Den Uyl tijdens de Tweede Kamerdebatten over de Surinaamse onafhankelijkheid stond in Suriname op de voorpagina. Toen de Kamer instemde met het Rijksvoorstel voor de aanvaarding van de onafhankelijkheid, kon je de zucht van verlichting van sommige Kamerleden bijna horen bij het lezen van de ‘Surinaamse’ hoofdlijnen.
De verhalen die ik jarenlang had gehoord over vechtende politici, verbijstering van en spanningen tussen mensen, de exodus van Javanen en nog zo veel meer, begonnen voor mij te leven op de fragiele en gevlekte pagina’s.
Kinderjaren
Beelden uit mijn kinderjaren kwamen naar boven. Een grote Master Mind voor Sf5,95 (Nf11,90) en Signally naaimachines bij Singer op afbetaling voor dertig gulden deden mij in het stille, nieuwe en door Nederland betaalde Nationaal Archief van Suriname, soms luidop lachen. De jonge, vriendelijke medewerkers herinnerden mij een paar keer eraan dat ik de volgende dag terug kon komen, omdat het alarm nu wel ingeschakeld zou worden.
Ik mocht alles op de tafel laten liggen. Het enige dat ik moest doen was een reepje nieuw papier tussen de vergeelde pagina’s plaatsen. Dat zou mijn speurtocht de volgende dag vergemakkelijken.
Headlines
De headlines van 35 jaar geleden zou je gewoon kunnen pakken en plaatsen in de kranten van vandaag. Bruynzeel in de problemen. Gebrek aan kader. Reisjes van politici. Guyana zoekt contact met Suriname. Aanrijdingen met ernstige of dodelijke afloop waren er ook, maar veel minder.
Uitnodigingen voor feestjes hier en daar en de wachtdienstregeling van medici en apotheken staan er nu nog, zoals al die jaren geleden. Terwijl ik las dacht ik: ‘Er is veel gebeurd, maar wat is er echt veranderd?’
De voorpagina’s vertellen nu ons nieuws. Wij staan voorop. Arron stelde in zijn eerste onafhankelijkheidsrede, dat het onze primaire taak is te zoeken naar hetgeen dat ons bindt, en niet naar datgene dat ons scheidt.
Dobru
In de headlines van alle Surinaamse kranten van 13 augustus 2010 zegt de huidige president van de Republiek Suriname: ‘Ik zal een president zijn voor alle Surinamers, waar zij zich ook bevinden. Ik doe dit niet om mijn persoonlijke overwinning te vieren, maar om mijn volk te dienen.’ Misschien hadden zij de voorzet van Robin Raveles, Dobru, begrepen die in 1974 dichtte: ‘Minder praten, trachten meer te doen, minder praten’.
Toen ik het Nationaal Archief verliet, dacht ik maar aan één ding: door twee handtekeningen, een oceaan van elkaar verwijderd, werd een rijksgenoot gedoopt tot Surinamer. Ik kies om de inhoud van die 35 jaar oude headlines te helpen veranderen.
Jerrel Pinas is schrijver van de kinderboekenserie Jack en Mia (BiosLogos) en motivational speaker.
Bridget Jones Travel Award
Arts researchers or practitioners living and working in the Caribbean are eligible to apply for the Bridget Jones Travel Award, the deadline for which is the 10th January 2011. The winner of the award will present their work at the Society for Caribbean Studies Annual Conference, which will be held at the National Museums, Liverpool from 29th June – 1st July 2011. If you are an arts practitioner or researcher (postgraduate, postdoctoral or professional) living and working in any region of the Anglophone, Hispanic, Francophone or Dutch speaking Caribbean, you may apply for the Award. The successful recipient will receive £650 towards travel expenses and, in addition, a full bursary to cover conference fees and accommodation. Applications are especially welcome from individuals with no institutional affiliations. We encourage applications from across the arts: from visual artists, performers, creative writers, film-makers, folklorists, playwrights etc.
