Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: poëzie
Ramon Todd Dandaré – Poema/Gedicht
Isla di mi, mi kier
kambia bo fashi
Mi kier sinta pafor
na California
kirbiendo ku piedra
mi nòmber
den santo
i laga olanan
lora bin kit’é.
Mi kier subi riba
bo lombrishi
i tira e flor di kibrahacha
p’é baha ku biento
i kubribo ku oro.
Mi kier dobla e watapana
bir’é kara p’ariba
i saka tur su djus
pa mi yena mi mes k’e forsa
dje primitibo indjan.
Mi kier koi bo kurpa
lor’é boka abou
pa mi hunga ku e tesoro
ku bo ta warda den fondo di bo ser.
Mi kier drenta bo serebo
mané un idea di ayera
mané un hecho di mañan,
mané un unión karnal
mi kier ta den bo
pa bo ta den mi.
Mi kier ta un,
un so ku bo
i mi kier dirihibo mané
un piskadó
ta dirihí su kanoa
p’é tira su tarai.
Mi kier sakabo,
kore bai ku bo
hibabo te na solo
pa mi ponebo riba mundo
na e lugá di más halto,
pa bo ta un dios
ku ta traha su hende
i ta bolbe mat’é
hink’é hundu den bo
fondo kayente.
Isla di mi, mi kier
kambia bo fashi.
je voorkomen veranderen
Ik wil buiten zitten
bij Californië,
met een steen
mijn naam
in het zand schrijven
en de aanrollende golven
hem laten uitwissen.
Ik wil opklimmen naar
je navel
en de kibra-hacha-bloem opgooien
zodat zij met de wind
neer kan dwarrelen
en jou met goud bedekken.
Ik wil de watapana-boom ombuigen
naar het Oosten
en al zijn sap uitpersen
om mijzelf te voeren met de kracht
van de primitieve Indiaan.
Ik wil je lichaam nemen
en het ondersteboven rollen
om te spelen met de schat
die in het binnenste van je wezen huist.
Ik wil binnendringen in je hersens
als van gisteren een idee
als een feit van morgen
als geslachtsdaad.
Ik wil in je zijn
zodat jij in mij kunt wezen.
Ik wil één zijn,
slechts één met jou
en ik wil je bestieren
als een visser
die zijn boot bestuurt
om zijn werpnet uit te werpen.
Ik wil je eruit halen
en met je weglopen
tot aan de zon
om je boven op de wereld neer te zetten
op de allerhoogste plek
zodat je als een god kunt wezen
die de mensen schept
en ze weer vernietigt,
hem diep in je warme binnenste steken.
Eiland van mij, ik wil
je voorkomen veranderen.
[Vertaling: Luis H. Daal]
[uit Watapana, februari 1972]
Paul van Capelleveen – Het nieuwe doen
Het nieuwe doen
Lees een gedicht, desnoods van mij.
Schrijf zomerbrieven. Evenaar
De poolnacht van een schone lei.
Niet, niet doen.
Lees een gedicht, desnoods van mij.
Schrijf zomerbrieven. Evenaar
De poolnacht van een schone lei.
Niet, niet doen.
Voel je knoken,
doe wat je wilt – ik doe het ook.
Verwijder dagelijkse smeerboel.
Verwijder dagelijkse smeerboel.
Niet, niet doen.
Maak je op voor de grote trek.
Doe je te goed aan het nieuwe jaar.
Doe je te goed aan het nieuwe jaar.
[uit Laatste metamorfose; gedichten]
R. Dobru – geen plaats
laat mij
geboren worden in een krot
van de saramaccastraat
op het erf van Bethlehem Bazaar
laat kakkerlakken en luizen
mij ruimte geven
om te komen
spreid de papaja
en kerm
want er is toch geen plaats voor mij
in de herberg
[uit: koenoe, sociale protestgedichten (Paramaribo, 1968)]
Een nieuwe Bernardo Ashetu
Op zondag 11 december wordt bij de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam een nieuwe, ruime keuze uit het nagelaten werk van de Surinaamse dichter Bernardo Ashetu (pseudoniem van Henk van Ommeren) ten doop gehouden onder de titel Dat ik je liefheb. Tegelijkertijd wordt de debuutverhalenbundel van Ruth San A Jong, De laatste parade, voorgesteld aan het publiek. Medewerking aan het programma verlenen o.m. Oscar Harris, Raj Mohan, Felix Burleson en Frank Ong-Alok. Voor het volledige programma, klik hier
Bernardo Ashetu – Palomá
Ik ben Palomá de kikker.
