Zijn de Oekraïners soms niet zwart genoeg?
‘Social justice warriors’ hebben de mond vol van decolonize, maar het kolonialisme van de oude Sovjet-Unie en het huidige Rusland slaan ze gemakshalve over, constateert Stephan Sanders.
“Ja, het kan altijd erger, zoals mijn moeder tegen me zei over Biafra in de jaren 70, als ik mijn bord niet leeg at. Dat was een stoplap.
Maar het kan ook weer onbenulliger: dit grote zwijgen van de social justice warriors over deze oorlog, waar bij gebrek aan wachtwoorden als ‘gender’, ‘race’ en ‘sexuality’ gewoon niet thuis wordt gegeven. Het is een teken van intellectuele armoede als je je eigen bestaansvoorwaarden niet kan erkennen en verdedigen.
De nieuwe fellow travelers vergoelijken niet, zoals de ouden deden, maar ze negeren de hele oorlog in Oekraïne: het past niet in hun ‘narratief’. Wat vreemd is: de groep bij wie de strijdkreet ‘decolonize’ in de mond bestorven ligt, slaat gemakshalve het kolonialisme van de oude Sovjet-Unie en het huidige Rusland over.
Zijn de Oekraïners niet bruin of zwart genoeg? Horen de Oeigoeren in China net niet tot ‘de mensen van kleur’?
Deze nieuwe fellows hameren op diversiteit en inclusiviteit, maar dat gaat kennelijk alleen op voor hun eigen partje van de wereld.”
fragment uit een langere beschouwing, ontleend aan NRC-website 10 juni 2022; eveneens in de papieren editie van 11/12 juni 2022.
RSS
Facebook
Twitter