For more information on the Bridget Jones Travel Award and the Society for Caribbean Studies, visit the Society website on www.caribbeanstudies.org.uk
Jamaican cultural historian, social activist, scholar, and novelist Erna Brodber is the winner of this year’s Bridget Jones Award for Caribbean Studies, which is sponsored by the Society for Caribbean Studies. Brodber has done pioneering research on Caribbean oral histories and helped to bring nation languages into the mainstream of world literature. She holds a Jamaican Musgrave Gold Award for Literature and Orature, and her novel Myal won the Caribbean and Canadian section of the Commonwealth Writers Prize. In 2006, Brodber received the Prince Claus Award. She will receive the award at the 34th Annual Conference of the Society for Caribbean Studies. She is also the author of Jane and Louisa Will Soon Come Home, which won acclaim for its experimental structure. This conference took place at the University of Southampton on July 7 -9, 2010.
Presentatie Een koloniale speeltuin
Vrijdag 26 november 2010.
‘Zelfs vlak voor mijn ogen is het mistig. Ik ben letterlijk in de wolken. Is dit het koninkrijk? Een koude dichte mist waarin we elkaar amper kunnen onderscheiden, maar toch een poging doen om ons tot elkaar te verhouden? Ik ben helemaal voor good governance, democratie, begrotingsdiscipline en burgerlijke vrijheden, maar hoeveel zin heeft het om dat van boven op te leggen? Sabotage is een beproefd middel uit de plantagejaren, Nanzi zal hoogtij vieren, wellicht zegevieren.’
Het doek is gevallen voor de Nederlandse Antillen. Op 10 oktober 2010 werden Bonaire, St. Eustatius en Saba ‘bijzondere Nederlandse gemeenten’, terwijl Curaçao en St. Maarten de status van autonome landen binnen het koninkrijk kregen. Aruba heeft die status al sinds 1986. Maar wat is er nog Nederlands aan de eilanden? Hoeveel liefde voelen koninkrijksgenoten onderling? Waarom staan Curaçaose jongeren op straathoeken van Nederlandse steden? En hoe raakten de veranderingen de ziel van de eilanden?
Een koloniale speeltuin van Miriam Sluis schetst de laatste vijf jaar van de Nederlandse Antillen: het krachtenveld op de eilanden, tussen de zes zustereilanden en binnen het koninkrijk der Nederlanden. Én in de Caraïbische en Zuid-Amerikaanse regio, waar Curaçao aan de wieg stond van Venezuela en St. Eustatius de geboorte van de Verenigde Staten inluidde. Tussen de strikte Nederlandse regels en de vloeibare Caraïbische souplesse gaapt een kloof van 8000 kilometer. Daarbinnen heeft iedereen zijn eigen verhaal.
De presentatie van het boek gaat gepaard met een debat; het panel bestaat uit:
Cynthia Ortega Martijn, Tweede Kamerlid namens de ChristenUnie
Cassandra Vrolijk, zij promoveerde op de vraag wat de ontmanteling van de Antillen betekent voor de relaties tussen de eilanden en die met Nederland
Francio Guadeloupe, cultureel antropoloog verbonden aan de UVA
Robert Coblijn, oprichter van het platenlabel en de politieke partij BijlmerStyle. Hij neemt aansluitend het eerste exemplaar van Een koloniale speeltuin in ontvangst.
Waar: Bijlmerparktheater, Anton de Komplein 240, 1102 DR Amsterdam
Wanneer: vrijdag 26 november 14.00-16.00 uur
Over de auteur
Miriam Sluis is sinds 2005 correspondent voor NRC Handelsblad. Ze schreef eerder De Antillen bestaan niet. De Nadagen van een fictief land (uitgeverij Bert Bakker, 2004) en Zoutrif (KIT Publishers, 2008). Een koloniale speeltuin geldt als het laatste deel in de trilogie.
Een koloniale speeltuin. De Antillen achter de schermen. Miriam Sluis.
