Bernardo Ashetu – Amuenta
Het was Amuenta, van
‘t volk de nieuwe lieveling,
veel geëerd bij de spelen.
Amuenta die naderde, van om
z’n hals een krans weghaalde
en deze wierp in de vliedende
rivier waaroverheen de nacht
zich sloot met een brandende
bloem in haar hart.
[uit een ongepubliceerde, titelloze bundel]
RSS
Facebook
Twitter
