Leo Vroman – Zalig
Zalig om straks as te wezen
en mijzelf uiteen te vegen,
los van vragen, vrij van vrezen.
De lokale wind en regen
en mijzelf uiteen te vegen,
los van vragen, vrij van vrezen.
De lokale wind en regen
waaien vredig door mij heen.
In dat sissende geluid
druk ik mij dan anders uit.
Ik word iets anders dan alleen.
In dat sissende geluid
druk ik mij dan anders uit.
Ik word iets anders dan alleen.
Maar hoe leer ik zoek te raken
en tussen zoveel andere wolken
aan mijn afwezigheid te wennen?
en tussen zoveel andere wolken
aan mijn afwezigheid te wennen?
Zal ik eerst slierten van mij maken,
daarmee langs een spiegel kolken
en mij niet herkennen?
daarmee langs een spiegel kolken
en mij niet herkennen?
[uit Die vleugels, Amsterdam: Querido, 2013]
RSS
Facebook
Twitter