‘s Nachts spring ik hoog, tot aan
de sterren. Maar bij dag, telkens weer,
plof ik neer in dikke modder.
Ik kwaak van bittere woede totdat
ik slaap vind, en dan, in zoete droom,
spring ik over tak na tak
over een heldergele bloesemtak.
Dwight Isebia – Arogansha di poder y plaka
Ta kiko bo ke pa mi bisa,
awor ku b’a trata di tapa
mi boka promé ?
Ta kiko bo ke pa mi splika,
si úniko hues ku bo ke komprondé,
t’ esún ku ta dikta loke bo mes ke?
Ta kon bo por yega n’e simpel idea,
ku semper por paga pa kumpra palabra?
Kon bo tabata por ta bobo asina
pa no ta konsiente,
ku konsenshi di hende ta algu potente,
ku abo tambe , maske kon fwerte,
lo tin ku tene kwenta kuné?
The arrogance of power and money
What do you want me to say,
now that you first tried to
shut my mouth ?
What do you want me to explain,
if the only judge you understand
is the one whose verdict is exactly what you want ?
How could you get that simple idea
that you may always buy the words with money?
How could you have been such a fool,
not to be aware that the conscience of man
is something with power,
you have to take into account,
even if you are so strong ?
Bernardo Ashetu – Janet
Do you leave me, Janet
said her master –
desert me in such a strait?
Nu
werd
als een
blauwe wolk
de
korenbloem
in
de smalle
vaas
op de
lichte tafel.
werd
als een
blauwe wolk
de
korenbloem
in
de smalle
vaas
op de
lichte tafel.
Desert me in such a strait?
Nu
was als
een dolk
was als
een dolk
haar stekende blik en joelende
kinderen bij honderden bedierven
op de speelplaats het vroege
ochtendlicht.
[uit Yanacuna, 1962; op 11 december wordt Ashetu’s nieuwe bundel Dat ik je liefheb gepresenteerd; nadere berichten volgen.]
Jee Kast – Welkom
Welkom
in het herkauwen van de werkelijkheid,
de workshop 400 meter sprint is net begonnen.
Zweetpareltjes maken
is een kunst op zich,
om van prijken op een voorhoofd nog maar te zwijgen.
Joelen is een bijvak
voor teamgenoten.
ik wil je lesrooster of je horde zijn,
je werptechniek, je laatste kans.
-Tranen met tuiten bij het winnen
is een hoofdvak, slagen is een noodzaak.
Welke schoenen mag je aan?
want blauwe pumps zijn hier verboden-
Teleurstelling is net als de renbaan
een gegeven feit, behalve voor eentje.
Of nummer twee,
die kan er soms ook nog mee lachen.
Deel medailles uit,
na een uurtje vrij spel.
Er staat een schot bij de start,
of dat heb ik misbegrepen.
Blijf bij de les
de eindstreep nadert al,
want de energie is bijna op.
Jee Kast: Het duurde een tijd op deze wereld voor hij wist wat hij hier zou doen. Geboren op een bepaalde plaats, een bepaalde datum en nu met een bepaalde leeftijd staat hij in het leven.
Jee Kast is nooit goed geweest met taal. Hij had eerder een aanleg voor cijfers. Tot hij de klik maakte dat taal als cijfers bekeken kon worden. Dat er ritme en wiskunde in schuilde. Dit recept aangelengd een geut humor, een dosis oprechtheid en afgemaakt met een hoop gevoel, zo brengt hij een meeslepende mix van woorden op het podium. Hij treedt regelmatig op met band in België en Nederland. Er staat een man achter de performer die het moeilijk heeft op het podium, er staan getallen achter die man en die man ben ik. 1 2 6 21 77 04 22 32 26 en … 1 2 6 21 77 04 22 32.
