De strijdbare eenzaamheid van de verloren liefde
door Nicolaas Porter
Iemand mateloos bewonderen maakt je kwetsbaar en kan leiden tot ziekelijke jaloezie. Dat is eigenlijk het thema van leven en werk van de op 30 januari overleden Nederlandse schrijfster Doeschka Meijsing (1948-2012). Haar seksuele geaardheid maakte haar tot buitenstaander. Dit gegeven komt sterk naar voren in haar debuut: ‘De hanen en andere verhalen’ (1974). De personages in deze verhalen hebben met elkaar gemeen dat ze zich nergens thuisvoelen. Het zijn en blijven buitenstaanders. Om te overleven zoeken ze hun toevlucht in verbeelding en fantasie. Het zijn echter niet alleen deze twee elementen die een rode draad vormen in haar werk. Het zijn ook de fixatie en de tijd die daarin bepalend zijn. Fixatie kan focusssen betekenen, maar ook verstarren, de tijd proberen stil te zetten en een bewonderde persoon tot een zoutpilaar van liefde en bewondering maken. Dan heb je alle ingrediënten bij elkaar die de zo begeerde liefde in feite onmogelijk maken. De geliefde zal zich immers uiteindelijk los willen maken uit dit web van gefixeerde en verstikkende liefde. En dan kan alles weer van voren af aan beginnen. Een eindeloze cirkel van toenemende kwetsbaarheid en verstikkende jaloezie. In haar laatste roman, Over de liefde (2008), die werd bekroond met zowel de AKO-literatuurprijs als de F. Bordewijk- en de Opzij-literatuurprijs, vormde haar liefdesrelatie de inspiratiebron. Deze relatie was stukgelopen omdat haar vriendin haar had verlaten voor een ander. In veel van haar werk speelt de verloren liefde een belangrijke rol maar in deze laatste roman komt dit gegeven uiterst sterk naar voren.
Doeschka Meijsing heeft ons veel nagelaten. Een stroom van romans, verhalenbundels, gedichten en essays. Zij besteedde grote aandacht aan de vorm van een verhaal: die moest helder en goed geconstrueerd zijn. Wat de inhoud betreft zou je kunnen stellen dat bewondering, fixatie en het daarbij onvermijdelijke verlies van de geliefde, elementen waren waar ze zich eigenlijk in thuis voelde. Als een vreemde exotische vis in het vlakke grijze water van de gewoonheid!
RSS
Facebook
Twitter