ISBN 978 90 446 1605 7, paperback, 265 pagina’s, 2010
Meer informatie over het boek vindt u ook op deze website, klik hier
Aanmelden kan via: kolonialespeeltuin@gmail.com
Prem: de journalist is gestorven, de stand up comedian blijft over
door Ton Verlind
Stond ik net op het punt om een lovende column te schrijven over Prem Radhakishun, diskwalificeert onze nationale grote bek zich door de tv-criticus van de Volkskrant te betichten van pedofilie. Foei! De redactie van Matthijs van Nieuwkerk reageert adekwater dan Geert Wilders wanneer het om huisvuil gaat. Mocht buurtregisseur en meisjesverleider Lucassen (om politiek-pragmatische redenen) gewoon in de PVV-fractie blijven: Prem moet zijn plaats als tafelheer in De Wereld Draait Door na zijn faux pas aan iemand anders afstaan. Hulde!
lees verder…Nieuw boek Miriam Sluis tweemaal gedoopt
Op 11 november vindt op Curaçao de presentatie plaats van Een koloniale speeltuin van Miriam Sluis.
Plaats: Instituto Buena Bista
Mohikanenweg 8 (gebouw Orkidia, terrein Capriles Kliniek, via hoofdingang)
Willemstad, Curaçao
Datum: donderdag 11 november 2010, 14.00-15.30 uur
De Nederlandse presentatie vindt plaats op vrijdag 26 november in Amsterdam. Dit is precies vijf jaar na de start-Ronde Tafel Conferentie die leidde tot de ontmanteling van de Nederlandse Antillen.
De presentatie is in de vorm van een paneldiscussie en wordt muzikaal begeleid door Caraïbisch-Nederlandse rappers als Fresku en Gikkels. Miriam Sluis zal aansluitend het eerste exemplaar aanbieden aan Robert Coblijn, oprichter van het platenlabel en de politieke partij BijlmerStyle.
Plaats: Bijlmerparktheater, Anton de Komplein 240 te Amsterdam
Datum: vrijdag 26 november om 14.00 uur. Vanaf 13.30 is de inloop. Om 16.00 uur is er een borrel met signeersessie door Miram Sluis.
Over het boek:
Een koloniale speeltuin schetst de laatste vijf jaar van de Nederlandse Antillen: het krachtenveld op de eilanden, tussen de zes zustereilanden en binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Op 10 oktober 2010 werden Bonaire, St. Eustatius en Saba ‘bijzondere Nederlandse gemeenten’, terwijl Curaçao en St. Maarten de status van autonome landen binnen het koninkrijk kregen. Aruba heeft die status al sinds 1986. Maar wat is er nog Nederlands aan de zes eilanden? Hoeveel liefde voelen koninkrijksgenoten onderling? Waarom staan Curaçaose jongeren op straathoeken van Nederlandse steden? En hoe raakten de veranderingen de ziel van de eilanden?
Over de auteur:
Miriam Sluis is sinds 2005 correspondent voor NRC Handelsblad. Ze schreef eerder De Antillen bestaan niet. De nadagen van een fictief land (Uitgeverij Bert Bakker, 2004) en Zoutrif (KIT Publishers, 2008). Een koloniale speeltuin geldt als het laatste deel in de trilogie.
Meer informatie over het boek vindt u op de website: www.kolonialespeeltuin.nl
RSVP vóór 24 november op publiciteit@pbo.nl o.v.v. Een koloniale speeltuin
Parbode wint VSH-journalistenprijs
Parbode wint de VSH-journalistenprijs, die voor de derde keer is uitgereikt. Parbode schreef een indringend artikel over kindermisbruik. “Tante, bloedt mijn poenie?” was de cover van de 42ste editie. “Wij hebben een week over gedaan voor we kozen voor deze kop. Want sommige dingen kunnen net niet goed vallen in de Surinaamse samenleving”, zegt hoofdredacteur en medeauteur, Armand Snijders, desgevraagd aan Starnieuws. De prijs werd zaterdagavond uitgereikt.
Samen met Romie Raaphorst deed Snijders behoorlijk wat graafwerk om het artikel te kunnen schrijven. Snijders is trots op de VSH-journalistenprijs. De schrijvers krijgen naast een plakkaat ook SRD 7500. Dat is SRD 2500 meer dan de voorafgaande twee keren. Gail Eyk en Gian Moeridjan (Apintie televisie) en Lloyd Groenewoud (Radio Apintie) waren ook genomineerd. Zij krijgen SRD 2000. De vorige twee keren heeft Sky televisie de prijs gewonnen. Deze keer viel Sky niet in de prijzen. De VSH-journalistenprijs wordt uitgereikt in samenwerking met de Stichting ter Bevordering van Journalistiek in Suriname.
