blog | werkgroep caraïbische letteren

Ida Mursidah – Suara sepi kawanku, AdeK/Stille stem van mijn vriend, AdeK

Opgedragen aan Anton de Kom.

 Suara sepi kawanku, AdeK

Ku berdiri dengan sepotong lengan
Tubuhku batu darahku membatu
Suara terbungkam dalam raga kelu
Luka kelam menyayat abadi jantungku

Jiwaku masih menggelepar lepaskan
Rantai besi belenggu kemanusiaan
Tapi perjuangan tak bisa kulanjutkan
Telah kau hunus aku di perjalanan

Nyaliku tak kenal mati, meski
Ku sekarat digerogoti dingin dan bakteri
Di singgasanamu kau tak peduli
Tubuhku lunglai nyeri memeluk sepi

Laga memaksa bebaskan jasatku
Belatung-belatung berpesta menyantapku
Musnah sudah kulit hitamku
Berpuluh tahun kuperjuangkan bagi pengakuan

Aku sudah rela berhenti berlari
Mengejar dan dikejar
Berteriak dan bertafakur bersama pena
Tak ada lagi yang kutunggu

Tubuhku batu darahku membatu
Biar mereka membaca udara kebebasan
Yang kuhembuskan dan menghirup
Kehidupan dari buah kepedihan

(14-15.04.15, Mursidah)
* AdeK adalah Anton de Kom, pejuang kemanusiaan dari Suriname

A._de_Komplein_Anton_de_Kom_Jikke_van_Loon

Beeld van Anton de Kom door Jikke van Loon, Anton de Kom-plein, Amsterdam-Zuidoost

Stille stem van mijn vriend, AdeK

Ik sta hier nu met een halve arm
Mijn lichaam, mijn bloed versteend
Mond werd in mijn kille gestalte gesnoerd
Donk’re wond snijdt eeuwig mijn hart

Mijn geest spartelt om de ijzeren
ketting van de mensheid te ontbinden
Maar mijn strijd kan ‘k niet meer voortzetten
Je hebt me onderweg gestoken

Mijn ziel leeft voort, al ben ik gestorven
en door kou en bacterie opgevreten
Jij met je Gezag zit roekeloos te slapen
Mijn lichaam uitgeput de stilte omhelzend

Het slagveld heeft mijn lichaam verlost
De maden geven ‘n feestje om mij kaal te vreten
Mijn skelet heeft zijn zwarte huid verloren
waarom ik jaren lang vocht tegen ontkenning

Ik laat het me overkomen, ik geef ‘t op
Ik vlucht niet meer
Ik schreeuw niet meer
Mijn pen is leeg, mij wacht niets meer

Mijn lichaam, mijn bloed versteend
Laat hen de vrije lucht beseffen
die ik als laatst uitblies weer inhaleren
het leven als vrucht van verdriet

(14-15.04.15, Mursidah)

 

Kom standbeeld

 

 

5 comments to “Ida Mursidah – Suara sepi kawanku, AdeK/Stille stem van mijn vriend, AdeK”

  • S

  • Ik vind dit gedicht erg leuk. Het heeft een.zeer universele eigenschappen. Het tast zeer diep in ons gevoel. Heel eigenaardig. De beschrijvingen via metaforische worden en zinnen maakt dit gedicht erg levendig. Zeer talent. Bravo. Ik wacht op de volgende gedichten van deze dichter.

    • Hartelijk bedankt. Ik ben blij dat u het gedicht mooi vond.

  • Ik vind het een prachtig gedicht. Het perst het leed, de worsteling, de pijn van een mensenleven in enkele regels tezamen. Zowel de Nederlandse als de Indonesische versie zijn ontroerend mooi!

    • Dank u wel. Het is leuk te horen dat u het gedicht mooi vond.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter