Anil Ramdas 1958-2012
door Roy Ristie
Treffender dan mijn schoolmaatje het ooit eens heeft verwoord, heb ik het nooit eerder gehoord.
“Humor zonder pijn is nooit grappig”. Tekenend voor een man die in mijn ogen over uitzonderlijk kwaliteiten beschikte, en misschien daarom als zonderling door het leven ging.
Zijn heengaan roept tal van vragen bij me op. Waarom hij toch zelf een einde maakte aan een tragedie waaraan een zekere Badal (hoofdpersoon in zijn gelijknamige politieke roman 2011) blootgesteld was? Verschuilde hij zich toch achter die Badal? Besloot hij toch om een eigen interpretatie te geven aan het applaus dat hem als gevierd essayist en columnist vaak ten deel viel? Trok hij het zich toch aan dat hij als getinte migrant hier niet veel had om te ´onthullen´?; een landgenoot te zijn die gedoemd is altijd een outsider te blijven? Waarom liet hij toch zijn eigen kaartenhuis in elkaar storten? Of vond hij zichzelf als auteur van zijn politiek roman ´Badal´ een sukkel, die geen afstand kon nemen – omdat het nou eenmaal niet anders kan – van zijn personage Badal? En besloot hij uiteindelijk – ingegeven door het drijfzand waarin Badal zich bevond – mee te gaan met een ultiem lot van deze Badal?
Gelukkig worden veel van deze vragen door hemzelf beantwoord in een exclusief gesprek dat Jeroen van Kan vorig jaar met hem had over zijn (politieke)roman debuut Badal. Als je het mij vraagt: verplichte literatuur om elkaar eens beter te begrijpen en opmerkingen/gevoelens enigszins te kunnen plaatsen. Luister naar het interview via deze link.
[van Facebook, 17 februari 2012]
RSS
Facebook
Twitter