Amanda Malinka – Sterrenkind
je ontmoette hem bij de bomen
om nooit wilde hij het je geven
en jij alleen gaf deze bloem
het groen maakte het een vrouw
jij droomde jezelf weg op het veld
de nacht werd maan
het lichaam bleef achter
en zo trok de man
met je mee
Amanda Malinka (1975) werd geboren in het Brabantse land. Daarna maakte ze vele omzwervingen om uiteindelijk over de grens haar inspiratie te vinden. Ze probeert het onbereikbare aan te raken. Amanda kruipt in de huid van de Muze en laat de mensen zo deelnemen aan haar theater op papier. Haar werk is in diverse bladen geplaatst, en opgenomen in bloemlezingen. Amanda heeft sinds kort zelf haar eerste bundel uitgebracht, klik hier
Martin Beversluis – Wereld op zijn kop
Dan ben je gesjochten
en het lijdend voorwerp
van je eigen leven
geworden je kijkt om
je heen ziet naakte
mannen met baarden
een beetje wuft staan
dansen op het gazon
in een heel lange
bioscoopreclame
voor boter je bent
zo rustig dat je kunt
gaan dementeren
voor een aderlating
ga je naar de kapper
want in gevoel bestaat
geen plaats maar taal
lettercriminaliteit van
een deftige dichter die
voornamelijk ballades schrijft
en zich vertwijfeld afvraagt
waarom hij gisteren veel ouder
was dan hij vandaag worden kan.
Uit: Talisman
Martin Beversluis (Vlaardingen, 1972) debuteerde in 1995 met de bundel De Zeisloper. Daarna speelde Martin van 1997 tot 2007 als dichter in de band Listening Principles. Ook werkte Martin Beversluis samen met zeefdrukker/ beeldend kunstenaar John Dohmen, met wie hij de bundels Rijpen onder invloed(2005) en Blauw van jou(2007) in eigen beheer uitgaf. Sinds 2007 is Martin Beversluis succesvol actief als slamdichter in de Nederlandse Poetry Slam. In 2009 stond hij in de finale van het Nederlands Kampioenschap. In 2011 vertegenwoordigt Beversluis ‘Slammersfoort’ in de Halve Finale van het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam. Op 5 november 2011 presenteert Martin Beversluis zijn zevende bundel: Talisman.
Josse Kok – Alaska
Een mager ventje op een toendra,
zijn bretels los om de schoudertjes.
De kilte deert hem niet.
Hij heeft een Dinky Toy gevonden.
De gure wind die oplaait, steekt
de draak met zijn aanwezigheid.
Het ventje gaapt. Hij vangt de sneeuw
op in een glimmend rode laadbak.
Af en toe rent er een hert langs.
Hoeven, die hij amper hoort.
Het zal gaan vriezen, maar hij blijft.
Hij speelt zijn witte leven uit.
Josse Kok (27, Dordrecht) begon met dichten rond 2000. Begin 2010 kroop hij uit zijn schulp en besloot dat hij kon overleven op een podium. Hij participeerde in enkele slams, en dat ging hem goed af. Vorig jaar stond hij op het NK, dit jaar doet hij weer mee. Hij komt uit voor Poetry Slam Rotterdam.Zijn poëzie hangt ergens tussen de breekbare liefdesverklaring en de frustratie-uitende tirade. Hij dicht opvallend vaak over bomen.
Roel Weerheijm – Het begint met woorden
Wij verzonnen je geboorte,
dat deed je niet zelf.
Je naam, je allereerste woord, er
was maanden aan gewerkt
als aan een onzichtbare vingerafdruk.
Jou werd niets gevraagd.
Alles waar je ogen en handen
op legt, krijgt een klank –
maar niet jouw klank. Alsof je
te gast bent in een vreemd huis.
Je hebt niets te zeggen.
Je bent gevangene van vier handen.
Je draagt je speen als een knevel.
Je woorden komen van buiten.
Je huilt tandeloos
om zoveel onrechtvaardigheid.
[Halve finalist NK Poetry Slam 2011]
Bea Vianen – Echtbreuk
Ik droomde dat ik aan
mijn laatste rustplaats stond.
De koningspalmen langs het schelpenpad
ruisten bescheiden en de krekels schenen
met elkaar te hebben afgesproken, ieder
afzonderlijk en met zachte halen het uur te doen.
Het was middag;
de grafsteen voelde warm aan en uit
de gespannen knoppen van de bloemen fris van
het water waarin ze hadden gestaan, ontsnapte
een geur die mij ooit dronken had gemaakt.
Vlug schoof ik opzij en las
daar was ik immers voor gekomen? het opschrift
en voelde ik mij bevrijd: `Gewoon naar bed gegaan,
nadat ze zich gewassen had en tegen de kinderen gezegd
dat in de aangrenzende kamer hun vader lag te slapen.’
[uit Liggend stilstaan bij blijvende momenten, 1974]
Bea Vianen (1935) vierde op 6 november j.l. haar 76ste verjaardag.
RSS
Facebook
Twitter
