Amerikaanse ambassadeur John Nay: “Journalisten uitsluiten is fout en contraproductief”
door Ruth William
Paramaribo – De Amerikaanse ambassadeur John Nay is ervan op de hoogte, dat sommige Surinaamse journalisten zich zorgen maken dat ze buitengesloten worden van persevenementen. Dat zei hij tijdens een gastcollege, dat hij gisterenmiddag gaf aan studenten recht van de Anton De Kom Universiteit Suriname (ADEKUS) naar aanleiding van Wereldpersvrijheidsdag.
“Als dat zo is, is dat fout en bovenal contraproductief. Hoe zouden die media zo juist mogelijk moeten berichten over iets waar ze niet bij aanwezig waren? Andere journalisten die goed opletten, zullen het bovendien verdacht vinden en dat brengt je geloofwaardigheid in het gedrang.” Met de Surinaamse media kan Nay het naar eigen zeggen goed vinden. “Ik werk graag samen met de Surinaamse pers, ook al schrijven ze soms artikelen waarbij ik me oncomfortabel voel. Soms vertel ik hen iets en zie ik daar een ander verslag van dan ik had gehoopt. Publieke figuren moeten nu eenmaal kritiek kunnen verdragen. Zo werd ik er tijdens een van mijn vorige diplomatieke opdrachten van beticht te lobbyen voor een politieke partij bij de lokale verkiezingen. Dat doet pijn, maar je moet er tegen kunnen.”
Verder had de ambassadeur het onder meer over de persvrijheid zoals hij die ervaart in Suriname. “Het land heeft zijn eigen ervaring gehad met beperkingen op de persvrijheid in de dictatoriale periode, maar president Bouterse zei bij zijn benoeming dat hij persvrijheid belangrijk vindt. Het is dan ook belangrijk dat we hem en onszelf eraan herinneren, dat hij dat heeft gezegd en dat hij en zijn medestanders naar zijn woorden handelen. Volgens onderzoek is persvrijheid hier vrij sterk aanwezig en ik hoop dat het zo kan blijven en zelfs verbeteren. Suriname heeft tot op heden geen wet die journalistieke fouten via juridische weg behandelt. Dat is een groot voordeel. Hoeveel keren zie je niet dat staten die macht misbruiken om journalisten het zwijgen op te leggen?”
Nay toont zich overigens voorstander van wat hij de Amerikaanse fundamentele basis van de journalistiek noemde. “Ik ben een absolute tegenstander van preventieve censuur, zowel vanuit de politiek als zelfcensuur uit schrik voor de gevolgen. Journalisten moeten de moed opbrengen het volk te beschermen van onrechtvaardigheden. De waakhondfunctie is volgens mij dan ook het belangrijkste onderdeel van hun job.” Wanneer hij stilstaat bij het principe dat niemand gedwongen mag worden zijn bronnen vrij te geven, erkent hij dat ook de Verenigde Staten daar al tegen gezondigd hebben. “Ik begrijp dat sommigen wel willen weten waar sommige verhalen vandaan komen, maar dat daardoor iemand het risico loopt, bedreigd of aangevallen te worden, zou niet mogen. Spijtig genoeg zijn zulke verhalen mij bekend, ook in de VS.”
Docent en VN-mensenrechtenfunctionaris Margo Waterval zei zelf ook wat geleerd te hebben uit de voordracht van de ambassadeur. “We moeten ons wat toleranter opstellen tegenover journalisten,” vertelde ze na afloop aan de Ware Tijd. “Soms ben je boos dat je niet de juiste weergave van wat je gezegd had leest, maar je moet blijven praten met de pers. Ze zien er niet altijd de ernst van in als iets niet helemaal correct gepubliceerd wordt.”
Journalisten die een fout maken, moet je corrigeren en bijscholen, niet schuwen. Ook Waterval is ervan overtuigd dat het goed gesteld is met de persvrijheid in Suriname. Er is sinds het begin van onze herstelde democratie nog geen enkele journalist opgepakt wegens het uitoefenen van zijn beroep. Soms lees ik een artikel waarvan ik denk: die durft wel, dat zo naar buiten brengen, maar als ik zie dat hij daar geen gevolgen van moet dragen, denk ik ja, hier hebben we persvrijheid.
[uit de Ware Tijd, 04/05/2011]
RSS
Facebook
Twitter
