Bea Vianen – Echtbreuk
Ik droomde dat ik aan
mijn laatste rustplaats stond.
De koningspalmen langs het schelpenpad
ruisten bescheiden en de krekels schenen
met elkaar te hebben afgesproken, ieder
afzonderlijk en met zachte halen het uur te doen.
Het was middag;
de grafsteen voelde warm aan en uit
de gespannen knoppen van de bloemen fris van
het water waarin ze hadden gestaan, ontsnapte
een geur die mij ooit dronken had gemaakt.
Vlug schoof ik opzij en las
daar was ik immers voor gekomen? het opschrift
en voelde ik mij bevrijd: `Gewoon naar bed gegaan,
nadat ze zich gewassen had en tegen de kinderen gezegd
dat in de aangrenzende kamer hun vader lag te slapen.’
[uit Liggend stilstaan bij blijvende momenten, 1974]
Bea Vianen (1935) vierde op 6 november j.l. haar 76ste verjaardag.
RSS
Facebook
Twitter
