Dwight Isebia – Het vocht en de kater
Het vocht had toen
mijn hersenen aangetast
en het praten ging zeer moeizaam
Mijn daden waren
voor mij ook onverwacht
en ik wist niet echt wie ik toen was!
De wereld tolde
langzaam om mij heen:
De muren kregen boze ogen
Wat was, was niet meer
wat het eerder scheen:
De waarheid leek gelogen!
Maar de dag daarna
was het vocht weer uitgewerkt:
Ik kon weer helder denken!
Maar ik vroeg mij af
of wat ik toen zag beter was,
of dat ik mijn glas weer vol
moest laten schenken!
RSS
Facebook
Twitter
