Aletta Beaujon – Enfantine
Het negermeisje
was zeer wit
en trouwde met
een vriend die dat
niet wou
Zij kreeg een
heel zwart kindje
dat zo lief was
veel liever
dan de witte kindjes
die de man zo graag
hebben wou
Het kindje werd
steeds zwarter
en de vader
was toch blij
dat hij haar vader was
Toen kreeg het meisje
als maar
witte negertjes
die de vader
helemaal niet liefhad
U kunt hem altijd
spelen zien
met het hele
zwarte kindje
De appel
van zijn hart
had blauwe ogen
[uit Aletta Beaujon, De schoonheid van blauw / The Beauty of Blue, Haarlem 2009, In de Knipscheer]
RSS
Facebook
Twitter
Mijn man heeft zelfmoord gepleegd om dit gedicht