Woorden
door Henna Goudzand Nahar
Een synoniem, zo leerde ik in de collegebanken, bestaat niet. Elk woord heeft net weer een andere betekenis. Wij kennen ze voor de vrouw: vrouwtje, dame, vrouwmens, wijf, echtgenote, chick, mokkel, mop … We weten ook wanneer wij voor het ene woord moeten kiezen of voor het andere.
De afgelopen dagen leerde ik een nieuw woord voor vrouw, maar dan in het Amerikaans. Terwijl Amerika al in rep en roer was over de moord van George Floyd door een politieagent in Minneapolis, vond in New York iets anders plaats.
In het Central Park vroeg een vogelaar een vrouw haar hond aan te lijnen op een plek waar dat moet ter bescherming van vogels en planten. De vrouw besloot daarop, op zeer hysterische toon, de politie te bellen met de mededeling dat zij en haar hond werden bedreigd door een ‘African-American’. Deze vrouw loog: de man verzocht haar steeds met nadruk uit zijn buurt te blijven. Maar het beviel haar kennelijk niet dat een zwarte haar een strobreed in de weg legde: daarvoor zou hij boeten. Zij bracht, willens en wetens, zijn leven in gevaar, want zij, een witte vrouw, kent de gewelddadige reactie van de Amerikaanse politie op meldingen tegen zwarte mensen. Zij noemde niet voor niets ook vele malen zijn etniciteit. Gelukkig was hij weg voordat de politie arriveerde. (zie: video)
Dit type vrouw wordt in Amerika ‘Karen’ genoemd en de betreffende vrouw uit het Central Park stond aanvankelijk ook bekend als Karen Cooper. Ze blijkt Amy Cooper te heten. ‘Karen’ kwam echter niet uit de lucht vallen. Karen blijkt een internetmeme te zijn voor een vrouw die zich gedraagt zoals Amy Cooper dat deed in Central Park. Wikipedia: ‘Karen is a pejorative term for a person perceived to be entitled or demanding beyond the scope of what is considered appropriate or necessary. A common stereotype is that of an American middle- aged white woman who displays aggressive behavior when prevented from getting her way; such women are often depicted as demanding to ‘speak to the manager.’
Dit bracht me de afgelopen uren op de gedachte dat het ook goed zou zijn een naam te bedenken voor journalisten die weigeren te erkennen wat er aan de hand is. Afgelopen zaterdag liet het televisieprogramma OP1 hier een mooi staaltje van zien. Met alle ontzetting in de Verenigde Staten en elders om de zoveelste moord op een zwarte man door een witte politieagent, presteerden Carrie ten Napel en Charles Groenhuijsen het in de uitzending over de brute dood van George Floyd, samen met hun gasten onder wie de Amerikaanse ambassadeur, niet één keer het woord ‘racisme’ in de mond te nemen. In plaats daarvan spraken ze over ‘het’ en ‘dit incident’.
Ook Frits Abrahams, columnist van de NRC, nam een voor mij zeer bevreemdend standpunt in rond het racistische voorval in Central Park. Zo schreef hij in zijn column ‘Plotseling ontslag’ d.d. 29 mei: ‘Het zal je maar overkomen: je kostbare baan kwijtraken omdat je in een vlaag van boosheid of tactloosheid te ver ging’. Deze zin heeft betrekking op Amy Cooper die naar aanleiding van haar optreden in het Central Park ontslagen is door haar werkgever. Daar houdt Abrahams de vogelaar verantwoordelijk voor, want hij had het filmpje niet moeten verspreiden via de sociale media. In plaats daarvan had hij het moeten doorsturen naar de politie, die er zoals bekend niet de hand voor omdraait zwarte mensen te vermoorden.
En het doden van zwarte mensen door gewone burgers of instituties gebeurt al eeuwen, al op de slavenschepen die de zwarte mensen naar de Verenigde Staten vervoerden.
Gelukkig hebben wij ook het programma M, waarin Margriet van der Linden op maandag 1 juni er niet alleen voor koos vier zwarte personen aan tafel uit te nodigen, maar ieder vrijuit liet spreken over wat er mis is in Amerika en, jammer genoeg, regelmatig ook hier in Nederland: het woord hiervoor is racisme.
Dankzij de komst van mobieltjes is de zwarte bevolking in Amerika eindelijk in staat de wereld af en toe te laten zien wat er keer op keer gebeurt met hun mensen. Sinds George Floyd zijn er alweer de nodige gefilmde getuigenissen op de sociale media verschenen. Zwarte mannen, vrouwen en kinderen in Amerika, zijn elke dag weer vogelvrij!
Tijd voor een naam voor journalisten die moeite hebben om deze werkelijkheid te benoemen…
[Eerder verschenen op Sharna.nl, overgenomen met toestemming van de auteur]
RSS
Facebook
Twitter
