Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Angracia Liefde – Gedicht
stil moeten leggen
aangemeerd
bedrieglijk vredig
aan het rottend hout
van veiligheid
door strak getrokken trossen
Maar een verborgen slenk
schept opnieuw
de zucht van weemoed
in zachte golfslag
en ik weet
dat ik weer
op zoek
golf na golf
de eindeloze zee op ga
Angracia Liefde – Spreeuwen
vloeit in formatie
langs het azuur- blauw
trotseert de wind
tekent op grijze wolkengolven
zwarte puntjes
als van een muggendans in kaarslicht
op een zomeravond.
De vogels oefenen hun kracht,
bundelen hun samenzijn
over nog zo volgroene beuk-kruinen
en langs bruinende kastanjes.
De zwerm zwelt aan
tot de zon verduistert
de wind blaast takken krom
in de eerste najaarsstorm
Honderden vogels langs het spoor
kwetteren hun terugkomst
in een volgend voorjaar
maar
ik geloof ze niet
Eenzaamheid kent geen kleur
is wit-doorzichtig
verstikkend plastic
en heeft geen zwarte stippen
Kutwijf
door Angracia Liefde
Oortjes met i-pods en mobieltjes zijn een niet weg te denken kledingstuk van deze tijd. Stations lopen er vol mee, men houdt in het openbaar gesprekken bij opbod. Mensen luisteren alleen nog maar naar het eigen zijn, knallen tegen je op met een wazige blik in de ogen en raken dan geïrriteerd omdat je ze voor de voeten loopt.
read on…