Borger Breeveld, voorzitter van de jury, zegt dat er 35 inzendingen waren. 17 van de schrijvende pers, 9 radio en 9 televisie. Hij merkt op dat de kwantiteit is toegenomen in vergelijking met de afgelopen twee jaren, maar de kwaliteit is er niet vooruit op gegaan. Er waren ook gewoon krantenknipsels ingezonden. Veel van de inzendingen beantwoorden niet aan de criteria die worden gesteld. Breeveld merkt op dat de kwaliteit beslist moet worden verbeterd. Hij haalde ook aan dat gerenommeerde media geen inzendingen hebben gestuurd.
[overgenomen uit Starnieuws, 31 oktober 2010]
Ronald Snijders componeert muziek voor jeugdtelevisieserie
Ronald Snijders heeft de muziek gecomponeerd en uitgevoerd voor een nieuwe tiendelige jeugdtelevisieserie De Avonturen van Buck en Tommy.
De filmopnamen werden gemaakt in het binnenland van Suriname en Paramaribo. De hoofdrolspelen zijn de kinderen Buck en Tommy Schinkel, de twee zonen van de Nederlandse regisseur Robert Schinkel die samen met zijn vrouw de film maakte en eerder dit jaar daarvoor in Suriname vertoefde. De film bevat prachtige beelden van schildpadden te Galibi, krokodillen, zeldzame kikkers en dergelijke. Over de muziek van Ronald Snijders waarin diverse fluiten en slagwerk te horen zijn en die werd opgenomen in zijn studio te Delft, zei Schinkel: “Het past er perfect bij”. De avonturen van Buck en Tommy werd onlangs met veel succes geïntroduceerd op 29 oktober tijdens het Cinekid-festival in Amsterdam. De serie is aangekocht door KRO-televisie en zal vermoedelijk begin 2011 worden uitgezonden, en later dat jaar ook in Suriname.
Een indruk van de serie kan mijn zien via YouTube, klik hier
Open Bak Noraly Beyer
Dinsdag 26 oktober wordt de Open Bak in de Amsterdamse Engelenbak gepresenteerd door Noraly Beyer.
Noraly Beyer, van Surinaamse afkomst, maar geboren op Curaçao, kennen we vooral als presentatrice van het NOS Journaal, waar zij in 2008 na 23 jaar afscheid van heeft genomen. Maar Noraly heeft nog vele andere passies. Behalve gesprekken leiden bij debatten en congressen is ze ook regelmatig als actrice in het theater te zien. Deze combinatie belooft een spetterende Open Bak.
Elke week wordt de Open Bak gepresenteerd door een andere presentator. De Engelenbak heeft de deuren weer geopend voor gelouterde professionals, die hun nieuwe programma voor publiek willen testen als ambitieuze talenten die zich voor het eerst presenteren voor een kritisch en onbevangen publiek. De Open Bak is een fenomeen vol theatrale verrassingen en teleurstellingen, bron van ergernis en vermaak en al dertig jaar een broedplaats van talent!
Iedere dinsdagavond om half negen is de Open Bak de ideale plek om je theatrale dromen waar te maken. Bijna alles kan in de Open Bak: cabaret, theater, dans, muziek, stand-up, film, goochelen, mime, acrobatiek, jongleren, buikdansen, rap, musical, modeshow, korte speelfilms, documentaires of een fietsreparatiecursus. Alles is mogelijk als het maar niet langer dan vijftien minuten duurt. Daarmee staat de Open Bak garant voor een spannende én afwisselende avond met gemiddeld zes optredens, aangevuld met een aantal vaste programmaonderdelen. Na afloop kan het publiek in de foyer nog tot in de kleine uurtjes met de artiesten napraten over hun presentaties.
Kaarten voor de Open Bak zijn online te bestellen op www.engelenbak.nl of te reserveren via 020-3202007.
RSS
Facebook
Twitter
